Mysterieuze briefjes tussen de stenen, waar komen deze hunebedkrabbels vandaan?
De hunebedden zijn een mooi en herkenbaar stukje van Drenthe. Het verhaal is bekend, het trechterbekervolk maakte de steenhopen duizenden jaren geleden als grafmonument, om hun naasten en geliefden en laatste rustplaats te schenken. Vaak met grafgiften, kruiken en trechterbekers. Er zijn talloze potscherven en andere vondsten gedaan bij opgravingen rondom hunebedden.
Wie tegenwoordig bij een hunebed komt kijken, loopt kans iets anders te vinden dan potscherven en vuistbijlen. Namelijk volgeschreven briefjes, in een amper te lezen handschrift, aangevuld met tekeningen. Elke vierkante centimeter van het papier bedekt met krabbeltjes, letters, kleuren, cijfers. Meestal in een plastic hoesje, beschermd tegen de elementen, opgerold en in een nis, gleuf of kier van een hunebed geschoven.
Spontane ontmoeting
Waar komen deze briefjes vandaan? Wie laat ze achter, en welk verhaal zit hier achter? De Zoek het uit!-redactie is al tijden aan het speuren naar een antwoord op deze vragen, toen we ineens spontaan tegen het antwoord op liepen.
Bij een bezoek aan het hunebed tussen Eext en Rolde, vlakbij de Eexterhalte, valt ineens een oudere man op die op het bankje bij het hunebed zit. Met een dikke map vol papieren op schoot, driftig schrijvend. Een opvallende verschijning, met lange witte haren en een even zo lange witte baard, een vriendelijke oogopslag en een petje op. Een elektrisch aangedreven driewieler staat naast het bankje geparkeerd.
Lees verder onder de foto
Kunstenaar en 'weerumvinder'
Na een praatje blijkt dat deze man inderdaad degene is die zo druk is met het rondbrengen van al die briefjes naar de hunebedden. Op de vraag hoe hij heet, klinkt het antwoord lachend: "Hier heten we allemaal Jan. Dat is wel zo makkelijk." Deze Jan blijkt Jan Evert Musch te zijn, bekend in heel Drenthe als kunstenaar en amateurarcheoloog. Musch is degene die in 1992 twee hunebedden ontdekte bij Anloo, samen met zijn zoon.
Hij omschrijft zichzelf liever als 'weerumvinder' dan als archeoloog. Sterker nog, hij heeft ideeën die sterk afwijken van wat vrijwel elke andere archeoloog ons vertelt over hunebedden: Volgens Musch zijn het helemaal geen prehistorische grafkamers, maar plaatsen van samenkomst, om het leven te vieren. "Er is immers nooit ook maar een bot gevonden onder een hunebed!". En daar heeft hij gelijk in, er zijn bij opgravingen in Nederland nog nooit beenderen gevonden bij een hunebed.
Mensen dingen leren
En daarmee komen we terug op de briefjes. De papiertjes. Want in de map waar Musch zo druk aan het schrijven is, daar bij het hunebed in Eext, zitten allerlei soortgelijke papieren. Oude landkaarten, waarop hij lijnen van wegen en grenzen met elkaar verbonden heeft om er de prachtigste tekeningen van te maken. "Kijk, dit is de godin An. Die komt hier overal in de omgeving terug, Anloo, Anderen, Annen. En deze X, met precies Eext in het midden", legt hij enthousiast uit.
Lees verder onder de foto's
Omdat hij zijn theorieën over de hunebedden graag met iedereen wil delen, mensen wil onderwijzen als het ware, heeft hij besloten om het op te schrijven en bij elk hunebed neer te leggen. "Ik vind het belangrijk dat mensen het ware verhaal van de hunebedden horen!" vertelt hij. En dus fietst de 76-jarige Jan Evert Musch de provincie door, op zijn elektrische driewieler. Mocht je hem treffen bij één van de hunebedden, waar hij graag vertoeft, maak dan eens een praatje. Wie weet leer je nog wat.
https://nos.nl/regio/drenthe/artikel/538192-mysterieuze-briefjes-tussen-de-stenen-waar-komen-deze-hunebedkrabbels-vandaan?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR28mHVw8p3bRxMPZIy6pPcw0DKc7fJYQ5pv_tMhUlOUAqScMtGU2Ky1k5Y_aem_M39N9NQtrfqM3vmMN_q0N
Geen opmerkingen:
Een reactie posten