sterrengroepen uitgebeeld in de grond rondom boerderijen in Noord-Holland.

In Noord-Holland zijn sterrenbeelden letterlijk opgegraven, zoals van Orakels, Stier, Grote Hond, Pegasus (mogelijk hier gezien als Sleipnir, het paard van Wodan). Tien jaar onderzoek vond plaats in de plaatsen Velzerbroek (600 v.Chr.), Uitgeest en Schagen (300 en 350 n.Chr.) die onderzocht werden vanwege bouwactiviteiten. Linda Therkorn van het Instituut voor Pré- en Protohistorische Archeologie van de Universiteit van Amsterdam leidde het onderzoek en schrijft daarover een proefschrift. Zij trof kuilen aan in de onmiddellijke omgeving van boerderijen, steeds in hetzelfde patroon. De kuilen komen steeds voor in groepjes van drie wat overeenkomt met één ster. Volgens de onderzoekster werden ze gegraven in de drie seizoenen die de Germanen kenden: lente, zomer en winter. Deze sterrenbeelden zijn tientallen meters groot. In de kuilen trof ze bij het sterrenbeeld Stier botten van runderen aan en soms zelfs hele schedels. In de sterrenkuilen van Pegasus trof men paardebotten aan en bij de Grote Hond, hondebotten. In de Orakelkuilen vond men daarentegen kleine werktuigen. Duizenden jaren voor het begin van onze jaartelling fungeerde de voet van de Orakels als draaipunt van de sterrenhemel, zoals nu de Poolster. Opvallend is dat in een tijdsbestek van 1000 jaar op de opgravingspunten de richtingen hetzelfde waren. Alleen de oriëntatie is anders, bijvoorbeeld die van de Stier in de Schagen opgraving en dat is mogelijk een gevolg van verschuivingen aan de hemel. Men gebruikte ook een eigen meetsysteem met een lengte-eenheid die veel weg had van de Engelse Yard: ongeveer 92 centimeter. Veel kuilen liggen op onderlinge afstanden die een veelvoud van deze lengtemaat zijn.