De werkelijkere oorzaken onder ogen zien als verzoening
De hermeneutiek is de filosofische leer van het verstaan en gaat over de plaats- en tijdgebondenheid van fenomenen. Iets kan enkel verstaan, uitgelegd en toegepast worden binnen specifieke contexten, de directe omgeving, met elk hun eigen geschiedenis. Een omgevingsbepaalde visie i.p.v. universaliteitdenken.
Een hermeneutisch inzicht staat haaks op een hele traditie van westers denken waar nu net universaliteit en universaliseerbaarheid voorop stonden. Dat heeft te maken met de christelijke bronnen van onze cultuur die algemeen opleggend zijn, romeins imperialistisch. Het christendom heeft ook het idee van vooruitgang als maatstaf genomen; de geschiedenis die zou uitmonden in een als paradijselijk beschouwde eindtoestand. De hedendaagse variant van dit universele voouitgangsdenken vind je bij George Bush. De As van het Kwaad rechtvaardigt het beeld dat wij onze democratische manier van samenleven zomaar zouden kunnen droppen in in nog niet geheel tot civilisatie gerijpte naties. De gevolgen zijn daarvan zichtbaar in Irak en Afghanistan.
Ook internationale organisaties die als 'veldwachters van de gerechtigheid' werken, zoals Amnesty International leggen hun christelijke norm op. Zij vinden dat schending van mensenrechten vervolging via de strafrechter vraagt en geen amnestie dan wel het instellen van een waarheidscommissie zonder juridische vervolging.
In de derde wereld wordt deze westerse rechtsprekerij, de westerse 'rule of law' soms gezien als een 'opgedrongen legalisme' en 'juridisch fundamentalisme' bestempeld.
Lokale rechtspraak in Afrika, zoals in Oeganda regelen hun eigen rechtspraak via oude rituelen voor de daders en slachtoffers. Zuivering van het kwaad wordt bijvoorbeeld verkregen door over een ei en over een bamboetwijg te stappen met de rechtervoet. Het ei is voor hen het symbool van de onschuld; het bevat al leven, maar dat is nog niet besmet. De twijg staat dan weer voor de breuk tussen verleden en toekomst. Ex-rebellen dienen een bijkomend ritueel te voltrekken. Zij drinken samen met de slachtoffers het bittere sap van de oputbom, om de wrange smaak van het verleden achter zich te laten.
In Mozambique werken de plaatselijke genezers door het verjagen van boze geesten. De wandaden worden er niet aan individuen toegeschreven, maar aan die geesten die de mensen aanzetten. En dit land is nu al vijftien jaar gespaard gebleven voor hevig geweld.
Een hermeneutisch inzicht staat haaks op een hele traditie van westers denken waar nu net universaliteit en universaliseerbaarheid voorop stonden. Dat heeft te maken met de christelijke bronnen van onze cultuur die algemeen opleggend zijn, romeins imperialistisch. Het christendom heeft ook het idee van vooruitgang als maatstaf genomen; de geschiedenis die zou uitmonden in een als paradijselijk beschouwde eindtoestand. De hedendaagse variant van dit universele voouitgangsdenken vind je bij George Bush. De As van het Kwaad rechtvaardigt het beeld dat wij onze democratische manier van samenleven zomaar zouden kunnen droppen in in nog niet geheel tot civilisatie gerijpte naties. De gevolgen zijn daarvan zichtbaar in Irak en Afghanistan.
Ook internationale organisaties die als 'veldwachters van de gerechtigheid' werken, zoals Amnesty International leggen hun christelijke norm op. Zij vinden dat schending van mensenrechten vervolging via de strafrechter vraagt en geen amnestie dan wel het instellen van een waarheidscommissie zonder juridische vervolging.
In de derde wereld wordt deze westerse rechtsprekerij, de westerse 'rule of law' soms gezien als een 'opgedrongen legalisme' en 'juridisch fundamentalisme' bestempeld.
Lokale rechtspraak in Afrika, zoals in Oeganda regelen hun eigen rechtspraak via oude rituelen voor de daders en slachtoffers. Zuivering van het kwaad wordt bijvoorbeeld verkregen door over een ei en over een bamboetwijg te stappen met de rechtervoet. Het ei is voor hen het symbool van de onschuld; het bevat al leven, maar dat is nog niet besmet. De twijg staat dan weer voor de breuk tussen verleden en toekomst. Ex-rebellen dienen een bijkomend ritueel te voltrekken. Zij drinken samen met de slachtoffers het bittere sap van de oputbom, om de wrange smaak van het verleden achter zich te laten.
In Mozambique werken de plaatselijke genezers door het verjagen van boze geesten. De wandaden worden er niet aan individuen toegeschreven, maar aan die geesten die de mensen aanzetten. En dit land is nu al vijftien jaar gespaard gebleven voor hevig geweld.
Het Westen deelt de wereld steeds meer in Goed en Kwaad, in Zwart en Wit en lost het op met universele wetten en regelgeving.
Doch er zijn vele manieren om een verleden te verwerken. Denk aan;
– De karmische wetten in ogenschouw te nemen; het slachtoffer was voorheen in een ander tijd-ruimtelichaam de dader. Slachtoffer en dader zoeken elkaar op door het negatieve magnetisme. Ik herken dit maar al te zeer in mijn eigen leven. Eigentijds vind ik als dader en slachtoffer beide in een proces gaan en met elkaar in communicatie blijven, in contact.
Doch er zijn vele manieren om een verleden te verwerken. Denk aan;
– De karmische wetten in ogenschouw te nemen; het slachtoffer was voorheen in een ander tijd-ruimtelichaam de dader. Slachtoffer en dader zoeken elkaar op door het negatieve magnetisme. Ik herken dit maar al te zeer in mijn eigen leven. Eigentijds vind ik als dader en slachtoffer beide in een proces gaan en met elkaar in communicatie blijven, in contact.
– De Ikontwikkeling van een volk of individu; wilsonbekwaamheid of een zwak-ik maken je snel slachtoffer van omgevingsfactoren in de astrale werelden. Wezens kunnen mensen aanzetten tot daden. Deze wezens zijn niet slecht doch maken ons juist bewust van ons eigen onverwerkte. Het duistere in ons wordt door het donker aangezet om via de daad in het licht te komen, in de materialiteit. Vaak zie je ook dat een bepaald mens fenomenen in zijn omgeving materialiseert door zijn aanwezigheid. Zo ken ik iemand die al jaren graancicels in zijn omgeving materialiseert. Je kunt dat schaduwwerking' noemen, het eigen onverwerkte wat aanzet tot. In het verleden zochten helers immer naar de bron van de aanzet van een daad; ligt het in de andere werelden of zendt bijvoorbeeld een bepaald persoon, plek, dier of plant dat onbewust dwangmatig uit.
Het bestrijden van 'boze wezens' heeft ook geen zin als de mens niet zijn eigen onverwerktheid onder ogen wil zien. Dwangmatige ghostbusters moeten eens in zichzelf kijken en ook alle wooldbe-healers, ook in het geomantische vlak!
Het bestrijden van 'boze wezens' heeft ook geen zin als de mens niet zijn eigen onverwerktheid onder ogen wil zien. Dwangmatige ghostbusters moeten eens in zichzelf kijken en ook alle wooldbe-healers, ook in het geomantische vlak!
– De daadplek bezoeken en daar tot verzoening te komen voor zowel slachtoffer als dader. Bij herdenkingen op slagvelden uit de 2e W.O. komt dit nog maar te sporadisch voor dat beide partijen elkaar ontmoeten. Het zou goed zijn dat de getraumatiseerde mensen uit slachtofferlanden die in Nederland zich vestigen regelmatig teruggaan naar de 'plek van het kwaad'. Daar kunnen ze niet alleen zich verzoenen, doch ook hun verloren zielestukken terughalen. Dan hoef je dat in elk geval niet in een volgende incarnatie te doen!
Het zelf onder ogen zien gebeurd trouwens veel in de westerse therapie en geldt zowel voor daders als slachtoffers.
Het zelf onder ogen zien gebeurd trouwens veel in de westerse therapie en geldt zowel voor daders als slachtoffers.
– Het te laten en te lokaliseren. Elke mens is niet gelijk in ontwikkeling. Jonge zielen moeten soms door de hele aarde-ontwikkelingssoep soep heen ervarend. Wat wij negatief ervaren is een wezenlijk onderdeel van de Aardse realiteiten. Het maakt wakker en leidt tot keuzes. Ik herinner me eens een politieke uitspraak van 'Loesje' om bepaalde gebieden in te stellen voor bijvoorbeeld oorlogszuchtigen. In deze warzones kunnen ze vrij oorlog voeren met elkaar en schaden niet de burgerbevolking. Een bekende warzone is de Balkan waar oude slachveldwezens mensen sneller aanzetten tot raciaal en religieus geweld.
– Op bepaalde momenten de regelgeving anders maken dan de norm. Bekend voorbeelden zijn carnaval, rolomdraaiingen in bepaalde leersituaties en de getemde sporten als boksen, voetballen e.d.. Doch onze cultuur kende in het verleden ook orgiedagen om de lust vrij te laten spelen, rituele oorlogen om de agressie te leiden.
– Helingsgroepen, die op de plaatsen des onheils goede werken verrichten. Een ander een blijvend voorbeeld geven en verzoening. De christelijke missie heeft daar veel aan gedaan. Dat kan je helaas niet altijd zeggen van bepaalde vrouwonvriendelijke en agressieve vormen van islammissie die juist de chaos in de Eerste Werelden willen vergroten. Het kado is wel het fenomeen chaos onder ogen te zien als niet herkende Orde. Mogelijk ontvangen we terug wat we daar gezaaid hebben en dat leidt weer tot verzoening, heling.
ik ben niet voor de tegenpool
maar ban dat niet en heb diep respect
wraak, vergelding, eenzijdige collectieve rechtpraak laat ik achter me
en ik ben voor eigen inzicht
eigen bewuster handelen
maar ban dat niet en heb diep respect
wraak, vergelding, eenzijdige collectieve rechtpraak laat ik achter me
en ik ben voor eigen inzicht
eigen bewuster handelen
inspiratie 'Alles gaat voorbij, behalve het verleden', Luc Huyse, Van Gennep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten