vrijdag 22 september 2017

gelukkig een doodlopende weg

Die lange, grillige geschiedenis begint bij de scepsis van Descartes en het daaruit resulterende 'Ik denk, dus ik ben'. Met dit begin van de moderniteit, zo'n vier eeuwen geleden, kwam het denken over de mens in een stroomversnelling. Hij werd het middelpunt van zijn wereld; God werd langzaam van zijn centrale plek verdrongen. Dat proces, uitlopend op 'de dood van God', loopt als rode draad door het ontstaansverhaal van de moderne mens.

daar is zeker wat 'boven ons'
dat kan onderdrukkend, verdrukkend zijn
doch ook ondersteunend, bevrijdend
en dat is mede afhankelijk van je opgebouwde niet eigen patronen

met mensen op pad gaan naar het Ene in de buitenwereld
moet je ze nu al wijzen op het Universele fenomeen Stilte, Gevulde Leegte
dat ze niet meer automatisch herkennen
terwijl het hoort bij ons OerZIJN daarin te zijn


Geen opmerkingen:

Een reactie posten