een Dakloze Vrouwe: de Parijse Notre Dame

De tempel is niet meer Buiten maar Binnen, zoals het altijd is geweest.

Rond 19.00 uur op de 15^e april 2019 stond het spirituele hart van Frankrijk in brand. De Notre Dame zoals die was is niet meer. Een verwoestende brand heeft een oude markering van het centrum van de

grote Franse dierenriem dakloos gemaakt..

Bij ons onderzoek met Peter Meijerink in de negentiger jaren kwam heel duidelijk naar voren dat deze Oerplek meer is dan een eilandje in de Seine. Het maakte onderdeel van een grote dierenriem met een breedte van Parijs naar Chartres. Een steentijd vorm die de Ouden al herkenden en vormgaven in grote landschappen geoglief tekens en de Seine representerend als centrale straat van de Melkweg. Boven-beneden en horizontaal.

De christelijke mystici gingen met dit oude gegeven weer verder en richten bouwscholen op geïnspireerd door universele internationale levende kennis en bouwden weer op de juiste plekken hun eigentijdse kathedralen als representatie van hun uitgekristalliseerde actuele spirituele kennis ten dienste van de uiterlijke machts religie.

Niet voor niets bezoeken nog steeds miljoenen mensen deze ankerpunten van civilisatie, die Frankrijk eens was deels uit oud gedrag en respect voor.

In deze zeer trans formatieve tijden worden ook schijnbaar deze gotische bouwwerken, die zo kenmerkend zijn voor de hoge middeleeuwen door brand, onvoorzichtigheid en vooral over recreatief bezoek, het zoeken naar uiterlijkheid, bezoedeld.  Doch het is wel het uiterlijk waarachter een veel grotere innnerlijke Waarde leeft.

Ik belde een vriend die zeer begaan is met deze plek en elke keer als hij daar is, de kerk en omgeving subtiel reinigt. De brand raakt hem diep en mogelijk velen.

Laten we zuinig zijn op dit spirituele bouwerfgoed gebaseerd op heel oude principes en dat het deze vernietiging van het Franse dierenriem centrum een nieuwe impuls mag geven in deze Westerse cultuur in haar nadagen, haar extreme materiele wintertijd, die meer dan eens toe is aan een nieuw spiritueel voorjaar van de nieuwe tijd.

De oude kathedraalbouwers waren immer present om hun laatste subtiele kennis te materialiseren.  Natuurlijk wil men dan weer opbouwen, doch mogelijk is in deze tijd een open ruimte nog beter om te herdenken, Vrij van vorm, of in de ruïnes, het geheel aandenken. Niet de vorm maar de werkelijke plaats in het Grote Geheel dient centraal te stellen en niet de toenmalige religieuze interpretatie.

Laat de vlag daarom niet alleen halfstok hangen maar het is ook tijd voor een Nieuwe innerlijke vlag! Heb de aandacht gericht op de grote Stadsengel en het subtiele systeem daarachter met haar Tempel ingewijden. De phoenix kan uit de brand opstijgen.