Lang uitleven de dualiteiten

Gisterenavond had ik een avond over uiterlijke en innerlijke mannelijkheid -zon- en –vrouwelijkheid- maanaspekt.  Je merkt dan dat het een overigens een lange weg van desidentificatie voor de verslaafde afhankelijke mens. Neem alleen al de identificatie met je lichamelijkheid dat je een man of vrouw bent. Ook de innerlijke man en vrouw van de persoonlijkheid is volledig geleend in de opvoeding van buiten. Desidentificatie is geen must maar een aspect van ontwikkeling. De nog subtielere innerlijke man (animus) en vrouw (anima) in ons zijn nog complexer te ontleden daar ze verbonden zijn met in oude tijd en daarruimte geïdentificeerde persoonlijkheden. Noem het vorige levens die nog ronddolen in het onderbewuste. Een lange weg te gaan om niet te zijn wie je denkt te zijn, je lichaam, je waarnemingen, je dualiteit. Maar het zijn wel aspecten waar je niet omheen kunt die impulsen blijven geven. Geniet er dan ook van!

Overigens in de natuur komt de dualiteit ook veel voor als landschap punten, boven-beneden fenomenen, zijden van een stroom als een rivier e.d. Voorheen werd bijvoorbeeld een stad, kasteel of gemeenschap aan de actieve positieve gevende  vaak ‘mannelijke’ zijde gebouwd. Aan de andere zijde die meer met loslaten was verbonden, werden spirituele zaken bedreven afhankelijk van de doeleinde die daarmede werden verlangt. 

ik ben een ook een mensmet een mannenlichaammaar ook met een subtiele innerlijke man en vrouwwat kan ik nog meer zijn