vrijdag 1 juni 2018

Boomheiligdommen en kathedraal bouwer ervaringen middeleeuwen


Oude plekken
"Deze lichtbanen zijn eigenlijk steeds al aanwezig en de meeste  zijn al open en  daarop liggen dan ook schone plekken.  We ontdekken ook boomcirkels die presies goed staan en waar geen storende bomen bijzitten.  Ze halen de hemelse krachten naar de aarde dan wel  vanuit de omgeving. Meestal staan de bomen in de kring van  acht heel oude exemplaren, maar ook wel alleen maar één eik.  De eik neemt  de negatieve aardekrachten  op zich en zet het om in een positieve kracht. Zo tref je beuk tref aan in cirkels en de eik als solitair. Boomcirkels komen ook voor rondom gebouwen, zoals hiervoor beschreven. De heilige plaatsen zijn allen nog echt gebruikte plaatsen met een centrale boom, waarbij de cirkels soms nog aanwezig zijn. Ook al  zijn deze cirkels al weg, je kan ze volgens mij nog wel voelen.
Op de kleinere plekken is het veelal heel anders. Daar tref je geen gebouw aan maar een cirkel  van andere bomen dan de beuk met een boom in het midden, meestal wel een eik maar dan kan ook een andere boomsoort zijn.
Aan al deze bosplekken hoef je eigenlijk niets te doen en zijn  allen van de kerk waar wij nu  daar toezicht op houden.

Het doet me wel pijn en maakt me verdrietig  om deze oude plekken af te breken. Eigenlijk ervaar ik me als een beetje gespleten: aan de ene kant kan ik heel goed aanvoelen wat goed is  en haar zuiver is, aan de andere kant zit  ik zo vast in het geloofssysteem dat dergelijke gemeenschapsplekken wil uitbannen.  Als compromis blijft dan wel de fundering gespaard. 31 Mijn schouderpijn en pijn in de linkerarm komt van deze druk van de plichten, het dogma.  Eigenlijk wil ik alleen maar voelen en niets te maken hebben met deze dogma’s.  Want de kerk doet haar werk ter meerdere ere en glorie van God , die er mischien helemaal niet om vraagt. Ook het dogma van aanvaarden zoals het is en dat de kerk   alles  is  drukt zwaar op me. Mijn innerlijke twijfel wordt zelfs een gigantisch schuldgevoel die ik begraaf door veel te bidden.

Het bestaan  als monnik is best wel hard. Door weer en wind moeten we  in onze  schaarse kleding ervaren en voelen.  Koude benen en een koude kont komt veel voor, zodat reuma of arthritus  makkelijk vat op me krijgen.   Op de niet goede plekken wordt mijn lichaam koud,  zodat ik dan weer naar goede plekken moet gaan om weer warm te worden.  Zo sjouw je je te pletter en kom je na een dagmars ‘s avonds weer terug op het centrale punt. "

@fragment van eigen onderzoek kathedraalbouwer Zuid-Frankrijk met opleiding bij tempeliers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten