Om me heen en om anderen heen verneem je een
twee tot drievoudige intensivering van ‘klachten’. Je hebt niet zomaar ergens
‘last’ van maar het is versterkt door de veranderende trillingen vanuit kosmos
en aarde. Van een bevriende therapeut hoor ik dat je de getroffenen er vooral
op kunt wijzen, dat het hun ‘keuze is’ om door het gebeuren heen te gaan. De situatie waarin je zit is een gekozen
situ. Ze staan alleen als het ware voor het afvalputje en willen dan graag nog terug ook.
Het is een onomkeerbaar veranderingsproces met
fundamentele aspecten in zich dragend. Immers bij verandering kun j nog enigszins
het heft in handen houden doch als er een fundamenteel aspect bij komt, is het meegaan met de stroom. Je moet er alleen doorheen en het gaat
ook nog vanzelf en vooral niet vasthouden aan het rioolputje.
Een andere vriend van mij zei; wacht bij een
getroffene altijd af tot het driemaal geraakt is. Het blijft net als bij een
aardbeving niet bij één beving maar je hebt ook naschokken. Niet erg prettig
maar als je door het putje heen bent, klaart het op. En vooral niet sleutelen,
want je zit al in de put en de afvoer is ook al aanwezig.
Ervaringen van een ervaren putdoorganger in
het jaar 2012.
Dus waar zit je; voor de put, hangend aan de
rand of ben je al door de put heen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten