zondag 3 september 2017

Niet meewegstromen


Reageer jij in termen van intuïtie, gevoel/emotie, fingerspitzengefühl, ervaring en/of  praktische wijsheid’ of zoals in spirituele kringen wordt gezegd; mijn gids, mijn wezen of leidster?

Vertrouw je op onbewust nadenken? Slaap er een nachtje over en laat je je gevoel beslissen?
Intuïtie en gevoel op een voetstuk te plaatsen en haar wijsheid te roemen, is toegeven aan je zelf geplaatste en verslavende  valketens!
En op een dwaalspoor wordt gezet door de uiterlijkheid en de uit de heup schietende deskundigen, hete lontjes, eigen of externe over-reactieve systemen.

Nodig is meer een hyperbewuste inspanning om het alternatieve scenario in te kunnen kleuren.

Een eigenaardigheid van onze intuïtie is haar moreel egocentrisme. Wij zijn onberispelijk. Het zijn anderen die ellende veroorzaken en straf verdienen. Je ziet dat terug in de cijfers van de Duitse onderzoeker Hoffman die zijn proefpersonen over een langere periode een paar keer per dag vroeg of ze gebeurtenissen met een morele lading hadden meegemaakt. Hij vond een onmogelijke asymmetrie. Zijn respondenten hoorden ruim twintig keer vaker over het wangedrag van anderen dan dat ze dat zelf tentoonspreidden. Althans, dat zeiden ze: ik gedraag me keurig en het zijn anderen die in moreel opzicht steken laten vallen. Daarom geven hoon, afkeuring, woede en verontwaardiging de toon aan in de gaarkeukens van de opiniedemocratie. De handi’s zijn bij uitstek de uitlaat kleppen van dit amorele braakgedrag van nog niet opgeschoonde menselijke systeem.

Hoon en verontwaardiging zijn namelijk de producten van morele intuïtie. Psychologen noemen dat Systeem 1. Het is een vorm van denken die razendsnel gaat, geen moeite kost of twijfel kent. Een automaat die stoelt op eenvoudige patroonherkenning. De innerlijke respons op een uiterlijke waarneming.
Intuïtie die ogenschijnlijk iets heroïsch heeft.
De intuïtieve vonk die overspringt naar de verkeerde conclusie. Een haastige conclusie, een rappe oordeelsvorming trekken zonder tussenkomst van reflectie en deemoed.


De onnatuurlijke vorm van denken heet Systeem 2. De essentie ervan is dat er uitvoerig wordt gewikt en gewogen en pas daarna een besluit wordt genomen. Systeem 2 werkt daarom langzaam, traag, kost moeite en gaat gepaard met twijfel, het dubben en piekeren. Voortdurend stelt Systeem 2 de vraag of we iets over het hoofd zien. Juist omdat Systeem 2 een slakkentempo heeft en nogal eens conclusies oplevert die loodrecht staan op de intuïtie van leken.

In de gaialogie leer ik dat de vier elementen elk hun eigen taal hebben van indrukken van binnen/buiten. Aarde het gevoel, water de emotie, vuur de intuïtie en lucht het denken. De eerste stap is je eigen taal/talen te kennen en die te vertrouwen. De tweede veel moeilijker stap is te onderzoeken wat de werkelijk bron is van je impuls; je eigen opgebouwde ervaringen ketens, de collectieve druk of de grote Krachten.  Dat is een veel langere weg van reflectie, bezinning, zelfonderzoek. De externe realiteit kan heel makkelijk inbreken in ons systeem van impulsen en indrukken uit de collectiviteit en het Veld.
Het niet volgen van je eerste impuls vereist zelfbeheersing, afstand en jezelf niet als subject maar als object te zien. Zelfonderzoek vereist wijsheid en niet oordelen is een niet altijd gemakkelijke duale inwijdingsweg.

Gurdjef zei eens: de kunst is om de invloeden van de sterren te ontkomen

Maak gebruik van de vier elementen door je gevoel als temporaal te beschouwen, je emotie door afstand te nemen, je vuur te laten uitbranden in de tijd en je denken met de wind te laten wegstromen, wegwaaien  om het hier en nu te begroeten.


Inspiratie: https://www.trouw.nl/samenleving/waarom-het-een-slecht-idee-is-om-op-je-gevoel-af-te-gaan~a1c7f18d/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten