vrijdag 26 juli 2024
woensdag 24 juli 2024
leven op de oude wijze
In de bossen van Polen
krijgt dondergod Perun zijn honingdrank geofferd
In het overwegend rooms-katholieke Polen belijdt een kleine groep een geloof uit vroegchristelijke tijden. In een bos vlak bij Warschau verjagen ze met hun rituelen de boze geesten.
Door Arnout le Clercq
Fotografie Piotr Malecki
24 juli 2024, 05:00
HET BOS BIJ BARCHÓW
Soort: klein loof-/naaldbos in een natuurgebied langs de Poolse rivieren Liwiec en Boeg. Vroeger was Polen veel bosrijker dan nu. Voor een natuurgodsdienst als het inheemse Slavische geloof vervullen bossen een religieuze functie waar mensen contact leggen met de goden.
Bestemming: viering van de Kupała-nacht, het pre-christelijke feest van de zonnewende
Hoeveel mensen gebruiken het? Op grotere feesten zoals Kupała-nacht zijn er rond de tachtig gegadigden. Door het jaar heen worden hier ook kleinere bijeenkomsten georganiseerd, zoals Slavische bruiloften.
Bomen: onder meer eiken, staan voor dondergod Perun
Hectares: 1 hectare, met daarop bos, weide en een stukje langs de rivier, is van de RKP. Nog 3 hectare zijn in handen van kerkleden, die worden aangemoedigd land te kopen.
Boven de donkergroene bomen op het Poolse platteland pakken donkere wolken zich samen. Daar zul je de Slavische dondergod Perun hebben, in de gedaante van naderend onweer. Maar Radosław Motin weet raad. De 31-jarige zerca (priester), kort haar en blonde baard, veert op en pakt een fles sterke drank met honing. ‘Ik breng even een offer zodat het droog blijft.’ De drank, door Motin uitgestrooid langs de rivier en tussen de boomstammen, moet de goden gunstig stemmen.
dinsdag 23 juli 2024
oh die zonnepanelen boven de slaapkamer ruimten...
.... een goede vriend heeft al een half jaar zonnecellen op zijn woning. Deels ook boven een deel van zijn slaapkamer. Hij sliep steeds slechter, werd onrustig en kon niet slapen. Totdat het hem te gortig werd en in zijn wanhoop in de benedenkamer ging slapen. En de nachtrust was weer terug.
Kent iemand ook zo'n ervaring van opeens slechter slapen onder zonnepanelen? Ze trekken aan en vormen een krachtig electromagnetisch veld. Welkom moderne techniek maar de sensibelen kunnen er wel onder lijden!
zondag 21 juli 2024
zaterdag 20 juli 2024
vrijdag 19 juli 2024
" deoxygenatie van planetaire oppervlakte water systemen; bevatten steeds minder zuurstof
Earth's Water Is Rapidly Losing Oxygen, And The Danger Is Huge
Supplies of dissolved oxygen in bodies of water across the globe are dwindling rapidly, and scientists say it's one of the greatest risks to Earth's life support system.
Just as atmospheric oxygen is vital for animals like ourselves, dissolved oxygen (DO) in water is essential for healthy aquatic ecosystems, whether freshwater or marine. With billions of people relying on marine and freshwater habitats for food and income, it's concerning these ecosystems' oxygen has been substantially and rapidly declining.
A team of scientists is proposing that aquatic deoxygenation be added to the list of 'planetary boundaries', which in its latest form describes nine domains that impose thresholds "within which humanity can continue to develop and thrive for generations to come."
"The observed deoxygenation of the Earth's freshwater and marine ecosystems represents an additional planetary boundary process," the authors write, "that is critical to the integrity of Earth's ecological and social systems, and both regulates and responds to ongoing changes in other planetary boundary processes.
"Relevant, critical oxygen thresholds are being approached at rates comparable to other planetary boundary processes."
The concentration of dissolved oxygen in water drops for a number of reasons. Warmer waters can't hold as much dissolved oxygen, for instance, and with greenhouse gas emissions continuing to raise air and water temperatures above their long-term averages, surface waters are becoming less able to hold on to this vital element.
Dissolved oxygen can also be depleted by aquatic life faster than it is replenished by the ecosystem's producers. Algal blooms and bacterial booms triggered by an influx of organic matter and nutrients in the form of agricultural and domestic fertilizers, sewage, and industrial waste, quickly soak up available dissolved oxygen.
In the worst cases, the oxygen becomes so depleted that the microbes suffocate and die, often taking larger species with them. Populations of microbe that don't rely on oxygen then feed on the bounty of dead organic material, growing to a density that reduces light and limits photosynthesis to trap the entire water body in a vicious, suffocating cycle called eutrophication.
donderdag 18 juli 2024
Hunebedbouwers verdwenen door de pest?
"weerumfinder" Jan Evert Musch nog steeds actief bij de hunebedden: met zijn ander verhaal van deze steentijdheiligdommen die hij persoonlijk vertelt of achterlaat op briefjes
Mysterieuze briefjes tussen de stenen, waar komen deze hunebedkrabbels vandaan?
De hunebedden zijn een mooi en herkenbaar stukje van Drenthe. Het verhaal is bekend, het trechterbekervolk maakte de steenhopen duizenden jaren geleden als grafmonument, om hun naasten en geliefden en laatste rustplaats te schenken. Vaak met grafgiften, kruiken en trechterbekers. Er zijn talloze potscherven en andere vondsten gedaan bij opgravingen rondom hunebedden.
Wie tegenwoordig bij een hunebed komt kijken, loopt kans iets anders te vinden dan potscherven en vuistbijlen. Namelijk volgeschreven briefjes, in een amper te lezen handschrift, aangevuld met tekeningen. Elke vierkante centimeter van het papier bedekt met krabbeltjes, letters, kleuren, cijfers. Meestal in een plastic hoesje, beschermd tegen de elementen, opgerold en in een nis, gleuf of kier van een hunebed geschoven.
Spontane ontmoeting
Waar komen deze briefjes vandaan? Wie laat ze achter, en welk verhaal zit hier achter? De Zoek het uit!-redactie is al tijden aan het speuren naar een antwoord op deze vragen, toen we ineens spontaan tegen het antwoord op liepen.
Bij een bezoek aan het hunebed tussen Eext en Rolde, vlakbij de Eexterhalte, valt ineens een oudere man op die op het bankje bij het hunebed zit. Met een dikke map vol papieren op schoot, driftig schrijvend. Een opvallende verschijning, met lange witte haren en een even zo lange witte baard, een vriendelijke oogopslag en een petje op. Een elektrisch aangedreven driewieler staat naast het bankje geparkeerd.
Lees verder onder de foto
Kunstenaar en 'weerumvinder'
Na een praatje blijkt dat deze man inderdaad degene is die zo druk is met het rondbrengen van al die briefjes naar de hunebedden. Op de vraag hoe hij heet, klinkt het antwoord lachend: "Hier heten we allemaal Jan. Dat is wel zo makkelijk." Deze Jan blijkt Jan Evert Musch te zijn, bekend in heel Drenthe als kunstenaar en amateurarcheoloog. Musch is degene die in 1992 twee hunebedden ontdekte bij Anloo, samen met zijn zoon.
Hij omschrijft zichzelf liever als 'weerumvinder' dan als archeoloog. Sterker nog, hij heeft ideeën die sterk afwijken van wat vrijwel elke andere archeoloog ons vertelt over hunebedden: Volgens Musch zijn het helemaal geen prehistorische grafkamers, maar plaatsen van samenkomst, om het leven te vieren. "Er is immers nooit ook maar een bot gevonden onder een hunebed!". En daar heeft hij gelijk in, er zijn bij opgravingen in Nederland nog nooit beenderen gevonden bij een hunebed.
Wat is er wél in de hunebedden gevonden?
Professor Albert Egges van Giffen heeft aan het begin van de vorige eeuw een tiental hunebedden, voorafgaande aan restauratie, uitvoerig wetenschappelijk onderzocht. Het aantal aangetroffen voorwerpen verschilde enorm; bij het ene hunebed niets, bij het andere wemelde het van de potscherven.
Ongetwijfeld zijn in het verleden tal van hunebedden leeggeroofd. Voorbeelden van rijke vondsten zijn bijvoorbeeld het hunebed D53 bij Havelte, met scherven van minstens 660 stuks aardewerk, D19 in Drouwen met ongeveer 400 stuks en D21 bij Bronneger met rond de 600 stuks. Als we aannemen dat het aantal aan de doden meegeven stuks aardewerk beperkt bleef tot één of enkele, moeten er per hunebed in de loop der tijd honderden doden zijn bijgezet. Behalve de kenmerkende trechterbekers vond men lepels met een holle steel (vermoedelijk zuigflesjes), kraaghalsflesjes, schouderpotten, schalen en emmers.
Menselijke botresten zijn in Nederlandse hunebedden niet aangetroffen; ze zijn in loop van de tijd in de zure bodem verteerd. In kalkrijkere streken in Duitsland heeft men wel skeletdelen gevonden.
Bron: Hunebedcentrum
Mensen dingen leren
En daarmee komen we terug op de briefjes. De papiertjes. Want in de map waar Musch zo druk aan het schrijven is, daar bij het hunebed in Eext, zitten allerlei soortgelijke papieren. Oude landkaarten, waarop hij lijnen van wegen en grenzen met elkaar verbonden heeft om er de prachtigste tekeningen van te maken. "Kijk, dit is de godin An. Die komt hier overal in de omgeving terug, Anloo, Anderen, Annen. En deze X, met precies Eext in het midden", legt hij enthousiast uit.
Lees verder onder de foto's
Omdat hij zijn theorieën over de hunebedden graag met iedereen wil delen, mensen wil onderwijzen als het ware, heeft hij besloten om het op te schrijven en bij elk hunebed neer te leggen. "Ik vind het belangrijk dat mensen het ware verhaal van de hunebedden horen!" vertelt hij. En dus fietst de 76-jarige Jan Evert Musch de provincie door, op zijn elektrische driewieler. Mocht je hem treffen bij één van de hunebedden, waar hij graag vertoeft, maak dan eens een praatje. Wie weet leer je nog wat.
https://nos.nl/regio/drenthe/artikel/538192-mysterieuze-briefjes-tussen-de-stenen-waar-komen-deze-hunebedkrabbels-vandaan?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR28mHVw8p3bRxMPZIy6pPcw0DKc7fJYQ5pv_tMhUlOUAqScMtGU2Ky1k5Y_aem_M39N9NQtrfqM3vmMN_q0N
woensdag 17 juli 2024
vakantie aan huis!
“Mijn raad is deze: trek, zodra het vakantie is, uw schoenen uit en ga languit in een ruststoel liggen met het uitzicht op uw eigen tuin. Gij zijt nu omgeven door alles wat u nodig hebt. Het ontbreekt u aan niets. Zie de reisbussen, stampvol met moderne martelaren, langs uw huis voorbijrazen. Ge zit er niet in.”
Godfried Bomans, 20 juni 1970
dinsdag 16 juli 2024
het subtiel voortleven in een lichaam dat in diepe meditatie is na de fysieke dood: Tukdam
Wat gebeurt er na de dood van een geoefende Tibetaanse mediterende? Uiterlijk nog lang in een diepe trans met een subtiele warmte om het hart en een gezonde uitrziend lichaamshuis. Het leven gaat diep in de subtiele geest gewoon verder. Voortlevend in het fijnstoffelijke dat in een Kosmisch Licht baadt.
De wetenschap probeert het met haar stoffelijke instrumenten te onderzoeken, maar kan het subtiele niet meten. Wel kan ons eigen menselijk gevoels systeem de subtiele warmte ervaren en de aanwezige Geest contacten.
Het subtiele kan nimeer door de stoffelijke wetenschap worden gecontacteerd want het blijft in haar eigen grofstoffelijke dimensie.
Kijk eens naar deze mooie Arte documentaire in het Duits
https://www.youtube.com/watch?v=TAhGtUtl0ao
Gibt es einen mysteriösen Zustand zwischen Leben und Tod? Die Tibeter nennen es Tukdam, den „Zustand der Erkenntnis der Natur des Geistes“. In diesem meditativen Zustand verweilen praktizierende Buddhisten über ihren klinischen Tod hinaus, bleiben in Meditationshaltung, und die Grenzen zwischen Leben und Tod sollen verschwimmen. Doch wie steht es um die wissenschaftliche Untersuchung dieses Phänomens?
gij zult geen vreemde goden plaatsen, waar andere goden heersen!
Maya’s niet blij met Griekse zeegod
Beeld Poseidon moet weg na klachten dat het de verkeerde god is
Het bij toeristen zeer populaire drie meter hoge beeld van polyestermatjes, een leuk insta-momentje, rijst op uit zee bij Progresso. De lokale overheid laat officieel weten dat er nooit vergunning is gevraagd voor Poseidon aan de Golf van Mexico.
Maar volgens lokale media gaven klachten van activistische advocaten de doorslag. Volgens hen is het beeld een belediging voor inheemse Maya-volken die hun eigen god Chaac vereren. Het is volgens hen hun mensenrecht dat de Maya-cultuur dominant blijft. Chaac is de god van de regen en onweer. Bovendien vrezen sommige Mexicanen dat Chaac wraak gaat nemen met nog ergere stormen dan de laatste tijd.De boos ogende Poseidon, de Griekse god van de zeeën, paarden en aardbevingen, is nu dus kopje onder gegaan.De lokale inwoners, ook afstammelingen van de Maya’s, zijn bedroefd. „Het is een attractie waar veel mensen op af komen,” treurt de 28-jarige Lizeth Alvarado Juárez, die in een lokaal hotel werkt. „Ze komen van heinde en ver.”
Zeker nadat iemand op Facebook een event had aangemaakt om het standbeeld neer te halen, kwamen duizenden toeristen naar het gebied. Het evenement werd afgelast na bedreigingen.Schirnding
Zoeken in dit blog
Verbindingen
Abonneren via mailchimp
Meer verbindingen
Blogarchief
-
▼
2024
(209)
-
▼
juli
(21)
- Gaia-Zoom zondagavond: Meerzijdige incarneren in e...
- leven op de oude wijze
- oh die zonnepanelen boven de slaapkamer ruimten...
- welkom op deze planeet!
- de 20ste juli is een gedenkwaardige dag in Duitsland!
- " deoxygenatie van planetaire oppervlakte water sy...
- Hunebedbouwers verdwenen door de pest?
- "weerumfinder" Jan Evert Musch nog steeds actief b...
- vakantie aan huis!
- het subtiel voortleven in een lichaam dat in diepe...
- gij zult geen vreemde goden plaatsen, waar andere ...
- Giflandbouw blijft domineren
- ludieke omgang met regenzomer: gewoon een verbod ...
- op pad met Gaialogie in juli 2024 in Neder-Land
- Gaia-Zoom zondagavond: Het Pad van de Hemelrichtin...
- toprenspits van kathedraal van Rouen in brand
- mede LEVEN met dieren
- ook in de hoge luxenburgse adel doet men aan zelf ...
- begin van andere Tijden;
- schijnbaaar toch iemand die het zwaard aanzet zich...
- het mirakuleuze kan alleen plaatsvinden als de men...
-
▼
juli
(21)