20.9.2004
De Oksenkopf is
een van de belangrijkste bergen in het Fichtelgebirge. Eens was de omgeving van
deze berg een groot kabouterrijk en nog steeds bevinden zich daar vele rijken.
Door de bouw van een televisietoren en toerisme op de top, m.n. het skiën,
heeft de populatie zich meer naar beneden aan de flanken teruggetrokken. Aan de
basis wordt door de uitbreiding van een snelweg, de B303, hun territorium opnieuw bedreigd.
Hier zijn ook
oude verhalen dat de 'Venetiërs', een bevolkingsgroep ten noorden van deze
stad, de bodemschatten hebben geplunderd.
Zij beschikten over hun eigen magie om de ertsen, zoals goud en zilver en
mineralen te vinden. De beheerders van deze bodemschatten, de kabouters, zijn
daar nog altijd verbolgen over! Dat alles maakt ook dat het eerste contact met
deze groep tijd kost, want ze zijn argwanend.
We gaan naar de
noordoostzijde, een gebied waar de Witte Main begint, een van de zijrivieren
van de Rijn.
Na een korte
wandeling komen we op een plek waar het contact kan worden gelegd. Ik hoor dat
hier heel veel soorten kabouters wonen en dat ze bedroefd zijn. Er is hier ook
veel strijd geweest daar dit gebied een oude doorgangsverbinding was naar het
oosten, die door legers werd gebruikt .
Een grote groep
kabouters van verschillende soorten komt de heuvel af en blijven op een afstand
staan waarnemen. Ik stel me voor als een man die woont in het land waar de
rivier de Main in de grote zee stroomt.
Wat is dat? Een aantal dragen op een baar een
kaboutervrouw, een van de koninginnen van een rijk. Ze is in slaap getoverd en
de betovering doorbreek ik door op mijn subtiele fluit te spelen wat onttoverd.
Een grote reus had in opdracht van mensen dat veroorzaakt. Na verloop van tijd komen er enkele naar ons
toe om mee te communiceren. "Mensen maken alles kapot", is het eerste
wat gezegd wordt. Hier zijn honderden volkeren
en we hebben eerst overlegd of we met jullie contact zouden opnemen en
door de positieve instelling hebben we daartoe besloten! "Wat heb je daar
voor dwerg meegenomen, vraagt hij wijzend naar mijn eigen dwerg die achter me
staat?
Oké, het wordt
tijd dat jullie met onze wijzen praten. Dan komen er voor me zes kabouters
staan en begroet ze. “Dank voor het tot leven brengen van onze vrouwe. Je
verstaat de taal van de magie. Wij leven hier diep in de berg, dieper dan bij
jullie in het laagland, daar hier veel licht in de bergen zit door de
kristallen. ' Terloops merkt er een op dat ik ook verstand heb van
bergkabouters daar ik er zelf een geweest ben in Midden Duitsland als
dwergenkoning. Hun advies is om niets te
roven van moeder Aarde zonder het te vragen en door te geven aan het
mensenrijk. Ons contact is grotendeels verloren gegaan. En mensen hebben geen
interesse meer in ons. Dus wij delen ook niet meer onze geheimen want ze zitten
teveel in het materialisme., meer-meer-meer.
Ik krijg een gouden hanger om me te beschermen op het borstgebied en de
kabouters zullen je daaraan herkennen.
Hier valt me op
dat kabouters houden van collectieve gebeurens met mensen. Hun opperkoning komt
ook in het vizier en deze draagt een bril, heeft een puntmuts en is ongeveer 30
cm hoog. Hij kijkt me heel lang aan om me te doorgronden. De steekmuggen in het bos maken me het wel
moeilijk om rustig te blijven. Hij laat
enkele hoornblazers komen die de vliegen even wegblazen. "Je hebt ook een lange geschiedenis
meegemaakt, door in vele rijken te
zijn." "Mensen hebben in het verleden veel van ons gevraagd,
vooral waar de delfstoffen zijn en hoe te graven. Dat doen we nu niet meer! Mensen zijn niet meer zo te vertrouwen maar
we hebben wel vertrouwen in jouw!
Ik mag wat
dichterbij komen en hij wil wat delen. "Kijk vooral ook eens naar binnen
naar de natuurwezens die in je eigen binnenwereld leven en dat ik een grote
bewaker bij me heb, die steeds op me let, dat er geen gekke dingen op me af
komen!. Laat de grootste kracht de liefde zijn: liefde verstoort namelijk niet,
het verbindt!" Dan trekken ze weer terug.
Dit contact
bevestigd ook mijn vermoeden dat ze hier ook in de aarde leven maar graag ook
weer omhoog willen komen. Hier zijn in
feite twee grote koninkrijken. Een rijk dat in de berg woont tot aan het dal en die een opperkoning hebben. Deze hebben we
nu ontmoet. En daar is een onderrijk in
de ondergrond die de berg naar beneden spiegelt met een onderkoning. Laten we
maar eens een plek zoeken om dit onderrijk te contacten!
Kabouters zijn in
het verleden door mensen ook gedeporteerd of betoverd zoals bij de koningin.
Maatregelen om de kabouters in 'mensen handen te krijgen en ze inzetbaar te
maken voor menselijke belangen.
Bij Fleck gaan we
de berg op en komen verschillende checkpoints tegen waar we gecheckt worden.
Dit gebied heb ik eerder bezocht met anderen om een workshop te geven in
subtiliteiten. Ik volg weer mijn voeten die me zullen brengen naar een nieuw
contactpunt; een hele grote rotspartij. Elk gaat zijns weegs en ga op een grote rots zitten. De communicatie
gaat nu meer over een afstand. Dit onderrijk leeft veel meer afgesloten van de
mens. De mensen hadden voorheen een wereldbeeld dat er drie werelden zijn: een
bovenrijk, een middenrijk en een onderrijk. Nu zijn er tenminste vier met een vierde die de drie overstijgt. Op een
rots zie ik een koning zitten met een grote bos haar, zwart van buiten en van
binnen heel wit. "Dwergen zijn oude
mensen. Mensen waren eerst ook heel subtiel. Mensen hebben ons veel ellende
gebracht doch ook vreugde. We hebben met ze gedanst, muziek gemaakt en de
werelden verkent. Maar ook dat ze ons hebben willen betoveren, de bergschatten
hebben weggenomen. Bij de grote steen is een van de doorgangen tot het
onderrijk. "Wij kiezen de kristallen uit die mensen willen meenemen. Dan
neemt hij me dieper de aarde in en ik zie dat kabouters kristallen schoon
maken. Een grote werkplaats. Ze vragen aan de stenen zelf waar ze verstoord zijn en behandelen ze
vervolgens. Elke dwerg heeft een eigen
kristal in beheer en ze handelen in opdracht van de grote berggeest. Hun koninkrijk is een rijk dat deels samenvalt
met een kristalgrot. De dwergen zijn in
de aarde heel licht en hebben een hoog bewustzijn. Dit rijk heeft 50 bewoners
en ze hebben een koning en koningin en ze reinigen allen de stenen. De
kabouters zijn in feite wandelende kristallen en helpen mee om kristallen te
vormen. Ze zijn in feite zelf uitgekristalliseerde kristallen, natuurwezens die
versteend zijn. Oude verhalen spreken van deze versteningsprocessen waarbij
zelf mensen in stenen omgevormd zijn.
Een dringende
vraag van deze dwerg is: laat ons met rust. "In verleden probeerden mensen
ons wel te betoveren maar wij zijn daar resistent voor. Deze kristal witte
kabouters geven me als boodschap: ga heel diep de aarde in.
Opeens wordt er
verbinding gelegd met Arizona, het land van de Hopi's. De nieuwe instroom daar
kan ook hier deels instromen om in de aardeondergrond weer te laten stromen. De
kosmische instroom bestaat uit bolletjes energie met wezens, die het vaste in
de aarde gaan losmaken.
Op het eind
krijgen we nog een mooi staaltje van hun leven te horen. De berg gaat
wonderlijk zingen in heel subtiele tonen en de hele berg wordt belevendigd.
Onderweg herken ik dat in mijn ondersysteem een grote trol huist die weer een
nieuw thuis vindt op de flanken van deze mooie berg. Een wezensdeel kun je weer
ruimte geven in de vrijere natuur.
Noot;
In de 18e eeuw
waren er nog verhalen over metalenzoekers in Duitsland die voor het lapje
werden gehouden door de aardwezens. Ze vonden dan het metaal dat blauwig eruit
zag en kreeg de naam: kobaltblauw, vernoemd naar de kobolden die hen voor de
gek hielden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten