zondag 31 december 2023
zaterdag 30 december 2023
vrijdag 29 december 2023
Marcel de Boodschapper: keer u om!
Marcel Messing heeft weer een Kerst boodschap, vanuit zijn Waarheid in de dualiteit. Een Hamerer naar Waarheid, Liefde en Verbondenheid op het Aanbeeld van deze ogenschijnlijk verworden uiterlijke wereld in de Vele Werelden.
Hoor tussen zijn woordvoorbeelden door zijn roep naar gerechtigheid en ommekeer die elk van ons kan maken, als je wilt.
De filmmaker zegt: "Marcel Messing is terug van weggeweest! Maar bescheiden als hij is, zegt hij: ‘Iedere dag mag en kun je leren. En zeg nooit dat jij het weet, want we weten meer niet dan wel.’"
We trokken met Univibes de bergen in en interviewden hem thuis: in het land van de Katharen. Een spirituele plek op aarde. Hoe hij daar met zijn vrouw Marijke terecht is gekomen en wat de geschiedenis van de Katharen is? Dat zal hij je vertellen.
"Hij vertelt over de moeilijke en zware tijden die in het verschiet liggen, maar volgens Marcel komen echte omwentelingen altijd van kunstenaars, zangers, dichters, schrijvers. Daarbij citeert hij Tolstoi, die zei: ‘De pen is machtiger dan een staand leger. Het collectieve bewustzijn groeit en is niet meer te stoppen. Het is afgelopen! De kinderen van het licht zijn hier op aarde. Heel bewust op aarde, om elkaar niet alleen te steunen, maar te dienen voor liefde, waarheid en licht.’ Een openhartig en persoonlijk gesprek tussen Tim en Marcel. Laat je in vervoering brengen. Deze keer niet vanuit de Vibestalk studio, maar op locatie. Het is weer voeding voor de ziel."
Nou ja, niet voor elke ziel...omdat vele ogen en oren andere angst input zoeken....
en voor Marcel: de waarheid is altijd fluide en zet het niet om in een overtuiging die je vastzet
een ware Eenheids-Strijder en -Hoeder is kwetsbaar en kan niet geplet worden op het Aanbeeld van de dualiteit
en een Ware esothericus heeft namelijk geen exotherische oude waarheden
en het Lam Gods is al geofferd!
Wees Liefde
https://www.youtube.com/watch?v=HlwFwuTSezw
woensdag 27 december 2023
dinsdag 26 december 2023
De grote Natuurmomenten beleven: rond midwinter
Het Observeren en het schouwen van de Grote Natuur is zo oud als de Mensheid.
Nu we net Kerstmis hebben mogen vieren en het bewustzijn hebben dat in Noord-Europa het christendom vanaf de vierde eeuw bewust de geboorte van Jezus de Christus hebben geplaatst voorbij de meest mystieke moment in het zonnejaar: de midwinter. Het vieren van dat draaimoment zat heel diep ingesleten in het collectief. Daar vond de wisseling van de Donkere Winter in de Lichte Winter plaats. De uit het aardecentrum komende Zwarte Lichtimpuls komt rond die periode aan de oppervlakte en verbindt zich met Boven, de Kosmische Impuls. Dat bevruchtende moment was voor heel de Natuur met haar subtiele onderrijken het momentum om wakker te worden met een overstijgende impuls. Het begin van het nieuwe opbouwende halfjaar systeem en het lossen van het afbrekende halfjaar systeem.
Als je nu onderzoekt hoe deze natuurlijke dynamiek zich in de 21ste eeuw nog manifesteert ben ik niet positief. De afgelopen week heb ik dat wakkermakende gebeuren op vele plekken in Nederland onderzocht. Alleen op werkelijke krachtige Oorsprongspunten kan het zichzelf nog autonoom manifesteren maar op vele Oerpunten kan het niet meer in de middenwereld komen. Vaak door menselijke fijnstoffelijke vervuiling, het niet meer legen van de helledepots en het niet meer eren van de natuur maakt dat de grote natuur in Nederland zich terugtrekt uit het mensenveld. Een gegeven dat ik al meer dan tien jaar waarneem in de opbouwende subtiele natuurrijken van de elementalen. Dat leidt tot een verval aan levenskracht van de natuur, bij de mens zelf en het overheersen van afbrekende en tegenwerkende krachten in de mensenwereld.
Ik heb ook deze week ervaren dat met aandacht, kennis en inzicht de bezette poorten weer kunnen geopend worden. Niet om de hele omgeving te voeden maar wel locale subtiele rijken te voeden en vooral ook de reactivatie van het eigen energiesysteem. Immers dat natuurlijke gebeuren staat niet los van onze eigen energiehuishouding.
De plaatsing van Kerst rond die datum was een juiste strategie van de energiemeesters in die religieuze stroming. Ze herkenden de energtische uitwerking van dat gebeuren op omgeving, heilige plek waar ze hun riten gebouwen plaatsten en op de nog immer natuurverbonden mens. En Christus had in hun leer ook die functie voor de zoekende mens.
Goed om te ervaren dat de Zwarte Christus, voorbij het Kristallicht, voorbij het aetherlicht nog steeds actief is vanuit het aardecentrum! Een impuls voorbij lichaam, ziel maar voor de Geest.
En het waarnemen van de belangrijke energetische momenten op aarde is zo oud. Hieronder een voorbeeld uit de jager-verzamelaartijd uit Schotland
eten drinken en offeren in oud Noord-Europa
So sollen die Wikinger zur Weihnachtszeit gefeiert haben
Während der winterlichen Opferzeremonie »jól« gab es bei den Wikingern üppige Mahlzeiten, der Alkohol floss, sagen Forschende. Gespart wurde dafür an etwas anderem, was das Fest heute für viele besonders macht.
Zusammenkunft am Feuer: Eine Familie posiert für ein Gruppenfoto in einer Wikingersiedlung
Foto: Lorado / Getty ImagesTraditionelle Feste zu unserer Weihnachtszeit waren bei den Wikingern eine blutige wie feucht-fröhliche Angelegenheit. Wie die norwegische Universität von Agder (UiA) mitteilt, gehörten Blut, Opfergaben und Trunkenheit zu den Festlichkeiten der Wikinger dazu, ehe die Christianisierung Norwegens den brutalsten Bestandteilen von Festen dieser Art ein Ende bereitete.
»Die Opferzeremonien und Gemeinschaftsfeste mit reichlich Essen und Trinken waren die wichtigsten Aspekte der Festlichkeiten der Wikinger«, sagt die UiA-Professorin Helje Kringlebotn Sødal. Kindertauglich waren diese Feste im Gegensatz zum modernen Weihnachten demnach ganz und gar nicht. Weihnachtsgeschenke wie heute habe es nicht gegeben, auch an Gemütlichkeit habe es gefehlt.
»Die Wikinger betrachteten das Pferd als heiliges Tier, und es war üblich, Pferdefleisch zu opfern«, wird Kringlebotn Sødal in einer Mitteilung ihrer Universität zitiert. Auch sei es üblich gewesen, Schweine zu opfern. Für die Gruppe waren es heilige Tiere, die man mit der Fruchtbarkeitsgöttin Freya verband.
Opferblut wurde bei den Zeremonien an Wände, auf Statuen und die Feiergäste gespritzt. Die Opferzeremonien sind unter dem Namen »blót« bekannt.
Ansonsten sei »jól« ein Fest im eigenen Zuhause und erweiterten Familienkreis gewesen. Es sei auch dort viel angestoßen und getrunken worden – in gewisser Weise also so ähnlich wie bei vielen heutigen weihnachtlichen Familienfeiern.
https://www.spiegel.de/wissenschaft/mensch/blutige-gelage-so-sollen-die-wikinger-zur-weihnachtszeit-gefeiert-haben-a-d9d9bc43-ced8-4ec1-8995-f7656fac548d?dicbo=v2-zh7sAjt#ref=recom-outbrain
zaterdag 23 december 2023
in gang gezette verbinding Boven-Beneden om de Nederwerelden te voeden
Engel bij kerssttal in koorkerk Ter Apel
woensdag 20 december 2023
het gebeuren met de Nehalenia tempel resten in de tijd
De resten van een Romeinse tempel in Domburg hebben heel wat rampspoed doorstaan
In de 17de eeuw werd op het strand van Domburg een Romeinse tempel ontdekt. Brokstukken ervan zijn nu weer aan elkaar gepast.
Op een grijs kussen in een vitrine in de ZB Bibliotheek van Zeeland in Middelburg liggen de resten van een beeld van de lokale Romeinse godin Nehalennia. „Net Sneeuwwitje in de glazen kist”, zegt Aagje Feldbrugge, conservator archeologie van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (KZGW).
Ernaast hangt een uitvergrote litho waarop de overgebleven brokstukken zijn geprojecteerd. „De litho toont de toestand van het beeld in 1845”, vertelt Feldbrugges collega en kunsthistoricus Katie Heyning. Armen en hoofd ontbraken ook toen al, maar de schouders en een deel van het rechteronderlijf waren nog wel aanwezig. Ook was het naar schatting tachtig centimeter hoge beeld minder verweerd dan nu. „Online staan ook nog historische tekeningen van kort na de vondst in 1647”, voegt Heyning eraan toe. Daarop is goed te zien dat de godin met haar linkervoet op een boeg van een schip staat. Rechts van haar zit een hond. Op de plint eronder is nog de naam zichtbaar van de man die het beeld heeft gewijd: ene Marcus Assonus Aelus.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data109107770-8b8d8c.jpg|https://images.nrc.nl/djZgAp5U3Y9vGA7pSr8evPWVo9E=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data109107770-8b8d8c.jpg|https://images.nrc.nl/WtoZ0Y9mMMGURo6RC-hRmf6aeAA=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data109107770-8b8d8c.jpg)
Onder het zand
Het Nehalennia-beeld maakt deel uit van een bijzondere eeuwenoude archeologische vondst, waarnaar Feldbrugge en Heyning de afgelopen jaren onderzoek hebben gedaan: op 5 januari 1647 legde een noordoosterstorm op het strand van Domburg de resten bloot van een Romeinse tempel uit de tweede en derde eeuw die in de loop der tijd door de wind met zand waren bedekt. De online-afbeeldingen en de kleine tijdelijke tentoonstelling vertellen samen met de recente publicatie Steenrijk Domburg hoe er in de loop der eeuwen met de vondst is omgegaan.
Het nieuws van de vondst van de stenen altaren met Latijnse inscripties en afbeeldingen van ‘heidense’ goden verspreidde zich snel, ook buiten Zeeland. Binnen twee weken verscheen in Amsterdam het bericht van de „extraordinaire antique ontdeckinghe”. Tot dan toe was nergens in de Nederlanden een Romeins heiligdom ontdekt. De vondst was extra bijzonder omdat de altaren niet alleen waren gewijd aan vertrouwde Romeinse goden als Neptunus en Hercules, maar ook aan de toen nog onbekende inheemse godin Nehalennia, die door handelaren werd bedankt voor een behouden zeereis.
Op het strand waren ook de fundamenten van de tempel zelf zichtbaar geworden, maar die bleken te zwaar om uit te graven. Tot zeker 1731 waren ze bij laag water nog wel regelmatig te zien. Jutters, arbeiders en ook de bestuurlijke elite van Zeeland haalden in die tijd nog regelmatig brokstukken en munten van het strand. In 1711 en 1718 kwamen zelfs nog twee levensgrote Victoriabeelden tevoorschijn.
De beelden en altaren waren overgebracht naar de kerk van Domburg. Daar vormden de in totaal veertig stenen meer dan twee eeuwen een attractie voor toeristen . In die periode werden ze beklad met namen en initialen van bezoekers, raakten ze bedekt met groene algen, werden ze cadeau gedaan aan koning Lodewijk Napoleon – de stenen bleven toch in Domburg omdat hij al was afgetreden voordat de stenen echt in zijn bezit waren gekomen – en raakten ze ernstig beschadigd, toen de kerk in 1848 afbrandde. Zeven bleken nog in vrij goede staat en keerden terug in de kerk. De rest werd opgeslagen in de tuin van een lokale onderwijzer, totdat achttien jaar later de collectie eigendom werd van het in 1769 opgerichte Zeeuws Genootschap (nu KZGW).
Maar ook in Middelburg, waarheen de collectie verhuisde, waren de stenen niet altijd veilig, vertelt Heyning. „Een sokkel van een Neptunusbeeld is spoorloos verdwenen, bij transporten zijn stenen beschadigd geraakt en sommige zijn in de jaren 70 in de crypte van de abdij aan de muur vastgemetseld.” Feldbrugge: „Iemand vertelde ons ook dat ze als kinderen in die crypte speelden en brokstukken als stoepkrijt gebruikten.”
Maar nu is alles in orde, benadrukken beiden. De stenen zijn geordend, gefotografeerd en gedigitaliseerd, en na maanden van puzzelen zijn enkele brokstukken weer aan beelden en altaren gepast. Eerder al, in 2016, had de Universiteit van Gent vastgesteld dat de meeste altaren en beelden waren gemaakt van kalksteen uit Noord-Frankrijk, wat inzicht had gegeven in handelsroutes in de Romeinse tijd.
Er is nog genoeg onderzoek te doen, zegt Heyning. „Want waar zijn de beelden en altaren gemaakt? En wat is het verband met Colijnsplaat, waar ook een Nehalennia-tempel heeft gestaan en waarvan de beelden in 1970 zijn gevonden?” Feldbrugge: „We doen daarom ook mee met het internationale Beach Archaeology Project, dat onderzoek doet naar de Romeinse Limes langs de kusten van de Noordzee. Want bij de tempel moet ook een nederzetting hebben gelegen.”
zondag 17 december 2023
nieuwe windhaan feniks op toren kathedraal Parijs
Notre-Dame in Parijs heeft weer windhaan op toren
De Notre-Dame in Parijs heeft opnieuw een gouden windhaan op het topje van zijn beroemde toren, een belangrijke mijlpaal voor de kathedraal die in 2019 deels door vlammen werd verwoest en over minder dan een jaar heropent.
,,Ontroerd”, zo omschreef Philippe Villeneuve deze nieuwe haan ,,met vleugels van vuur”, die ,,ons eraan herinnert dat de kathedraal net als de feniks uit zijn as kan herrijzen”. In het christendom symboliseert de haan de terugkeer van het licht na de nacht. De hoendervogel is tegelijk een van de emblemen van Frankrijk, terug te vinden op de truien van de nationale voetbal- en rugbyteams.
De heropening van de Notre-Dame staat gepland op 8 december 2024.
zaterdag 16 december 2023
beleef de winter als een reiniging
Een week sneeuw en wat oppervlakkige koude tot minus 10, dat was alles wat deceember tot nu toe bracht.
Maar die week had wel tot gevolg dat de buitensferen daarna weer rein, fris en helder waren en het Licht heel bijzonder door de reinere Luchtsferen.
Ook de hoogte speelt een rol hier als je boven de 400 m leeft met droge koude dat geheel anders is dan de onderwatersferen van half Nederland met de waterkoude.
Koude en sneeuw zijn de Sferen schoonmakers voor de 21ste december en dienen onze waardering.
vrijdag 15 december 2023
nieuwe lift naar Ochsemkopf in Fichtelgebirge
https://www.servustv.com/aktuelles/v/aai3s8z1ywngwxjb049b/?fbclid=IwAR2LZHwtlBAN8h2Vv5yThkGmbsAmnGrn_ODvqMH-VOP1Q3U6YzMNTqe-1kk
een beetje laat Rabo maar ja...en alleen maar de duurzame boeren financieren..eerst zien...
Rabobank financiert alleen nog boeren die duurzame stappen zetten
De Rabobank gaat haar beleid voor bedrijven in de agrarische sector omgooien. Duurzame inspanningen wegen voortaan zwaar mee bij de vraag of een boer wel of geen lening krijgt en gaan mede de hoogte van de rente bepalen.
Abonneren op:
Posts (Atom)