vrijdag 29 juni 2018

innerlijke vijanden

“Er zijn zes innerlijke vijanden:

- tomeloze ambitie,
- woede,
- hebzucht,
- valse gehechtheid,
- ijdelheid,
- en afgunst.

Het is deze innerlijke zeshoek die met ons systeem aan de haal gaat en alles in de wereld om ons heen aangrijpt om problemen en vijanden op te roepen. Dus als iemand vrede en geluk wenst door een overwinning op alle vijanden, dan zal hij de bron van al die vijandschap moeten aanpakken - de subtiele zeshoek die zich in ons innerlijk heeft gevestigd.”

bron; Paul van Oyen


Gebaseerd op een interview met ZH Shrî Brahmânanda Sarasavtî, Shankarâcârya September 1945 naar aanleiding van het einde van W.O. II. Met dank aan Paul Mason, http://www.paulmason.info

woensdag 27 juni 2018

geaard vuur

Aarde neem het op
als het zwaard zijn richting veranderd
van zwaaiend boven het hoofd en horizontaal om zich heen
en het menselijk vuur rust vindt in de transformerende aarde
krijgt de strijder een andere taak
en rust de zwaardpunt in de aarde en wordt de knop een waardige ankh
waar azoth woont
geen begin of einde

gelijk Parsifal de lans heeft getransformeerd en het laat rusten in de aarde




Woodcut from Astronomica et Astrologica, 1567. 

"De tempel ligt in het hart, niet in het gebouw; het ornaat bestaat in het geloof, niet in het gewaad; de altaren en de zegen bestaan in de liefde, in de handen. De handen zijn gemaakt om te werken, niet om te zegenen."

Paracelsus De septem punctis idolatriae christianae, ed. Goldammer, deel III, p. 54
"A monk asked Zhaozhou, "What is the living meaning of Zen?."   

Zhaozhou said, "The oak tree in the courtyard."


aanbinding plekken/omgeving en uiterlijkheid wel of niet manifesteren in bouw

Een Tempeliersvisie op de gewenste ontwikkeling in de Middeleeuwen.
In mijn opleiding heb ik [de leerling kathedraalbouwer] eens een uitvoerig een openhartig gesprek met een hoofdtempelier [van het opleidingskloosters dat nog steeds te bezoeken is] gehad.
 “Labyrinthen zien wij als niet noodzakelijk, als overbodige ingewikkeldheid, het zetten van een streep onder de Keltische kultuur; het is beperkend. Het denken in die gehele kultuur was sterk gericht op het instandhouden van kleine gemeenschappen en dat hield dan altijd een beperking in of mischien zou je zelfs mogen zeggen, dat het beperken een doel is. Achter dat aspekt willen wij een punt zetten om tot meer gezamelijkheid te komen, tot grotere verbanden te kunnen komen en daardoor via een beter leven op aarde tot een beter mens kunnen worden. Dit is op zichzelf een zuiver chistelijke gedachte. In de opbouwfase was de kerk  ook klein en niet georganiseerd geweest, maar nu er wel een organisatie groeit, een goede organisatie opbouw eigenlijk alleen in de kerkelijke struktuur aanwezig is, vinden wij dat die gebruikt mag worden om het welzijn van de mensen te bevorderen.

De Keltische kultuur blijft zo klein en die bekrompen, benauwende struktuur kan de mens, mijns inziens,  zich niet ontwikkelen, tot welzijn komen. Ik heb deze Keltische kultuur trouwens zelf niet aan de lijve gekend.
Een aspekt van hen is het zich bezighouden met die aarde waar hun voeten op staan. Natuurgoden wat betekent dat eigenlijk: dat alles wat zij kunnen geloven een vorm moet hebben. Dus in wezen geloven ze alleen in hun vormen, of die vorm nu een boom is, of een plant of een stok of een lijn, dat maakt niet  uit. Het moet iets voorstellen, dus ze zijn heel gefixeerd op materie en dat is ook zo’n aspekt waar wij van denken dat dat  voor de mensen niet meer nodig is. Dat op dit moment  de mensheid al kan aannemen en mischien sommige ook kunnen ervaren, dat er meer is dan die vormen en daaraan waarde hechten. Dat je dus  wel met zinnebeelden kunt werken, maar dat het gaat om de werkelijkheid daarachter. Daarom wordt dus het pentagram niet als zichtbare vorm aangebracht, althans in dit soort situaties, maar wordt het wel om zijn kracht in gebouwen gebruikt. Het niet laten zien, zodat het niet de vorm is die aanbeden gaat worden, maar dat het de krachten die ontwikkeld worden, dat die belangrijk zijn. Dat die hun werk doen en zou je het duidelijk maken naar iedereen toe dat het dat pentagram is dat daarvoor verantwoordelijk is, dan zou je kunnen zeggen  dat dan misschien het pentagram aanbeden gaat worden als zijnde een vorm van goddelijke manifestatie.
Hetzelfde geldt met het onzichtbaar aanbinden van die hele omgeving. Het aanbinden van de omgeving deed men in Egypte minder, maar wel het aanbinden van bijzondere plekken met elkaar. Dat werd ook hun ondergang omdat dat zinloos is; alleen bijzondere krachtplaatsen met elkaar te verbinden en daardoor nog stabieler en krachtiger te maken, terwijl er voor de hele omgeving niets gedaan wordt. Energetisch werd daar in de Egyptische cultuur niets voor gedaan. Het enige wat gedaan werd is het fysieke, het water, maar er was geen energetische verzorging.
Wij vormen een beweging dat mensen zich ook aangebonden kunnen voelen aan de opgebouwde strukturen. En ook wanneer ze hun weg weer zijn gegaan dat ze dat kontakt in wezen kunnen behouden, zich aangebonden te voelen aan die grotere struktuur. Dat was in Egypte absoluut niet het geval. Het waren ook oasen, die zelfs streng beschermd werden en afgescheiden. Als het ware waren ze niet veel verder in hun energetische ontwikkeling gekomen dan de Kelten. Dat  is ook hun ondergang geworden omdat er  geen draagvlak is.”

 eigen intern onderzoek kathedraalbouw opleiding in Zuid-Frankrijk door Tempeliers leermeesters onderricht 

run


“Kies het gezelschap van degenen die de waarheid zoeken, maar ren weg van degenen die haar gevonden hebben.”

Vaclav Havel 

Grote metropolen verblijf narigheid

wat gedachten op een rij nav berichten in media

De wereld verstedelijkt in rap tempo. Honderd jaar geleden woonde ongeveer 15 procent van de wereldbevolking in een stad, in 2006 was dat gestegen naar 50 procent en naar schatting woont in 2050 driekwart van alle mensen in een stad. Tegen die tijd zijn er nog eens twee miljard mensen, gerekend vanaf nu, naar een stad getrokken. Dat betekent een explosieve groei van de steden op aarde. 

Naast de typische stedelijke problemen zijn er ook typisch stedelijke pluspunten. Steden zijn namelijk ook de aanjagers van creativiteit, welvaart, innovatie, wetenschap, economische ontwikkeling, cultuur en sociale interactie. Mensen trekken niet voor niets massaal naar de stad.

Sinds het midden van de negentiger jaren trekken vooral jonge mensen naar de grootstad. 
Als kind van de vijftiger generatie en de ervaring van het muziek festival Woodstock in herinnering en de toenmalige hippies naar het platteland trokken ben ik nog steeds een fan van het landleven. ‘Plat-land’ kan m.i. beter vertaald wordt met ‘groen natuurlijker land’.
In de tachtiger jaren moest ik van mezelf een halve dag per week in de stad zijn om bij te tanken van de stedelijke impuls van ‘een andere tijdplek’. Amsterdam lag op drie kwartier rijden van m’n verblijfplaats in de Alblasserwaard.  Vanaf de negentigerjaren werd dat steeds minder en nu ga echt ik met tegenzin naar een stad. Gaialogische wandelingen in steden houd ik ook niet meer ook al heb ik daar wel boeken over geschreven rond de eeuwwisseling.
Nu woon ik blijvend in een land-land gebied met alle voordelen van dien.


Wat zijn nu de werkelijke moeizame kanten van een grootstad?
- je hebt geen echte aarde of natuurlijk water onder je voeten en de kringloop van het leven in de natuur en bij de mens( geboren worden en sterven) is afgescheiden
- het gemis aan een natuurlijke horizon, zodat de zon’s ondergang en opgang niet kan worden bewonderd
- het voortdurende geluid is niet goed voor de innerlijke rust als die nog niet gevonden is van binnen
- de stad is altijd licht en donker is uitgebannen en een voorwaarde voor een gezonde nachtrust
- continue overbelichting: het ontbreken van een open donkere hemel zodat de sterren niet kunnen worden waargenomen.
- stad is hitte eiland en bij een opwarmende planeet in zomer niet aangenaam
Nu kan het ’s nachts in steden soms acht graden warmer zijn dan enkele kilometers buiten het centrum. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit Gent. (https://www.demorgen.be)
- stadslucht is ongezond blijkt steeds meer uit recente onderzoekingen door de uitstoot van motorvoertuigen
Het lopen of sporten in de buitenlucht is ronduit ongezond.
- kinderen op laten groeien in grote steden zonder direct contact met de grote natuur werkt vervreemdend en maakt ze nog afhankelijker van de techno cultuur en krachten die het niet goed met Mensontwikkeling hebben
- je kunt een burn-out krijgen van een plek, de stad en eerder ziek worden ten gevolge van de extra stress factoren van het stadsleven; te weinig ruimte om je heen, korte lontjes, en vele microstress factoren wat het leven rauwer maakt door het gebrek aan controle en bescherming.
- steden zijn subtiel energetisch ‘Hell holes,  doordat het sferen geeft van elementaren (demonen, technische wezens en niet goed gezinde buitenaardsen) die daar feest vieren en voor sensitieven het risico van schizofrenie is twee tot driemaal zo groot als op het land. Hetzelfde geldt voor depressies en angstziekten.
- technische stralingen van zenders en Wi-Fi zijn overall en vooral door de opkomst van het vijfde netwerk is het stadsmilieu technisch doorstraald. Daarmede sluizen krachten mee die het niet goed menen met de mensheid
- het stadsleven is duurder dan het landleven. Vooral de huren stijgen zeer sterk en de koophuizen zijn duurder dan op het land.
 - minder grote crisis resistent: in tijden van grote crisis is het leven in een stad ronduit gevaarlijk. Uitspraken van ‘chaos breekt uit na het gemis van twee of drie maaltijden’ gelden. De stedelijke infrastructuur is kwetsbaar bij grote uitval.

Andere discutabele aannamen van het landleven:
- Landleven maakt dom en kleingeestig
- „Das Landleben wird idealisiert. Der US-Komiker Louis CK veranschaulicht das am Beispiel von Rehen. Als er noch Städter war, sei er beim Anblick eines Rehs ehrfürchtig stehengeblieben, erzählt er. Inzwischen wohnt er auf dem Land – und hasst Rehe. Sie stinken, sie kacken überall hin, sie brüllen blöde herum. So ist das eben.“(1)
- de landlucht is soms minder fris als je wilt door de intensieve landbouw

lees ook eens dit artikel:

dinsdag 26 juni 2018

Kristalhelder worden

De Rozenkruisers kennen een zeer essentieel gegeven; “Uit God worden wij geboren [de Bron], in Jezus [Christus] sterven wij [de Weg], door de Heilige Geest worden wij wedergeboren [komen we uit de gevangenschap van de persoonlijkheid in het transpersoonlijke]’.
Christiaan Rozenkruis  heeft dit gegeven weer herbenoemd  in de Fama Fraternitatis, doch de uitspraak is universeel en kenden ook al de Katharen.

Deze driedeling is zeer belangrijk en herkenbaar. In de geomantie herken ik:

- de elementaire sferen van demonen. De sferen waarin de meeste mensen wonen, werken en leven in gebouwde gebieden, steden e.d.

- de elementale sferen van elementen wezens die vaak nog intact is in de natuur, het natuurlijke, maar vrijwel niet meer voorkomt in de bewoonde gebieden. Mensen die interesse in de natuurwezens hebben, zijn vaak heel erg bezet door de elementaire werelden.

- de Heilige sferen van het overstijgende van de vier elementen te vinden op speciale plaatsen in de natuur. Niet meer de oude heilige plaatsen!

- de onzijdige en door mensen  benoemde Goddelijke/Godinnenlijke sferen van de Lichtwezens.  Een kunst om ze te vinden maar ze zijn er! In m’n maandelijkse Gaialogische excursies bezoek ik graag deze contactpunten.

Dat ik hier in dit Fichtelgebirge gebied ben, heeft te maken met de drie laatste sferen, daar ik naar bepaalde plekken kan gaan om me van buitenaf op te schonen na verblijf in de elementaire mensen sferen. Een Licht hygiëne op de weg naar A/Edeldom die dagelijks noodzakelijk is.

Met dank aan m’n “Vurige Broeder’