On-zinnige waan

Peter kwam vanmorgen met een vraag: “En, over weten versus waarnemen: de wachters van de nacht met Karin die denkt te weten, en lijkt integer. Maar het lijkt mij waan.”

Hoe kan ik  onderscheiden wat waan is ?   In het denken (= tijd) huizen verschillende scenario’s die kunnen afspelen in de nabije toekomst.  Men spreekt ook niet voor niets over het ‘einde der tijden’. Vooral religies in de orthodoxie hebben deze vastgezette scenario’s die zich weer meester kunnen maken van kleine  sekten  en  andere ‘waan-zinnigen’. Zieke gedachten zijn immers besmettelijk.

In het denken  heb je verschillende ziekten.  Ondermeer het oordelen, het ongerijmde voordenken maar ook verkeerde (bron)afstemmingen. Voordenken is immers gebaseerd op een bepaalde wijze van ‘nadenken’; na een al of niet vaststaand feit uit het verleden.  En die  externe feiten zijn er voldoende; culturen komen en gaan door allerlei oorzaken, zoals  plotselinge geologische veranderingen, inslagen van kometen, overstromingen, door mensen veroorzaakte rampen en andere natuurlijke natuurrampen.

In deze tijd zijn er vele ‘hineininterpreteerders’,  die zich vooral baseren op oude vastgelegde teksten. Ook de esoterici hebben zo hun bronnen als de  Maya’s, Nostradames, Edgar Caycy e.d. Steeds gaat het om hetzelfde scenario; een vermeende ramp wordt voorspeld met  grote verwoestingen aan het aardoppervlak, en een aantal redt het door op een goed punt te zitten, of ze worden door externen gered en komen in het paradijs. Vooral dat laatste is belangrijk. De scenario’s gelovigen hebben ook een apart gedrag van voorbereiding om hun redding te voorspoedigen en isoleren zich.

Wat de afstemming betreft is het maar de vraag als een gevoelige iets door krijgt wat daarvan de precieze bron is.  De Nederlandse sekte ‘ Wachters van de nacht’ uit Aalten spreekt ook van doorgevingen van Jezus. Nu gonst het in de sferen van deze eindtijdgedachten en zelfs de  Hollywoodscene komt met rampenfilms. Deze door het christelijke denken geïnspireerde armagadon-gedachte past in het sektarische denken,  dat zich in ons denken gaat vastzetten. Maar wie of wat  inspireert, blijft de vraag en heeft daar vooral voordeel bij?

Interessant is steeds waar de broninfo vandaan kan komen: uit het collectieve of het persoonlijke herinneringsveld. Veel eindtijdprofeten hebben in hun persoonlijk scenario een onverwerkte val meegemaakt wat ze als een terugval beschouwen. En dat projecteren ze naar buiten en gaan profeteren, hamsteren, zich terugtreken en voorbereiden op iets.

Ook in de sferen zijn er machten die ons inspireren tot destructie en verval. Deze waanzinnigen vinden immer ‘gevoeligen’ die ze kunnen inspireren, lees beïnvloeden en onmachtig maken.

Nou mijn inzicht is dat de aardehuid inderdaad instabiel is wat een feite is en  dat mensen instrumenten in handen hebben die het leven zeer onaangenaam kunnen maken.  En dat er mensen zijn die voorzien maar ook hebben meegemaakt in oude tijden van grote culturele rampen. Ook dat zijn feiten. Alleen binnen welke termijn zal een werkelijk feit zich kunnen afspelen?

Mijn raad is om te realiseren dat de materie waarin we leven vergankelijk is. Binnen de emotie overheerst in onze cultuur helaas angst van verlies aan macht en binnen het denken leven de eerder genoemde ziekten.  Wat je daarmede doet is je persoonlijke weg. En Karin: ach een beetje “waan-zinnig” en weinig levensvreugde. Ilusie-leven kan ook aangenaam zijn.

En weet dat een gezond denken  altijd in het nu is  en vooral geen oude gedachte vasthoudt.

En ook dat het ziekten zijn in het denken maar ook het eigen onverwerkte grotesk projecteren in het groteske nu. Een betere oplossing is het aangaan van het persoonlijke in het materie, hier en nu.