Vanmorgen Jean
Houston aangehoord op een speech op de Global Wisdom Summit . Een commentaar.
Het onderwerp dat
me momentaan interesseert in hoeverre iemand authentiek is bij het doorgeven
van iets. Ik herken bij haar dat haar vrouwelijkheid in haar lichaam zit maar
dat ze haar mannelijkheid en diepere ziel aspecten heeft weggedrukt waardoor haar inspiraties
van buiten moeten komen. Van boven uit schepen rondom de aarde die via haar
sturend werken. Nu heb ik daar altijd zo mijn vraagtekens over maar het stelde
me wel de vraag: wat beweegt ons werkelijk. Een aantal mogelijkheden van
doorgeven:
-
kopieerder/kloners van een oud fenomeen, oude gedachten, oude wegen
- specifieke
programma’s van een traditie, een fundament
- een
doorgeefluik van iets buiten je zelf wat al of niet doorleefd is
- een authentieke
inspiraties vanuit het Geheel
- inspiraties van
een specifieke bron in ruimte en tijd of daaraan voorbij
- een verbinder
op het horizontale vlak, in de materie
- een authentiek
mens, een oorspronkelijk mens verbonden met zichzelf en het Gehele
Gisteren was op
de hof voor een nacht bij me een jongeman uit Taiwan. Hij bleef maar een nacht
en vond het voor hem fysiek te koud om hier te zijn en ging weer verder op zijn
zoektocht. Ik herkende wel zijn feminiene karakter van het willen opnemen maar herkende ook het ontbreken van zijn
actieve kant. Ik noem dat dan een zuiger en geen gever. Twee 21 jarigen helpen
me nu actief en dat zijn gevers, doeners, ondersteuners. Dat is wat ik in de
situ bij ons zeer waardeer en ook nodig heb.
De lijfelijke inzet en niet de brainwaves of ideeën. Geen ‘talking heads’ maar ‘talking bodies’ die
scheppen. Ik herken dat ook bij het verhaal van Jean Houston; veel verhaal maar
is het werkelijk embodied!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten