dinsdag 30 april 2019

Stadsengel en subtiel bezoek Dresden



Een stad met vele verwoestingen en net zoveel momenten van wederopstanding.
  

Afgelopen zaterdag 27 maart 2019 met een ware vriend Lantos, naar Dresden gereden. Een stad die na de verwoestende bombardementen van Engeland en de V.S.  in de nadagen van de 2e W.O. op 13 en 14 januari uit de as is herrezen.
En een stad onlosmakelijk verbonden met een grote rivier, de Elbe, die nu stroomt tussen de beide stadsdelen, de oude linkerzijde en de jongere rechterzijde.

Het was mooi om deze geïncarneerde  Zuid Franse tempelridder en graalverdediger graaf Raymond VI van Toulouse (1) te volgen en te zien hoe zijn werkwijze was.

Gedreven door een levende verbinding met de stadsengel wist hij het oorspronkelijke oer punt in de oude binnenstad intuïtief snel te vinden om daar zijn doorstroomwerk te doen. Subtiel werk dat hij ook deed in steden als Parijs, London en op verschillende oude stadsplekken in Nederland.

Vaak zijn de bekende hoofdkerken niet de oude oer plekken, die hij meer vindt in nabijgelegen minder bekende rituele plekken, waar vaak ook kerkjes of andere monumenten op gebouwd zijn.

De bekende recent gerenoveerde Frauenkiche(2) in Dresden was niet het oude oer punt,  maar de Kruiskerk, samen met de Dom van Meissen, die nu de kerkzetel is van de bisschop van de Lutherse kerk.

Met meer dan 3000 zitplaatsen is het de grootste kerk in Saksen. De kerk die oorspronkelijk gewijd is aan Nikolaas werd vernoemd naar een relikwie van het kruis van Christus dat in 1234 hier werd bewaard en de kerk haar naam gaf „Kirche zum Heiligen Kreuz“.

In de kerk herkende m’n vriend de ‘12 zuilen van Apollo’, waarvan de oorspronkelijke kolossale zandstenen fundamenten nog zichtbaar zijn.
Een oud instroompunt van kosmische energie waar vele hindernissen in de ondergrond en bovengrond zaten.  
Gedurende ons bezoek nam ik waar dat de subtiele afval laag in de stad via de kerkplaats in de aarde wegstroomde en ging de instroom weer tijdelijk doorwerken.

Volgens mijn vriend is hier de verticale lijn de opstandingskracht, (bewustheid) en horizontaal de vernietigingskracht, (onbewustheid). Christus hangt aan het kruis maar het lijkt ook op een Tau teken. (Bescherming en genezing).












Vervolgens ging de beweging naar de andere zijde van de stad, Inneren Neustadt, de yangzijde waar de stadsengel hem bracht bij Dreikönigskirche (3).  Een modern gebruik in toren en schip met een kerk in het koorgedeelte. Een in- en uitstroompunt tref je aan in het koor vanuit de  eerder gemelde Kreuzkirche, die onder de Elbe doorstroomt en een doorgaande beweging vormt al of niet in een lemniscaat.

Onder het orgel is recent een bekend Renaissance kunstwerk uit 1534 aangebracht voorstellende de dodendans, bestaande uit 27 figuren: 24 figuren en drie doodsgestalten. Het kunstwerk komt oorspronkelijk uit de het Georgtoren, de oorspronkelijk oude stadspoort naar de Elbe die door brand in begin 18e eeuw werd verwijderd.


Een opmerkelijke ontmoeting vond plaats na het gebeuren in de Nieuwstad toen een vrouw hem enthousiast aansprak en hem verwisselde met een andere persoonlijkheid. We spraken er later nog over en hier was mogelijk sprake van een kracht die zich plots manifesteerde in een afleiding. Een gegeven dat m’n vriend meer heeft op krachtplaatsen.

We lieten ons overigens nu niet afleiden door de toeristen en het materiele in de stad. De toeristen, die hun begeleiders met hun vlaggetjes, rondkijkend en aangesloten op het ‘spraaknet’ via een koptelefoon gedwee volgden. Een moderne dwazenrij.

Ongelooflijk is het leed op deze kerkplaatsen die vele malen herbouwd zijn na oorlog, brand en bombardement. Een stad die vele malen de vernietigingskrachten van religie en oorlog heeft gekend en wederom door veel inzet, maar ook met financiële ondersteuning van  Engels- en Amerikaans geld  dit weer te boven kwam. De bezochte kerken zijn nu in gebruik door de Lutherse kerk.

De rivier de Elbe is groots maar nu klein door het lage debiet. In 2002 vond hier de Jahrhunderdvloed (zomervloed) plaats, waarbij grote delen van de stad overstroomden.
Niet een verwoesting maar wel veel leed waar de stad weer uit is opgestaan.

De rivier die uitmondt in de Noordzee is ook aangesloten om de mij zeer bekende twee rivieren in het Fichtelgebirge, de noordelijke de Saale en de oostelijke de Eger met de Roslau.

Tijdens de rondgang door de stad kwam ik geen vluchtelingen tegen of anders dan autochtone mensen. Opmerkelijk daar Dresden een stad is waar de weerstand tegen vluchtelingen uit andere culturen een kenmerk is door de beweging Pigida en AfD. 
Net of de oude cultuur binnenstad door hen gemeden wordt.

Overigens is de uitwerking van dit bezoek niet blijvend maar wel een impuls van de oude subtiele stromen die de stad ooit kenmerkten. In het verleden was subtiele energetische reiniging van een stad of gebouw een continue (nood)zaak, die nu niet meer vast te houden is.

Dit was een mooie kennismaking met een gereïncarneerd energeticus met zijn eigen weg, geleerde traditie en wezenskracht. Al werkende herken je ook je eigen programma’s en uiterlijk-Heden en relatie met de twee Oerkrachten: vernietiging die in deze tijd de overhand heeft, en de wederopstanding die zich door oer herinnering en overgave niet laat afleiden.

En zijn les ook om te leren van de uitspraak die op een camper stond die hij voorbij raasde:


Ich habe keine Zeit um mich zu beeilen

russischer Komponist
* 17.06.1882, † 06.04.1971



Dick van den Dool, 30 April 2019.

1.Raymond (1156 – 1222) was een verlicht doch eenvoudige man. Hij ging vaak gekleed in een simpele wollen kleed. Hij hield van de jacht maar nog meer van het hofleven. Aan zijn hof waren de beste Toulouse minstrelen en jongleurs. Zo was de bekende troubadour Bernard de Ventadour jarenlang zijn gast. Ook op filosofisch en godsdienstig gebied nodigde hij verschillende gasten uit. Toulouse, waar Raymond zijn belangrijkste kasteel had, was in die tijd het culturele centrum van de Languedoc en was ook in religieus opzicht erg tolerant, waarvan met name de Katharen profiteerden. In 1204 zond paus Innocentius III drie legaten om te prediken tegen de Katharen en om Raymond Vl ertoe over te halen de Katharen niet meer te beschermen. Raymond weigerde dit en werd in 1207 geëxcommuniceerd. Op 14 januari 1208 werd de pauselijke legaat Pierre de Castelnau, na een onderhoud met Raymond VI, vermoord bij het oversteken van de Rhône. Innocentius ontnam hem hierop zijn bezittingen. Op 18 juni 1209 deed Raymond openbare boetedoening voor de kerk van St. Gilles waarna de Paus zijn excommunicatie ophief.

 

Raymond zag zich gedwongen mee te doen aan de Albigenzische Kruistocht tegen de katharen onder leiding van Simon IV van Montfort. Na het Bloedbad van Béziers en het beleg en de verovering van Carcassonne begon hij in te zien, dat het Simon niet alleen om de strijd tegen de katharen te doen was. Montfort was ook bezig aan een veroveringsoorlog en de tijdens de kruistocht in bezit genomen landgoederen vielen hem toe.
Raymond staakte de vijandigheden tegen de katharen en stapte uit de kruistocht. Dit leverde hem een tweede excommunicatie op. Ondertussen verzamelde hij troepen en nam diplomatieke stappen tegen Simon IV van Montfort. Maar nadat hij uit Rome terugkwam, waar hij bij paus Innocentius III had geprobeerd zich vrij te pleiten van de moord op Pierre de Castelnau, vond hij zijn landerijen geplunderd door Montfort terug. In 1212 waren alleen Toulouse en Montauban nog in zijn bezit. In 1213 kwam zijn zwager, Peter II van Aragón, om in de Slag bij Muret.
Tijdens het beleg van Toulouse door de troepen van Montfort in 1215 kon Raymond weinig meer dan onderhandelen met de pauselijke legaat. De uitkomst was dat hij in ballingschap zou gaan in Engeland en Toulouse zou opgeven. Montfort nam Toulouse in en werd op het Vierde Lateraans Concilie (1215) officieel uitgeroepen tot de nieuwe graaf van Toulouse.
Vanuit Aragón hervatte Raymond de strijd en nam in 1217 weer Toulouse in. Hij wist de stad succesvol te verdedigen tegen de troepen van Montfort. Tijdens die strijd stierf Simon IV van Montfort door een kogel uit een slinger. Tot zijn dood in 1222 heeft Raymond vrijwel alle tijdens de Albigenzer kruistocht verloren gebieden heroverd. (bron Wiki)


2.      Al in de 11e eeuw werd op de plaats van de huidige Frauenkirche een kleine romaanse kerk gebouwd. Vermoedelijk was deze de oudste kerk van Dresden. Deze kerk werd gewijd aan de Maagd Maria en werd later Onze Lieve Vrouw genoemd. In de Middeleeuwen werd deze kerk meermaals omgebouwd. 

3.      De eerste kerk wordt vermoed uit 1404 en vernoemd naar het altaarbeeld de heilige drie koningen.
Op Michaelsdag in 1739 werd een nieuwe kerk ingewijd met het barokaltaar .
Deze kerk is opmerkelijk genoeg niet gericht op het oosten, wat gebeurde op instigatie van Augustus der Sterke en tegen de wil van de voormalige kerkenraad. De koning wilde het portaal van de kerk naar de boulevard, die een koor in het oosten van de kerk in de weg stond. Interessant is dat het Patrocinium niet op het altaar wordt afgebeeld, maar hier is de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden (Matt.25, 1-13), die uitzonderlijk zelden als het hoofdaltaarstuk wordt gezien. De afbeelding van de Magi aan wie de kerk is toegewijd bevindt zich boven het portaal van de buitenste toren. Hier zijn de vier evangelisten.