De stille berg

Gewoon een zondagmiddag in januari met Nadine en de kleinste Josefien de bergen in bij M. Daar wil Nadine met een vrouw meegaan die jonge kinderen laat kennismaken met de natuur; Waldkindergarten.

Vooronderzoek op de kaart gaf me aan dat hier twee bergen worden benoemd: een galgenberg en de Koeberg. De laatste is een hoog punt dat deels wordt omstroomd door de rivier de Eger. Vooral deze berg trekt m’n aandacht daar hier het element goudmetaal overheerst en aether. Minder is de nieuwe tijd energie in de luchtsferen.

De galgenberg trekt minder de aandacht maar kan niet worden omzeilt. Veel steden hebben zo hun eigen terechtstellingen plaatsen die niet goed meer aanvoelen. Beter gezegd ze zochten daar juist de negatieve punten voor op zodat de demonen van de terechtgestelden in de ondergrond werden weggezogen.

Bij de gang naar de andere berg komen eerst reuzen in het vizier, die boos zijn. Boos op mensen wat ze de natuur aandoen, in dit geval de galgen berg. Later wordt me ook duidelijk dat deze reuzen er voor zorg hebben gedragen dat het stadje verschillende malen -1577, 1641, 1691, 1843- door vuur is verwoest.

De andere berg is nog dicht bebost met Fichte en wordt nu door de eigenaren geoogst. Dat geeft vak een troosteloos beeld. De berg op zich voelt goed aan maar is een vervloekte berg. Waarschijnlijk om haar kwaliteit als hoog bewuste aetherberg en de metaalwezens.  Ook leven er specifieke boswezen die we minder aandacht konden geven.

De aetherwezens zijn moeilijk te zien vanwege hun zeer hoog bewustzijn en oplosbaarheid. In feite zijn ze onzichtbaar amorf en lossen op in het geheel maar hebben wel een grote helende functie. Ik heb het gevoel dat ze deels afkomstig zijn van de noordelijker gelegen Kornberg.  Ze zijn in elk geval gewend om met mensen samen te werken en komen voor mij over als vrouwelijke meer androgyne helende wezens.

Wat verder op het pad komt goudvuur aether uit de aarde en dat is heerlijk om te ervaren. In de granieten ondergrond zit goud dat doorkruist wordt door een vuurbaan waar lokaal goudvuur wezens wonen die er uitzien als vlammetjes. Wat later wordt me opeens duidelijk dat dit ook een slangenberg is en zie een reusachtige bergslang met kroon. Een oude religieplek waar de slangen werden geëerd als aspect van de Oergodin.  Het is niet voor niets dat deze berg in de steentijd ‘stille berg’ werd genoemd. Deze stilte is nog steeds voelbaar hoorbaar.

Overigens zag Nadine onderweg steeds slangen in de achteloos langs de weg gelegen stukken plastic, die in het bouwafval zaten om het rijpad op te hoen.

Een mooie plek om verder te onderzoeken.

Die daaropvolgende nacht werd ik wakker met een grote druk op m’n hoofd. Heb ik wat meegenomen van de plek? Bij nader onderzoek was een zielestuk van een veroordeelde op de galgenberg op me overgesprongen. Het wil bevrijd worden.