Mijn vader is in
zijn laatste levensfase als 91 jarige. Na de oorlog was hij vrijwillig naar Indonesië
gegaan om ons land daar mede te ‘bevrijden’.
In totaal waren in de jaren 1945 tot 1949
ruim 200.000 Nederlandse soldaten, deels vrijwillig of grotendeels verplicht,
betrokken bij deze dekolonisatieoorlog.
Daarvan zijn er nu nog ongeveer 2300 in leven. Er overlijden nu gemiddeld 600
Indië-veteranen per jaar. Dit jaar is m’n vader niet bij de herdenking geweest
in Roermond.
Mijn vader kwam na vier jaar strijdtoneel
en als verkenner gewend aan heel gevaarlijke situaties getraumatiseerd terug en
heeft zich toch moeten vestigen en zonder hulp het beste ervan moeten maken. Zijn
kinderen heeft hij echter wel mede
getraumatiseerd en op dit moment ervaar
ik deze familie karmische laag.
Een aspect wat niet zoveel onder de
aandacht komt is de ketting vervloeking.
De Indiërs hebben de Nederlanders om vele ook terechte redenen
vervloekt. Bij mij zat die vloek zo’n 10 m boven me en bestond uit een kring
strijders die met krissen naar de aarde stootten en schreeuwden; ‘dood, dood,
dood’.
Een uitwerking heeft dat op m’n vader, zijn vrouw,
zijn kinderen en klein kinderen. Het heeft even geduurd om deze strijders tot
vriend te maken en de vloek ongedaan te krijgen.
Trans generatieve
oorlogstrauma zijn echt heel lastig om
als kind van een ‘strijder’ te ontvangen.
En dank voor de
ontvloeker helper!
Extreme situaties
als oorlog en confrontatie hebben een fysieke, emotionele, mentale en spirituele
doorwerking in de nageslachten.
politici en machthebbers sturen nog steeds voor hun gewin mensen in de verdoemenis
en offeren daarmede hun eigen cultuur op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten