Vandaag eens ter
kerke gegaan daar de Kindergruppe van dochter Janne een opvoering had in de lokale
kerk ter ere van moederdag. Janne wilde echter niet bij de kinderen zitten want
daar zit de ‘zwarte dominee’ die ze eerder als böse Zauberer bestempelde. Ze
ziet namelijk zijn schaduw, die haar meer
afschrikt dan zijn innemende persoonlijkheid.
Zo kerks ben ik
nou ook weer niet maar wel nieuwsgierig hoe hier het rituaal en vooral de
energie ter kerke is. Als oud kerkebouwer weet ik veel van de bouwrituelen van
kerkbouwers en hoe zij een energie-machine wisten te formeren. Het huidige probleem is echter dat er geen
energetisch onderhoud meer is.
Mijn waarneming
ter plaatse: boven de kerk hangt een engel en een godswezen is ingedaald boven
het koor. Het kerkschip is gevuld met
een tegenkracht van duistere aard als geheel uitziend als een veelkoppig
donkere draak. Een ware Oerkracht die onder de kerk in de ondergrond woont.
Oorspronkelijk was de kerk een duizend jaar geleden meer een godsveld die via
de toren binnen kwam en zich verenigde met de aardse godinkracht. Het godswezen
dat hier zo’n 800 jaar woont komt uit de bovensferen.
Opmerkelijk is de
vaste bewoner van de kerk; een torenwezen, een vuurlucht-wezen met een bepaalde
ontwikkeling, die verbonden is met de in de aarde wonende godin.
In de loop van de
dienst komt het lokale godswezen meer in de kerk als vooral de kinderen zingen
en laat de tegenkracht zijn tentakels wat losser.
Ineen nabij
gelegen plaats ook eens kijken hoe het met de kerk is; een gevulde ruimte van
tegenkrachten met geen godswezen. Als energeticus ben ik niet gecharmeerd van
deze dogmatische ruimten. Deze traditionals hebben me niets te onderwijzen laat
staan te boven-wijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten