woensdag 27 juni 2018

aanbinding plekken/omgeving en uiterlijkheid wel of niet manifesteren in bouw

Een Tempeliersvisie op de gewenste ontwikkeling in de Middeleeuwen.
In mijn opleiding heb ik [de leerling kathedraalbouwer] eens een uitvoerig een openhartig gesprek met een hoofdtempelier [van het opleidingskloosters dat nog steeds te bezoeken is] gehad.
 “Labyrinthen zien wij als niet noodzakelijk, als overbodige ingewikkeldheid, het zetten van een streep onder de Keltische kultuur; het is beperkend. Het denken in die gehele kultuur was sterk gericht op het instandhouden van kleine gemeenschappen en dat hield dan altijd een beperking in of mischien zou je zelfs mogen zeggen, dat het beperken een doel is. Achter dat aspekt willen wij een punt zetten om tot meer gezamelijkheid te komen, tot grotere verbanden te kunnen komen en daardoor via een beter leven op aarde tot een beter mens kunnen worden. Dit is op zichzelf een zuiver chistelijke gedachte. In de opbouwfase was de kerk  ook klein en niet georganiseerd geweest, maar nu er wel een organisatie groeit, een goede organisatie opbouw eigenlijk alleen in de kerkelijke struktuur aanwezig is, vinden wij dat die gebruikt mag worden om het welzijn van de mensen te bevorderen.

De Keltische kultuur blijft zo klein en die bekrompen, benauwende struktuur kan de mens, mijns inziens,  zich niet ontwikkelen, tot welzijn komen. Ik heb deze Keltische kultuur trouwens zelf niet aan de lijve gekend.
Een aspekt van hen is het zich bezighouden met die aarde waar hun voeten op staan. Natuurgoden wat betekent dat eigenlijk: dat alles wat zij kunnen geloven een vorm moet hebben. Dus in wezen geloven ze alleen in hun vormen, of die vorm nu een boom is, of een plant of een stok of een lijn, dat maakt niet  uit. Het moet iets voorstellen, dus ze zijn heel gefixeerd op materie en dat is ook zo’n aspekt waar wij van denken dat dat  voor de mensen niet meer nodig is. Dat op dit moment  de mensheid al kan aannemen en mischien sommige ook kunnen ervaren, dat er meer is dan die vormen en daaraan waarde hechten. Dat je dus  wel met zinnebeelden kunt werken, maar dat het gaat om de werkelijkheid daarachter. Daarom wordt dus het pentagram niet als zichtbare vorm aangebracht, althans in dit soort situaties, maar wordt het wel om zijn kracht in gebouwen gebruikt. Het niet laten zien, zodat het niet de vorm is die aanbeden gaat worden, maar dat het de krachten die ontwikkeld worden, dat die belangrijk zijn. Dat die hun werk doen en zou je het duidelijk maken naar iedereen toe dat het dat pentagram is dat daarvoor verantwoordelijk is, dan zou je kunnen zeggen  dat dan misschien het pentagram aanbeden gaat worden als zijnde een vorm van goddelijke manifestatie.
Hetzelfde geldt met het onzichtbaar aanbinden van die hele omgeving. Het aanbinden van de omgeving deed men in Egypte minder, maar wel het aanbinden van bijzondere plekken met elkaar. Dat werd ook hun ondergang omdat dat zinloos is; alleen bijzondere krachtplaatsen met elkaar te verbinden en daardoor nog stabieler en krachtiger te maken, terwijl er voor de hele omgeving niets gedaan wordt. Energetisch werd daar in de Egyptische cultuur niets voor gedaan. Het enige wat gedaan werd is het fysieke, het water, maar er was geen energetische verzorging.
Wij vormen een beweging dat mensen zich ook aangebonden kunnen voelen aan de opgebouwde strukturen. En ook wanneer ze hun weg weer zijn gegaan dat ze dat kontakt in wezen kunnen behouden, zich aangebonden te voelen aan die grotere struktuur. Dat was in Egypte absoluut niet het geval. Het waren ook oasen, die zelfs streng beschermd werden en afgescheiden. Als het ware waren ze niet veel verder in hun energetische ontwikkeling gekomen dan de Kelten. Dat  is ook hun ondergang geworden omdat er  geen draagvlak is.”

 eigen intern onderzoek kathedraalbouw opleiding in Zuid-Frankrijk door Tempeliers leermeesters onderricht 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten