Proces van subtiel sterven waargenomen tijdens het overlijden van m’n bijna 92 jaar oude vader.

Het sterven van m’n vader was voor mij een eerste diepere kennismaking met wat sterven op subtiel geestelijk niveau plaats vindt.

Het sterven van de materiele huls, het voertuig, het vleeshempt, kan synchroon lopen .

Ik herkende deze fasen;

1. Een Lichtwezen/doodsengel dient zich aan

Dit lichtwezen, in het westen de doodengel genaamd, komt  en benadert  de te overlijden persoon van achter tot het op het eind achter de persoon staat .

In m’n aandachtsveld kwam dit wezen tien dagen voor het werkelijke overlijden en gaf me aan snel naar het ouderlijk huis te gaan.  Het lichtwezen had meer haast dan m’n vaders persoonlijkheid en zielswezen en ik haastte in de nacht van vrijdag op zaterdag naar de Alblasserwaard.

Tijdens het sterfproces bevindt dit lichtwezen zich bij het hoofdeind van de liggende persoon en het beschermt het, ontkoppeld mede de verbindingen met deze materiele dimensie en houdt indringers buiten.

Deze bevonden zich steeds aan het voeteneinde, net als bij ons het onverwerkte onder onze voeten zich kan bevinden of zoals je wilt in de aarde op een plek.

2. Eerste uittreding van lichtwezen en zweeft boven lichaam

Zaterdagmorgen was een aspect van vaders ziel al uit het lichaam en zweefde boven zijn lijf.  In het projectieveld om hem heen verschenen zijn vader, moeder en reeds overleden zusters en broers.

De tegenkrachten waren aan zijn voeteneind gecenterd. 

Het ontroerde me het ontvangstcomité van de overleden ouderfamilie te ervaren dat in deze vroeg 18e eeuwse familie hof  was grootgebracht.  Iets wat wel bekend is uit de literatuur maar het is ook de infobubbel om/in de persoonlijkheid van de stervenspersoon heen, die wakker wordt, waar je je hele leven lang in hebt geïnvesteerd  en nu je daarvan moet bevrijden.

Wij hebben zo het idee dat de ziel opstijgt maar dat is maar één van de vele richtingen in de derde                   dimensie en vooral bepaald door geloof, c.q. gedachten.         verbinding was hier via hart

In de avond kwam een groter wezen de tegenkrachten wat op de plek zetten  en de ziel ging nu naar onderen. Zondagmorgen was de ziel al in de bovenaarde  en trekt het verder de aarde in, de materie.

In het proces van loslaten zie je dus eerst dat de persoonlijkheid zich weert met haar oppervlakkig geloof om vervolgens te komen in een diepere zielslaag dat het geloof heeft van richting de aarde in te gaan. Ons diepere wezen is gelukkig richting/ruimte loos en komt in het non duale terecht, voorbij de derde dimensie.

3. Hoofziel komt

Maandagmorgen 5.00 uur:  Boven het lijf is een lichtdeel lichaam en schuin daar boven  komt de ‘hoofdziel, zijn groter lichtlichaam’ terug  en legt verbinding. Dit groter lichtlichaam kan direct wegreizen als het andere ziel aspekt zijn werk heeft gedaan.

Duidelijk wordt me dat het een afscheid dag kan zijn. Maar dat proces duurt nog zeker nog twee dagen, daar m’n vader geen ster is van het loslaten van het materiele.

Dinsdagmorgen rond 1.00 uur in de nacht.  Het bewustzijn van m’n vader is nu uit het lijf en zijn energielichaam doorleeft nog het fysieke en zweeft merendeels boven het lichaam. Daarin komen al projecties vrij van na staande familieleden.

Onder hem en bij de voeten zijn de tegenkrachten en het onverwerkte dat hij mogelijk in een andere incarnatie moet oplossen.

Een oud onverwerkt stuk uit een vorig leven –eind 16e eeuw - zweeft in de boven sferen die hij hier had met een plek in de buurt. Vaak incarneren mensen in de omgeving van een onverwerktheid om dat weer onder ogen te zien.

En niet uitgeoefende talenten,  zijn larva (mv larve)  blijven hangen en kunnen negatief worden, een daemon. Bij mijn vader is dat het schrijvers schap, reizen, onder de mensen zijn.

‘s Morgens zweeft zijn lichaam boven het stoffelijke met aan beide zijden aan hoofd en voeten einde een lichtwezen. Verder loslaten wordt tegengehouden door in lichaam geprogrammeerde programma’s in voelen, emotie en denken.

De doodsengel geeft aan dat hij alleen moet sterven en begeleiders geven aan dat ik hem kan hepen bij het lossen. Zelf zegt hij; laat me gaan en help me. Diverse wensen dus.

- Het fysieke lichaam is alleen nog verbonden met een koord met het daarboven zwevende lichtlichaam.

M’n vader durfde in eerste instantie niet door deze ‘slang’ heen te gaan naar het licht. Hij had moeite het materiele los te laten. Hij moet nu zelf deze angst overwinnen.   Het lijkt op een omgekeerd geboorte proces waarbij verzet om uit de bestaande situatie te komen een aspect is in het loskomen.  Van buiten  moet dit aangestuurd worden daar we niet zelf meer getraind zijn om bewust te sterven. Als materiele mensenzielen het niet doen neemt de geestelijke wereld het over en is ook gaarne bereid samen te werken.

                                                                                                     

                                                                           zo makkelijk was het niet als hier wordt voorgesteld...

- Lichtlichaam is geheel los van het fysieke

Woensdagnacht:  het lichtlichaam is los van het fysieke lichaam  en wat verder weg van het stoffelijke huis en in deze ‘dark night of the soul’ moet hij alleen verder. Dat vond plaats van na middernacht tot zijn sterven ongeveer negen uren later.

Een belangrijke taak van mensen kan dan zijn dat tegenkrachten het nog tijdelijk levende lichaam zonder aetherlicham willen overnemen. Kapers zijn er in onze dimensie altijd op de kust.

alleen het fysieke contact gaf nog de mogelijkheid tot communicatie door bijvoorbeeld knijpen

Het lichaam ligt er ontzield bij. Het lichaam en lichaam verbonden krachten wil nog blijven voortleven  en dat is ook de taak van archeus. Doch zonder de goddelijke vonk is dat  relatief van korte duur.

-  De laatste adem rond 9.50 uur. Als het wezen boven is dan wordt het begroet door bekenden, om zo de overgang ‘aantrekkelijk’ te maken.

De doodengel is nu bij het lichtlichaam

Een deelaspect van hoger zelf blijft bij het ontzielde lijf

- Boven het opgebaarde lichaam is een licht aspect met daarin een hoger bewustzijnsdeel van m’n vader. Hij moet vervolgens nog enige tijd in die periode tot de begrafenis bij het lichaam blijven om afscheid te nemen van zijn eigen materialiteit, de ‘nabestaanden’ en hen vooral  bij te staan.

Het is ontroerend hoe anders deze communicatie is.

Het lichaam is opgebaard in zijn geboortehuis in de voorkamer en kan door het raam worden uitgedragen.

Thuis opgebaard zijn heeft het voordeel dat nastaanden afscheid kunnen nemen van de stoffelijke vorm.

M’n vriend Lantos adviseerde me bij de kist een bos witte rozen te plaatsen en het eerste hoofdstuk van het Johannes Evangelie te lezen.

Ook adviseerde hij op een afscheidsrede te maken van de levensloop met zijn ook minder prettige zijden te verwoorden.

Tijdens de afscheidsbijeenkomst in de kerk komen grote wezens op bezoek om te bezien hoe de nagelatenen spreken, denken, voelen over de bekende .

Deze fase is uitermate belangrijk daar de overleden geest door moet reizen en niet moet blijven hangen bij nastaanden.  Dat verhinderd zijn verdere ontwikkeling.

De grote reis na de begrafenis

- Net wezen gaat na de begrafenis op de grote reis. Grond van ons boerenland wordt over de kist gegooid.

Begrafenissen zijn voor mij steeds heel ontroerend en het enige doel van daarbij te zijn als het lichaam zijn nieuwe bestemming krijgt in de aarde .

De ter aarde legging is het werkelijke afscheid van het fysieke huis en het lichtwezen wordt weggeleid. 

In het geval van m’n vader was hij ‘geketend’ om onverwerkte ervaringen onder ogen te moeten zien.

Goed afscheid nemen is noodzakelijk

Om de ziel te ontbinden en te voorkomen dat de overledene en jij karmisch negatief verbonden blijft.

Misschien kun je wat met dit verhaal. Mij is duidelijk dat het afscheid nemen verschillende lagen heeft. De meeste betrokkenen hebben op persoonlijkheid vlak een moeizaam proces dat voorkomt dat ze de overledene niet kunnen begeleiden in het subtiele sterfproces.

Beklaag u niet over de kortheid van het leven; er zijn meer mensen die te laat dan te vroeg sterven.

Friedrich Nietzsche