laat daar daar en hier hier!

De grootste zonde van deze tijd is dat lokaliteit wordt afgezworen.

Wat eens ter plaatse voor immer werd geëerd wordt nu met voeten getreden, ontkracht.

En wat vandaar is, komt hier, als zijnde beter, goedkoper en nieuw komt ervoor in de plaats wel als ontheemde. We moeten planeetburger worden in handen van die vervloekte multi nationals, die liberale regeringen en mensen die daar hier brengen, terwijl hier alles al is! Laat hier hier en daar daar en leer wel van daar maar pas het hiertoe in verbondenheid met dat stukje planeet dat met alles verbonden is. Hier is de les, niet daar! Lokaliteit.

Voorouderlijk koloniaal leed boven brengen, verzoenen en opnieuw lokaal opbouwen

Overal op de wereld hebben lokale gemeenschappen geleden van het geweld van 'invaders'. Ook in Nieuw-Zeeland. De bijgevoegde video gaat over het aangedane leed wat de Nieuw Zeelandse overheid in 1916 heeft gedaan met een lokale gemeenschap, die geleid werd door een visionaire Maori man Rua Kenana Hepetipa (1869–1937).

Hij had een visie om  een gemeenschap te stichten daar waar hij een diamant in de lucht zacht aan de voet een heilige berg Maungapōhatu, van Ngāi Tūhoe, in the Urewera. 

In times long ago, when gods walked the earth and men possessed strange powers, there lived a woman called Hine-pūkohu-rangi, the personification of mist and fog. Her younger sister was Hine-wai, the personification of light, misty rain. It was Hine-pūkohu-rangi who enticed Te Maunga (the mountain) to earth. From their union came Pōtiki I, the ancestor of Ngā Pōtiki, one of the tribes occupying the land before the arrival of the Mataatua canoe. And so Tūhoe claim they are descended from their environment: the rugged bush ranges of the Urewera and the white mist clouds that cover them.

Hij noemde zichzelf Te Mihaia Hou, de Nieuwe Messias en nam op zich als opvolger van Hepetipa (Hephzibah) om hun oorspronkelijke land dat hen rechtens toebehoorde, terug te nemen. 

Deze zelfvoorzienende gemeenschap groeide uit tot meer dan 1000 mensen, die hij zag als het nieuwe Jerusalem met zijn eigen tempel.

He was a man well ahead of his time, building his peaceful community on three core values: kotahitanga, environmental wellness and whakapono.

This movement came in the midst of land confiscations, increasing depression, poverty and sickness.

"He was able to shine a light for people and gather them here as a refuge place."

Het zinde de overheid niet een zelfstandige pacifistisch levende gemeenschap in haar midden die geen soldaten voor de oorlog gaf. Op het laatst hebben zeventig politie Officieren deze gemeenschap overvallen die hun gasten in vrede ontvangen wilden maar kogels als cadeau kregen. Twee doden vielen en de gemeenschap werd geterroriseerd en vrouwen verkracht. En de bindende leider afgevoerd en naar een werkkamp verbannen. De gemeenschap viel uiteen en werd gechristianiseerd.

In 2017 heeft de Nieuw Zeelandse overheid een verzoening ritueel geregeld en het is ontroerend om te zien hoe dat goed kan gaan. Nu is het weer de tijd dat deze groep Oerbevolking  hun transgeneratieve traumata verwerken en hun gemeenschap ter plaatse weer kunnen opbouwen gebaseerd op duurzaamheid, saamhorigheid, spiritualiteit en verbondenheid met hun voorouders. Iets wat wij in Nederland niet meer kennen uit eerbetoon aan onze eigen voorouders en te verzoenen het hun aangedane leed door bijvoorbeeld de Hollanders aan de Friezen, Groningers en Drenten. In onze eigen harten kunnen we ons nu wel persoonlijk verzoenen met het door iemand persoonlijk aangedaan leed in het ziele verleden. En het eren van de voorouderlijke heilige plekken die in Nederland in veelheid nog aanwezig zijn en echte subtiele kwaliteit hebben!

Kijk naar deze Nieuw-Zeelandse  documentaire:

https://www.newshub.co.nz/home/shows/2019/12/restoring-t-hoe-prophet-rua-k-nana-s-legacy.html?fbclid=IwAR1xKrjuNZ2ctLdxuLjyQPnxwJmEDnuqkOHUZCZxiEr-A-3q2z2t5w5xYQs  

Met dank aan m’n vriend Matthew Donn!!

 arohanui (love)

eer methode

eens samen

Jagerskampplaats bij Kampen op cultusgrond?

In het kader van het project Ruimte voor de Rivier, dat als doel heeft om de IJssel een groter stroomgebied te geven. Ten zuiden van Kampen vinden hiervoor grootschalige werkzaamheden plaats. Het archeologisch onderzoek valt binnen het project Kampen-Reevediep.

Direct ten zuiden van de stad Kampen ligt een oude stroomvallei van (een voorloper van) de IJssel. Ten westen van deze oude rivierloop ligt een langgerekte zandrug.

Veruit de meeste vondsten zijn te dateren tussen grofweg 9000 en 5000 vóór onze jaartelling. Dat is een periode die archeologen de middensteentijd noemen, ofwel het Mesolithicum.

Op die locatie was een groot dekzandplateau gelegen, een ideale vestigingslocatie. Net ten oosten van het plateau was een laagte waarin een voorloper van de IJssel gestroomd heeft. Daarmee waren op het dekzandplateau in de steentijd voor jagers en verzamelaars alle gunstige omstandigheden aanwezig om juist daar te bivakkeren: hoog en droog, maar wel in de buurt van (drink-)water en diverse milieus waar voedsel verzameld kon worden.

Ruim achthonderd kuilen zijn inmiddels aangetroffen. Deze kuilen worden vaker op Mesolithische vindplaatsen boven de grote rivieren aangetroffen. In het zuiden van ons land komt dit verschijnsel niet voor. De kuilen van vindplaats 9 hebben een afgeronde of ovale vorm, met een gemiddelde diameter van 50 centimeter en zijn circa 80 centimeter diep. Maar uitschieters met een diepte tot 120 centimeter zijn ook opgetekend. De vulling van de kuilen bevat veel houtskool. Om deze reden wordt dit verschijnsel ook wel kuilhaard genoemd. De functie is echter niet zo eenduidig als de naam doet vermoeden. Eerder uitgevoerd onderzoek wijst naar de productie van teer of pek (voor het vastzetten van de vuurstenen werktuigen in speren en pijlen), maar er zijn ook sporen van voedselbereiding aangetroffen in de vullingen van de kuilen.

De dateringen lopen zeer uiteen. Deze kuilen zijn aangelegd vanaf de laatste fase van het Vroegmesolithicum (8800-7100 voor Christus) tot aan de laatste fase van het Laatmesolithicum (6450-4900 voor Christus). Aan de hand van dit chronologisch kader kan worden herleid dat de kuilen over een periode van ruim tweeduizend jaar zijn aangelegd, hetgeen het grote aantal in een ander daglicht plaatst. Sommige kuilen liggen solitair, andere gepaard, of in opvallende configuraties, zoals een halve ronding, driehoek, of rechte lijn. Enkele configuraties komen op meerdere plaatsen op het onderzoeksterrein voor en zijn ook herkend bij andere prehistorische vindplaatsen, ook in de nabije omgeving, zoals de reeds genoemde Hanzelijn of het Dronten-onderzoek. Andere zones bestaan uit een rommelig geheel van dicht opeen geplaatste kuilhaarden.

Commentaar

Jagers-verzamelaars hadden ook hun vaste bezoekpunten in hun grote landschap. Bekend is de Hondsrug in Drenthe  als hemelse voorstelling van de Melkweg .

Schijnbaar lag zo’n bezoekpunt ook bij Kampen dat tenminste meer dan 2000 jaar door de trekkende mens werd bezocht. Deze vrijwel geheel buiten levende mensen hadden ook hun rituelen in relatie met het landschap en de sterren. Mijn stelling is dat de vuurkuilen rituele kuilen zijn en verband houden met offerrituelen bij de komst van prooidieren op de grote trek. Positionering t.o.v. iets en verblijf op subtiele kwaliteitspunten is altijd een belangrijk geomantisch fenomeen geweest bij de mens. De in lijn bevindende vuurkuilen bevinden zich bij Kampen op een belangrijk uitstroom punt van de aarde -zogenaamde warme plekken- en een driehoekige structuur op een instroom punt.

Bijzonder interessant is de aanwezigheid van hutsporen van een semi permanent verblijf dat tijdens de trekfasen bezocht werd. Geomantisch onderzoek ter plaatse kan een geheel nieuw licht geven over de plaatskeuze factoren van de Oermens.

Bron: Nieuw licht op de prehistorie van Kampen, Marcel J.L.T.Niekus, 2018, Kamper Almanak. Cultuurhistorisch Jaarboek.