dinsdag 30 oktober 2018

Ode aan het voorgeslacht en pas op voor de slachtbank

Ik heb ze nog geen gekend op het oude land in de Alblasserwaard, die uit de 19e eeuw kwamen. Oude boertjes, arbeiders en vakmensen die konden werken met hun handen, die de materie met hun handen veredelden. Die leefden van het stukje land wat ze toegewezen kregen, duurzaam wat ze nu alternatief noemen, groen. Die werkten op de oude hennepakkers dat m’n voorouders tot de eerste wereldoorlog nog teelden en daardoor nooit depressief waren, Die leefden met de seizoenen en dat wat de natuur bood en nog een geloof hadden in een andere wereld, het leven voorbij dit leven.
Die geen leidingwater hadden en dronken uit de pomp, de sloten. Die zich nooit wasten en alleen hun kleren wasten. Die geen elektriciteit hadden en toch verlichting vonden. Die zich verwarmden met het meest duurzame product dat ze kenden; het eigen geteelde hout.

Armetierig zijn de vele hoofdmensen van deze tijd,  die niet met hun handen meer iets kunnen doen, dan alleen op knoppen drukken. Arm, geestelijk en spiritueel, die “met de knoppen deze schone planeet naar de knoppen brengen”. Griezels.

Aan al die Mindfuckers,  grote ego’s, regel controleurders, hoofd- en beeldscherm mensen en knoppendrukkers, die leven in de eerste en tweede wereld  opgepast. De Natuur staat klaar voor jullie. En je kunt nu een ommezwaai maken. Wees daarom eens planeet sociaal, leven steunend. I.p.v. dat eerste wereld destructieve gedrag!

Overigens ik wil niet romantiseren maar wel wijzen op dat duurzame leven dat niet altijd prettig was met schaarste, angst, afhankelijkheid, tekort, weinig. lokaal, traditie, ziekte,  waarvan we goed geleerd hebben. Hoop ik

Geen opmerkingen:

Een reactie posten