Je hebt collectieve en persoonlijke
catastrofen die nauw met elkaar zijn verweven. Tot de collectieve catastrofen
in dit doorgangsgebied het Fichtelgebirge behoren de doortrekkende
oorlogsgroepen en de vele dorpsbranden. De eerste waarvan historisch bekend is
dat ze de pas van Schirnding doorkruisten, was Karel de Grote in het begin van
de negende eeuw. Op zijn eerste tocht tegen de Slaven kon hij geen confrontatie
aangaan omdat de Slaven zich steeds terugtrokken en de verbrande aarde techniek
toepasten; niets achterlaten dat de vijand kan voeden.
Karel de Grote heeft later kleine stamgroepen
van de Saksen 'dwangsexportiert' uit hun Heimat om ze zo te straffen. Een nederzetting die toen is
ontstaan was ‘Waldsassen (Saksen in het bos), zuidelijk van Schirnding.
De christelijke Franken die hier als bezetter
zich vestigden, hebben op dag afstand hun burchten gebouwd. Zoals in Hohenberg
op een voormalige maanberg en in Tierstein, op een matriarchaal heiligdom. Daar leefde
een kleine elite zwaar bewapende jonge soldatengarde die het nog in
matriarchaat levende Slavische volk in bedwang hield en zich daarmede
vermengde. Het Oer landschap dat de
Slaven nog eerden werd vanaf die tijd vernietigd en weer later met hulp van de
christelijke kloosters gekerstend/geketend.
Oorlogen hebben het de bewoners later ook niet
makkelijker gemaakt. Bekend zijn de
Hussieten godsdienstoorlogen in de 15e eeuw. De grot die ik in
eigendom heb, kent nog het verhaal dat de bewoners zich toentertijd daarin
verstopten en zo ook van de ene zijde van de berg naar de andere zijde konden
vluchten.
Later in de dertigjarige oorlog in de 17e
eeuw, een ook echte religieoorlog, heeft
hier ook heel veel verwoest.
Toen Napoleon begin 19e eeuw naar Rusland
trok, zijn zijn troepen ook door dit
grensgebied getrokken en hebben hun pot moeten veroveren. De officieren van de infanterie hebben ook in
mijn hof verbleven. Ook op de terugtocht reisden ze hier door en met de toen
oprukkende Russen hebben ze hun levensonderhoud bevochten. Een bosgebied
vlakbij de hof heet ‘Russenlager’, waar ze gebivakkeerd hebben, deze wilde
Kozakken. Ik ken uit m’n eigen familie geschiedenis uit de Alblasserwaard dat
deze ‘wilde mannen’ buiten sliepen bij hun paarden en dat de vrouwen diep de
polder in moesten vluchten om hen te ontkomen.
De recente deportaties zijn de
Sudeten-Duitsers die uit hun oorspronkelijke gebieden in Polen en Tsjechië
werden verdreven door de 2e
W.O. overheersers. Dat heeft weer een diepe wond gegeven die lang nog niet
geheeld is. Allerlei programma’s worden hier gefinancierd om de verhoudingen
tussen Tsjechen en Duitsers te verbeteren d.m.v. uitwisselingen. Zo is hier in
Schirnding een kindergarten waar kinderen uit beide landen verblijven.
In het landschap zijn deze oorlogswonden nog steeds te vinden en ze vragen aandacht.
Dorps- en stadsbranden zijn hier ook heel veel
voorgekomen en geen plaats is gespaard gebleven. In Schirnding was het in 1873
en uitgerekend mijn hof heeft toen die brand doorstaan! Dat zoveel dorpen
afbranden was de geconcentreerde bouw in een centrum waardoor de brand zich
snel kon verspreiden door de nog vele houten huizen. Ook brandstichting door
zigeuners uit wraak is een bekend volksverhaal feit.
Maar wat doet die Hollander nu hier in het
Fichtelgebirge; een beweging naar het oosten naar een gebied dat hij ook heeft
bewoond en op verschillende wijze gediend, als oerbewoner, Frank en
dorpsbewoner in Hohenberg. M’n oude bekenden kom ik nu hier weer tegen zoals m’n
Slavische vriend Bernt.
Wist je trouwens dat veel hout dat in
Nederland werd gebruikt uit het Fichtelgebirge kwam via de Main houtvlotten. In
m’n stamboerderij in de Alblasserwaard, die in 1709 nieuw herbouwd is na een
brand zitten nog de reuzen stammen die best uit dat gebeid afkomstig kunnen
zijn. Het kan verkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten