Het is net Halloween
geweest. De kinderen vieren hier het herfstfeest van de oogst want met geesten
willen ze niets te doen hebben.
Buiten zie ik
overdag in de sferen rond de huizen de slapende geesten zweven, die makkelijk
een stapje hoger te sturen zijn naar de lichtwerelden. Meer op de bodem zijn de zwevenden die naar de
donkere rijken gaan.
‘s Avonds bij het
eten zegt de kleinste van twee jaar dat ze bang is. In de hoek wijst ze naar
iets wat haar bang maakt. We geven het iets te eten. De eerste keer dat ze zo
haar angst plaatst buiten zich. Een verdienste van erfelijke heldere genen en
nu een lange reis te gaan in deze donkere wereld.
Het is bijna
nieuwe maan en passend voor het eren van
de overledenen en hen te helpen verder willen reizen die het spoor kwijt zijn.
Deze samenleving
heeft nog veel te leren hoe met de overgang en de dood om te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten