zondag 25 juni 2017
donderdag 22 juni 2017
Insectenachtig aardewezen
Gisteren droomde
ik dat een mij bekende leerpersoon me onderwees en me wees op een insectenwezen.
Een wakker makende droom instructie
In de subtiliteit
heb je veel categorieën van wezens die in en om ons mensenlijf zijn, zoals
- mensen wezens
(dubbel- of meervoudige zielen, eigen of vreemde zielendelen, dolende zielen,
mensgidsen e.d.)
- dierenwezens
die vooral in het sjamanisme bekend zijn
- bacterie- en
vooral viruswezens die je herkent bij bepaalde ziekten
- en
insectenwezens zoals bij tekens en de vele subtiele vormen.
- buitenaardsen
die vanuit de kosmische sfeer stelen, hypnotiseren en/of magnetiseren
- aardewezens die
vanuit onze eigen aarde onder lagen energie stelen, aardekracht dat zich bevindt onder ons fysieke lichaam.
Zo zat zo’n
aardewezentje op 10 m diep onder me met sporendraden in m’n aardelichaam te
zuigen. Het insectenachtige aarde wezen
was gestuurd vanuit de ondergrond van de nabijgelegen moskee waar de subtiele mensaarde
energie naar toe ging. Door het je bewust te zijn ondermijn je dit wezen en
laat het los. Een dergelijk ‘roof’ had ook een boven aspect waar de kosmische energie ook werd weggehaald. Zo
boven zo beneden. Helpers kunnen de gestolen ‘waar’ weer terugbrengen.
Dankbaar voor dit
wakker maken daar het je sterkt in zijnsbewustzijn. En het geeft ook subtiel empathie voor de
behoeftigen met hun strategieën.
woensdag 7 juni 2017
Aanstaande zaterdag 10 juni gaat de Gaialogische ervaringstocht naar Sneek met als subthema: “Orion/Plejaden, St. Jansriten rond de langste dag en kruisridders” .
Op zoek naar de typische Friese watergeomantie
Aanstaande zaterdag 10 juni
gaat de Gaialogische ervaringstocht naar Sneek met als subthema: “Orion/Plejaden,
St. Jansriten rond de langste dag en kruisridders” .
Het
zuidwestelijke Friese gebied heeft met een stuk van het IJsselmeer een mooie
kosmische kwaliteit waar de hemel op aarde komt; sterrenbeelden zich
projecteren met de Melkweg.
Zaterdag 10 juni wil ik een vierde stad van de elf Friese
Steden bezoeken om de typische Friese stadsplek aard te verduidelijken.
Elke stad heeft haar eigen diepere kwaliteiten die soms
van heel oude oorsprong zijn. Deze subtiele kwaliteiten worden in kaart
gebracht om de stad
Sneek anders te herkennen. De subtiel beleefbare sferen
–herstory- met de historische feiten –his story- en de mythen tezamen geven een
totaler beeld van een plaats dan alleen de platte geschiedenis.
Een geomantische
ervaringen dagreis door deze stad en haar omgeving met onderzoek en
belevingen aspecten zoals:
- de Oerplek
Sneek is ontstaan in de 10e eeuw op een hoger gelegen zandige
landtong (Sneek = Ter Snake = op landtong) en is tot ontwikkeling gekomen na de
aanleg van de zuidelijke dijk van de Hempolder Scherhem. Wat
is daar nog van te ervaren?
- kerkplek
gewijd aan St. Maarten en de relatie van de Orion gordel
(kerk had drie torens op en rij) met Plejaden en de oorspronkelijke diepe
ondergrond kwaliteiten
- het belangrijke klooster
van de Johannieter ridders (kruis/tempel ridders?) op de St. Jansberg.
Een commandorij gesticht in 1250 en afgebroken in 1580. Nu grote begraafplaats.
De Sint Jans riten en de relatie met Plejaden rond de
21/24 juni. Een andere kijk op midzomer rituelen.
- kloosterplek
Thabor in Tirns en de relatie
met de roem beruchte ridder Rienck
Bocken (14/5e eeuw en oorsprong van
'wildeman' archetype in wapen van Sneek?) die voor z’n zielen rust een eigen
klooster bouwde in 1406 op de terp Abwert of Abort. (naam Thabor afgeleid van omkering van de naam) Nu
cultuurhoeve en wijn boerderij.
Tijdens de bouw van het klooster
zag de ridder met andere getuigen .„Des
nachtes daer nae, dat heer Rienick dat eerste huis hadde aangelecht, worde
gesien, dat ut die selve plaetse, dear nu het clooster staet scheen een groot
licht dat opsteech an den hemel. Lichtverschijnselen zijn niet vreemd bij
klooster en kerkvestigingen. Maar wat voor licht is daar?
- de waterstad
Sneek met haar waterwezens
Algemeen en opgave
De dag
begint om 10.30 uur en duurt tot 17.00 uur.
Meenemen
warme buitenkleding, een cadeau voor de stad en de subtiliteiten en iets voor
de gezamenlijke lunch
Wil je
mee, laat het me weten.
Na
opgave mail ik door waar we elkaar ontmoeten.
En als je dit bericht doorstuurt aan een belangstellende,
bij voorbaat dank!
Graag tot ontmoetens
dinsdag 6 juni 2017
maandag 5 juni 2017
Polariteit denken verhogende tijden met vurige kretologie Een kreet tegen kreten
Strijdkreten zijn
woorden die gebruikt worden in de laatste ontmoeting met een tegenstander. Als
andere ontmoetingsvromen niet meer werken en alleen doden het motief is.
|
1) Kreet 2) Leus 3) Tot het gevecht aanvurende kreet 4)
Wapenkreet.
Een strijdkreet
(ook wapenkreet, oorlogskreet of strijdleus) is een woord, een aantal woorden of een zin bedoeld om tijdens
veldslagen en schermutselingen vriend van vijand te kunnen onderscheiden als
andere hulpmiddelen zoals een uniform er nog niet waren.
Oftewel een veelal oude taal bij een directe confrontatie
met een fysiek aanwezige tegenstander
In de modern oorlogsvoering niet meer zo in gebruik maar weer geïntroduceerd door de
huidige islam fundamentalisten: ‘allahu akbar’ (allah is
groot)
Een klein
overzicht van oude voorbeelden van strijdkreten:
•
Deus vult (God wil het): strijdkreet van de kruisvaarders bij de verklaring van de eerste kruistocht
door paus Urbanus II bij de Synode van Clermont in 1095 waar de Oosters-Orthodoxe kerk hulp vroeg
met de verdediging tegen islamitische invasie aan het begin van de moslim veroveringen.
•
• Halleluja(prijst God);
vroeg middeleeuwse strijdkreet van christenen
•
Beauseant (Wees
glorieus) Tempelier strijdkreet. En: Deus vult (Gods wil)
•
'Oranje boven'. Strijdkreet
van de Watergeuzen in de strijd tegen de Spanjaarden. Nog steeds gebruikt als
afsluiting van het defilé en brengen de
militairen hun traditionele strijdkreet aan de koning.
•
Liberté, égalité, fraternité (vrijheid,
gelijkheid, broederlijkheid): strijdkreet tijdens de Franse Revolutie
•
Victorie (zege): strijdkreet in 2e WO tegen de Nazi’s, mogelijk
een oud Germaanse strijdkreet
•
Montjoie Saint-Denis: een Franse strijdkreet. Saint-Denis verwijst naar de
patroonheilige van Frankrijk, Dionysius van Parijs. Van
Montjoie is de betekenis niet duidelijk. Het zou kunnen verwijzen naar de term
voor de steenhopen die opgeworpen werden als oriëntering tijdens de kruistochten.
•
Scilt ende Vrient (Schild en
Vriend): in de aanloop naar de Guldensporenslag gingen de Vlamingen tijdens de Brugse metten de Fransen
te lijf. Om elkaar in de schemering te kunnen herkennen en om zichzelf van hun
vijanden te kunnen onderscheiden werd een strijdkreet bedacht. De keuze viel op
"Schild en Vriend", naar een bekend gebed dat gebruikt werd om God
bijstand in de strijd af te smeken. Een bijkomende eigenschap van deze leuze
was dat Franstaligen moeite hebben met de uitspraak van deze woorden. Deze
strijdkreet is ook een sjibbolet.
•
‘Tierra y Libertad! (Land en
Vrijheid): de strijdkreet van Emiliano Zapata tijdens de
Mexicaanse Revolutie
• • Oorah (klaar om te doden. Oude Keltische strijdkreet
gebruikt door Amerikaanse mariniers
• • Bersiap (‘wees paraat’, wees gereed,- voor de
strijd) strijdkreet tijdens Indonesische
bevrijdingsoorlog tegen Nederland. Of 'merdeka'
(vrij)
• • ‘Daesh’ (ISIS) De
twee terroristen zouden in de Franse kerk ‘Daesh’
(ISIS) hebben geroepen.
• • uit de schelmenroman 'De bende van Jan de Lichte' van Louis Paul
Boon. Het verhaal speelt in de late middeleeuwen en gaat over een bende Vlaamse
bedelaars die rijke herenboeren berooft. Hun strijdkreet is "Voor geen
chanterik peu!" Dat is Bargoens en betekent: "Voor geen
politiehond bang!"
• Het Leger des Heils geeft al
jaren een blad uit dat 'Strijdkreet' getiteld is. Dit is een figuurlijk gebruik
van het begrip 'strijdkreet'.
• ‘Oeh’:
‘Viking-strijdlied’, waarbij alle fans tegelijk als een goed geoliede
vechtmachine de armen boven zich uitstrekken, in hun handen klappen, en een
angstaanjagende oerkreet (‘oeh!’) ten gehore brengen. Deze simpele handeling
wordt steeds sneller achter elkaar herhaald, totdat de opgebouwde spanning
uiteindelijk ontlading vindt in een denderend applaus.
Historici Eric Hobsbawm en Terence Ranger
hebben dit genoemd ‘invented tradition’ (uitgevonden traditie): uitingen
van culturele identiteit
• ‘Wir schaffen das’. Bondskanselier
Merkel weet van geen wijken en houdt vast aan haar strijdkreet "wir
schaffen das" (het lukt ons).
Allemaal opofferingen kreten
die de roeper kracht geven. En dat in
een tijd dat de polarisatie toeneemt tussen groepen en individuen en nieuwe
uitdagingen geven om een juiste middenpositie te nemen. In het algemeen kun je pas
in het midden komen als je beide zijden hebt gekend/ervaren. Mogelijk dat in
deze tijd het voor velen weer ervaringstijd is. Niet makkelijk om goed bij
jezelf in het midden te blijven.
Menselijke handen
kunnen meer dan alleen het met de dominante hand doden. Een midden positie kent het religieuze
gebruik door de handen te vouwen – Frankisch gebruik om onderdanigheid te tonen
t.o.v. leenheer- of tegen elkaar te plaatsen, dan wel de handen te openen.
De uitspraken die
gedaan worden zijn woorden die in die context worden gebruikt en lading hebben
naar buiten en voor de gebruiker energie geeft en richting.
Eerder gepubliceerd in juli 2016 op de blog
bron; ondermeer wiki
voor mensen slechte plekken
Oftewel hoe breng je ‘negatieve
plekken voor mensen onder de aandacht van toekomstige generaties?
Ze schrijft: “ Een
voorbeeld is te vinden in Japan. Honderden jaren geleden plaatste de bevolking
daar stenen om hun nakomelingen te waarschuwen voor tsunami's. In de bergen
werden boodschappen gehakt als 'bouw geen huizen onder dit punt'. Op veel
plaatsen werden de waarschuwingen genegeerd. Met de nieuwste technologieën
kunnen we een tsunami op tijd voorspellen, was de gedachte. Het waren deze
huizen die in 2011 werden weggespoeld.”
Afschrikwekkende stekels
hadden moeten waarschuwen voor een berging van kernafval in Nieuw-Mexico. Dit
plan is niet uitgevoerd. © RV
"Atomische priesters
Wetenschappers uit
verschillende sectoren breken hun hoofd over dit dilemma. Voor het eerst in de
jaren tachtig, toen het Amerikaanse ministerie van energie een oproep deed.
Aanleiding was de mogelijke aanleg van Yucca Mountain, een berging in Nevada
die door protesten nog altijd niet in gebruik is. Ingenieurs, antropologen, architecten,
taalwetenschappers en kunstenaars kwamen met oplossingen. Hun antwoorden laten
zien hoe groot de uitdaging is.
De Zwitserse natuurkundige
Emil Kowalski pleitte ervoor om van de bergingsplaats een technisch hoogstandje
te maken. Het openen zou zo ingewikkeld moeten zijn, dat een beschaving die
hierin slaagt, ongetwijfeld ook slim genoeg is om het gevaar van nucleair afval
te begrijpen.
Thomas Sebeok liet zich
als linguïst inspireren door het katholieke geloof. Religie, zo bedacht hij,
gaat dankzij rituelen en instituties al tweeduizend jaar mee. Om mensen uit de
buurt van bergingsruimtes te houden, zouden daarom verhalen de ronde moeten
doen over een speciale plek waar mensen niet mogen komen. Een 'atomisch
priesterschap' moet de verhalen in leven houden. Alleen de priesters, een groep
natuurkundigen, zouden de waarheid van het kernafval kennen.
Wellicht niet de meest
realistische, maar wel de origineelste oplossing, was afkomstig van schrijver
Françoise Bastide en taalexpert Paolo Fabbri. Zij bedachten de 'Ray Cat'. Omdat
katten al duizenden jaren dicht bij mensen leven en mythes eeuwen kunnen
overbruggen, pleitten zij voor het fokken van katten die in de buurt van
radioactieve straling van kleur veranderen. Volksverhalen over het gevaar dat
de katten detecteren, zouden via poëzie, liederen en schilderijen worden
overgebracht van generatie op generatie.
De ingestelde werkgroep
presenteerde uiteindelijk een minder wild idee aan het ministerie. Bovenop
Yucca Mountain moest een monument komen. Op grote, stenen pilaren zou in alle
talen worden geschreven wat zich hier onder de grond bevond. Technische kennis
moest in bibliotheken over de hele wereld worden vastgelegd, zodat die niet
verloren kon gaan."
Hoe vorm te geven?
"Archeoloog van de toekomst
Als archeoloog weet Cornelius
Holtorf voor welke uitdagingen deze wetenschappers stonden. Hij heeft immers
ervaring met het ontcijferen van eeuwenoude informatie. Zijn kennis gebruikt
hij nu om te bedenken hoe een waarschuwingsboodschap millennia kan overbruggen.
"We staan voor drie
moeilijkheden", vertelt hij vanuit Zweden, waar hij aan de Linnaeus
University werkt. Ten eerste moet de boodschap worden overgebracht op een
medium dat meer dan tienduizend jaar meegaat. "Je kunt wel een monument
bouwen, maar welk materiaal houdt het zo lang vol?" Finland is als eerste
Europese land gestart met het graven van een diepondergrondse berging.
"Maar de verwachting is dat hier over vierhonderd jaar een ijstijd
uitbreekt. Dan blijft geen monument overeind staan."
Dan de tweede uitdaging.
Als de geschreven boodschap de tand des tijds overleeft, is het nog altijd de
vraag in welke taal die boodschap moet worden opgetekend. De kans is klein dat
onze talen over tienduizend jaar nog steeds bestaan. En zelfs het gebruik van
pictogrammen en symbolen is niet universeel.
Ten slotte, vervolgt
Holtorf, is er nog de culturele context waarin de boodschap wordt begrepen.
"Zelfs als ze in de toekomst onze taal ontcijferen, is de betekenis aan
interpretatie onderhevig." Een voorbeeld is te vinden in Japan. Honderden
jaren geleden plaatste de bevolking daar stenen om hun nakomelingen te
waarschuwen voor tsunami's. In de bergen werden boodschappen gehakt als 'bouw
geen huizen onder dit punt'. Op veel plaatsen werden de waarschuwingen
genegeerd. Met de nieuwste technologieën kunnen we een tsunami op tijd
voorspellen, was de gedachte. Het waren deze huizen die in 2011 werden
weggespoeld.
Holtorf is stellig.
"Het culturele vraagstuk is onoplosbaar. Je kunt de toekomst niet
voorspellen. We hebben geen idee aan wie we onze boodschap richten, we weten
zelfs niet of het om Homo sapiens gaat." Hij pleit ervoor radioactief
afval als cultureel erfgoed te behandelen. "We moeten ervoor zorgen dat
mensen interesse houden in de grondbergingen, zodat zij iedere dertig jaar
terugkomen op het thema en de boodschap aanpassen aan de tijd.""
Het artikel legt de nadruk op vorm en taal maar ze vergeet dat onze
voorouders een andere taal spraken; ze begrepen de taal van de subtiele
waarneming en het geheugen in het landschap. Een taal die nog steeds te leren is, maar
weinigen zich in willen oefenen.
Abonneren op:
Posts (Atom)