Ik heb pijn in
een knie en onderzoek de vele mogelijkheden. Ik praat er over met een vriend en
hij herinnert me eraan dat een vriend van hem jaren geleden bij mij was
geweest. S’ nachts werd hij behoorlijk lastig gevallen en riep m’n vriend schreeuwend
om hulp. Een oude inwoonster was aan het spoken. Nu is dat al lang weg maar
toen was dat nog actief.
De volgende dag
zijn ze de besneeuwde bergen in gegaan en jongensachtig door de sneeuw gerend
en de ene man heeft toen zijn knie beschadigd. Dezelfde als die van mij. Zijn
boosheid richtte zich naar hier/mij, maar is het wel zijn boosheid of
kanaliseert hij alleen een collectieve laag?
Het is meer boven
gekomen, uitgekristalliseerde boosheid die
hing in dit gebied. Beter gezegd een laag in de ondergrond waar het als een
zwarte laag in het hoefijzer vormige gebied hangt. Het Fichtelgebirge is een
grensgebied met Bohemen en vele vele groepen zijn hier al strijdend, rovend,
verkrachtend doorgereisd en soms blijven hangen. Zo bestaat 40% van de huidige
populatie uit verdrevenen uit voormalige Duitse gebieden die net na de oorlog
zijn opgejaagd door de oostelijke buren.
In het eerste
deel van de 17e eeuw is hier de verschrikkelijke dertigjarige oorlog geweest.
Een bloedige godsdienstoorlog tussen protestanten en katholieken die gewonnen
werd oor de katholieken.
Protestanten die hier ‘Exulanten’ worden genoemd,
vestigden zich hier net aan de grens.
Vermoedelijk is het gebouw waar ik nu in woon gebouwd door een relatief
vermogende ex katholiek/protestant en later in het begin van de 18e eeuw
omgebouwd door ook exulante boeren
omgevormd tot het huidige bouwwerk . Deze mensen die gevlucht zijn, nemen ook hun
vaak machteloze woede met zich mee van het aangedane leed. Doortrekkende
legers hebben het leed vergroot en voor onrust, beroering, en soms zeer diep
menselijk leed gezorgd. Dat alles heeft in de tijd zo’n zwarte woede laag
gevormd.; een emotionele pijn-woede
verdichting door het doorstromen/wegstromen
van vervormd gemaakte mensen.
Nu is deze laag
gezien en kan het door de aarde met haar draken worden opgenomen en
geconsumeerd.
Dank je wel knie, vrienden.
Helaas is
verdrijving nog steeds het thema voor vele volkeren in gebieden waar hetzelfde
kan optreden als hier is gebeurd. Laat
het bewustzijn er komen dat de vrijkomende emoties verder blijven wegstromen en
niet blijven hangen en voor secundaire traumata zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten