De roep van de raaf galmt…het bos is zwijgzaam stil…stiller dan stil..eigenlijk ben ik stil-gevallen..en oneigenlijkheid stroomt weg in de eenheid….de raaf is de deur naar iets daarboven dat wil doorwerken..ergens anders vraagt de stille aanwezigheid de aandacht, een hele lichte bosfee…m’n kleine zoon slaapt diep in zijn wagen..in deze stilte…het is zondagmorgen heel vroeg..verstillend stil…als de mensen nog slapen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten