Watch this CNN reporter try an ancient waterfall meditation ritual in Japan. CNN’s Will Ripley tries the Buddhist ritual "takigyo," or waterfall mediation, in the Ise-Shima National Park.
Watch this CNN reporter try an ancient waterfall meditation ritual in Japan
Waterfall meditation is a rare practice that samurai and ascetic Japanese Buddhists and Shintoists engaged in for centuries. Whether translated as waterfall meditation or training, it is a shocking, exhilarating, and memorable introduction to an extraordinary form of spiritual development and self-control.
As I walked toward the center of the cascading waterfalls, severe coldness gripped my feet, and the rhythmic chants of a Shinto priest disappeared under the sounds of torrents pounding the rocky ground. To gain insight into the old custom of takigyo, an ascetic aspect of Japanese culture, I was voluntarily walking into a frigid waterfall on a chilly day.
"An otherworldly atmosphere radiates from Ishigami Shrine."
Shinto priests and Buddhist monks in various areas of Japan lead visitors into the cold waters of sacred waterfalls for a natural consciousness-altering experience. However, few Japanese citizens, foreign residents, and tourists have tackled takigyo.
For my introduction, I chose the sacred grounds of Ishigami Shrine in Ooaza Nyu-nai, Aomori, for its remote location and authenticity. This shrine, founded 150 years ago, rests in a lush forest far from residences, businesses, and other buildings.
An otherworldly atmosphere radiates from Ishigami Shrine. Ishi means stone in Japanese, and kami, sometimes pronounced gami means god or spirit. Priest Shuichi Narita greeted my wife and I when we arrived. He explained we should walk up a stone staircase until we reached a huge rock resembling a mythical giant-eyed being. We were to inform the god residing in the rock of our intention to experience takigyo. Afterward, Narita would purify us in a ceremony within the main shrine building.
Purification ceremony
The priest bade us don thick white headbands, hachimaki, and loose white traditional robes, shirosozoku, for the purification ceremony before takigyo. White represents purity in Japan. The purification ceremony took place inside the main shrine building. In Japanese, the priest chanted while beating a sacred drum. He also waved a white purification wand, haraigushi, over us.
Then, we drove back along the gravel road and parked at the entrance to a steep zigzagging walking trail that led to the base of a cliff where three waterfalls plunged. Thick greenery and mist drifting from the cascades surrounded us. The priest tossed salt, also a symbol of purification, in the air and chanted sonorously over the reverberations of the torrential falls. Finally, he gestured for us to walk under the gentlest of the three cascades while he continued chanting.
" I concentrated on the wavering reflections of trees in the water by my feet, the water splashing off my body, and the whooshing noises of cascading water. "
I wish that I could write that I found serenity as I strode through the shallow river and entered the deluge, but the intense cold forced me to gasp for breath, and I struggled not to shake. I quickly walked out and stood in a ray of sunshine while my wife took her turn. Then, I decided to try again. I told myself to ignore the cold and think about being hot, but that didn't work. I was still tremendously uncomfortable.
So, I focused my attention on the surroundings. I concentrated on the wavering reflections of trees in the water by my feet, the water splashing off my body, and the whooshing noises of cascading water. Then, finally, I became comfortable despite the cold. I saw the priest through the spray. He gestured for us to move under the other two waterfalls. The torrents of the largest falls striking my back were like the arms and fists of a powerful masseuse. Staying upright was challenging but also exhilarating and, somehow, calming.
Soaking in Japanese culture
When my wife and I walked out of the waterfall, the weather had not changed. Something else had. A novel feeling of excitement flowed through my veins. Being soaked on a chilly day in a shaded forest was strangely pleasurable. The forest colors and waterfall noises seemed heightened. My body felt stronger after merely fifteen minutes or so. Was it the water, the forest spirits, self-hypnosis, or all these factors? I cannot explain why I felt stronger and happier than I had for quite some time.
Priest Narita does not speak English, but he welcomes small groups of visitors of all faiths and languages. A Japanese speaker should call the number below to reserve waterfall sessions in advance and ask for detailed directions. The location is hard to reach, which makes your journey an adventure. The best times to visit are from June to early October. Other times are too dangerous because of freezing temperatures or copious runoff from rains and melting snow. For the ceremonies and borrowed robes, a donation of 3,000 yen per person is appropriate.
There is also an option for visitors to stay overnight on tatami floors in spartan shrine lodging which lacks many modern conveniences. In the serene location, meditating and walking along wooded trails lined with sacred spots at one's own pace is the thing to do. Reaching the shrine requires driving past tiny rice-growing hamlets and then up a rough gravel road that Google maps did not show. Somewhere in the winding valleys, the internet connection disappears.
"Pearce explains waterfall immersion as a form of Shugendo training that "provides purification for the body, mind, and soul."
Richard Pearce is a guide who can introduce you to waterfall meditation/training in English. Pearce assists a Shugendo priest with waterfall experiences on Mt. Mitoku, Tottori prefecture, from July to the end of October.
Shugendo is a relatively unknown ancient Japanese religion that promotes the growth of spiritual power through acetic training and discipline. Mt. Mitoku is one of the three most sacred Shugendo sites. A core belief of Shugendo is that spirits reside within mountains and nature.
Guide assisting guest during waterfall experience
Pearce explains waterfall immersion as a form of Shugendo training that "provides purification for the body, mind, and soul." Some people, myself included, might compare takigyo to mindfulness training. Pearce commented on his experience this way: "The water flow is very strong and cold. It is very refreshing and brings you into the present moment."
Visitors seeking physical and spiritual exercise can try two different adventures in one day. The first activity is climbing Mt. Mitoku's sacred paths in the morning. Then, a priest-led waterfall experience takes place in the afternoon. Both refresh spiritually and physically. Contact Pearce via the contact form on the website below for details regarding pricing and timing.
Vraag:
De zeeduik is er een, maar de rivieren.....de beken....de bronnen. Waar reinig jij je buiten in welk Nederlandse water?
Hier in het Fichtelgebirge en Bohemen kennen we nog vele drinkbronnen met speciaal diep aarde water.
Waardevolle oude tekeningen van Museum Klooster Ter Apel
Museum Klooster Ter Apel – een van de laatste resterende kloostergebouwen in Groningen – heeft een schenking gekregen van zes werken waarop het klooster is afgebeeld. Het gaat om twee schilderijen, drie tekeningen en een foto.
De schenker is Berend Jan Harding, opgegroeid in Ter Borg.
De werken zijn van de hand van Co Breman, Kokie Molsbergen, Jan Kagie, F. van der Heide en een anonieme schilder. De foto is van F.C.H.W. Lunow. Voor het museum is vooral de tekening van de kloostergang van Co Breman (1865-1938) erg bijzonder.
‘We voegen graag werken toe aan de verzameling waarop het klooster zelf het onderwerp is, zowel van binnen als van buiten’, zegt museumdirecteur Marjan Brouwer daarover.
Deze tekening is zo mooi omdat het de situatie van het klooster weergeeft van vóór de restauratie van 1931-1933. Daarbij heeft hij zich een paar vrijheden veroorloofd, met een deur aan het eind van de gang en een deur naar de tuin, die er in 1924, toen hij de tekening maakte, niet waren.
Co Breman en Ter Apel
Ahazueros Jacobus (Co) Breman werd geboren in Zwolle in 1865 en tot kunstenaar opgeleid in Brussel.
Hoe kwam hij ertoe om het klooster in Ter Apel te tekenen en schilderen? Dat kwam door een dominee, Albert de Jonge, die in Ter Apel op de kansel stond en in zijn latere jaren in Zwolle. Toen deze dominee in Zwolle zijn 25- jarig jubileum vierde, besloot de kerkenraad dat hij een schilderij van het klooster moest krijgen. Ter Apel was voor De Jonge een bijzondere plek, omdat er een kindje van hem en zijn vrouw begraven lag.
Zo werd Co Breman als kunstenaar gevraagd van deze betekenisvolle plek een schilderij te maken, dat de kerkenraad cadeau deed aan predikant De Jonge. En omdat hij er toch was, maakte hij ook nog deze tekening in de kloostergang.
Kunst met een verhaal
Dit verhaal maakt dat het werk extra op zijn plaats is in Ter Apel. De tekening van Breman zal regelmatig te zien zijn in het museum. De schenker, Berend Jan Harding, is een telg uit een oude Westerwoldse eigengeërfde boerenfamilie en groeide op in Ter Borg bij Sellingen. Ook al woont hij nu in Sneek, hij voelt nog steeds een grote verwantschap met het landschap van Westerwolde.
New Plato lore has been discovered in charred papyrus scrolls thanks to AI, according to Italian researchers, who have been examining a set of scrolls that were buried under volcanic ash in Pompeii. The newly deciphered text is part of 1,800 carbonized scrolls discovered in the 18th century, known as the Herculaneum scrolls. Researchers have been using AI along with other specialized imaging technology to read the scrolls, which are partially destroyed.
AI and specialized imaging technology led to new information about Plato's death.
National Research Council
So what are the new details? The Greek philosopher’s final resting place, for one — a secret garden near a sacred shrine inside the Platonic Academy of Athens (which was destroyed in 86 B.C.). And there’s gossip as well: Plato had been said to enjoy the music played to him on his deathbed, but the scrolls say otherwise. He found the flute music had a “scant sense of rhythm,” experts said during a presentation in Naples this past spring.
A tiny vial found in southeastern Iran has shown that your favorite MAC lip color may not be too far off from its predecessor — 4,000 years ago. The stone vessel containing a deep red mixture of minerals — primarily hematite, along with manganite, braunite and vegetable-based waxy ingredients — is “probably the earliest” example of lipstick to be scientifically analyzed, researchers reported in February.
“Both the intensity of the red coloring minerals and the waxy substances are, surprisingly enough, fully compatible with recipes for contemporary lipsticks,” the study’s authors noted in the journal Scientific Reports.
This tube is believed to contain the oldest documented lipstick.
M. Vidale/F. Zorzi
They added that the shape of the vial and its ingredients suggested its use on the lips, but it’s also possible it was used in other ways. A lipstick-blush combination kit? An ancient girl had options.
Hoog tijd voor een ‘wederombouw’ van het platteland, vindt deze hoogleraar. ‘Help boeren bij de herinrichting van het landschap’
Veld met wilde bloemen in Hellevoetsluis.Beeld Arie Kievit
Op het platteland overheersen de economische baten van de landbouw, zegt hoogleraar Joks Janssen. ‘We moeten op zoek naar brede welvaart: een nieuw evenwicht tussen economie, ecologie en een gezonde sociale omgeving.’
De overheid moet de leefbaarheid op het platteland sterker ondersteunen. Dat betekent meer grond aankopen om landbouw en natuur te combineren en samenwerking tussen boeren stimuleren voor bijvoorbeeld agrarisch natuurbeheer en waterberging. Dat zegt Joks Janssen, hoogleraar ‘brede welvaart in de regio’ naar aanleiding van zijn oratie, vrijdag aan de Universiteit Tilburg.
Janssen constateert dat het platteland kampt met een groot aantal problemen: te veel mest, een afnemend aantal boeren, te veel uitstoot van kooldioxide en verslechtering van de biodiversiteit. “We slepen een erfenis met ons mee van een hoogproductief landbouwsysteem. Dat is gericht op de productie van voedsel voor de export tegen een relatief lage kostprijs. Het is ontzettend moeilijk voor boeren om uit dat systeem te komen.”
De klem waarin boeren zitten en de milieuproblemen die de landbouw veroorzaakt, belemmeren de leefbaarheid, zegt hij. “De economische baten van de landbouw zijn voor rekening van de agrarische industrie, terwijl de kosten worden afgewenteld op de leefomgeving. We moeten op zoek naar brede welvaart. Dat betekent: een nieuw evenwicht tussen economie, ecologie en een gezonde sociale omgeving.”
Ruimte voor bomen, heggen en water
De hoogleraar, opgeleid als planoloog, pleit er in zijn oratie voor om boeren beter te helpen om te vernieuwen. De titel van zijn rede is Renovatio Ruralis, de ‘wederombouw’ van het Nederlandse platteland.
Advertentie
Een van de handvatten voor die wederombouw is het aankopen van grond door de overheid voor een betere combinatie van landbouw en natuur. “Ik zie helaas geen actieve grondpolitiek”, zegt hij. De overheid zou met het aankopen van grond overgangsgebieden moeten creëren rond natuurgebieden en boeren moeten ondersteunen die voedselproductie willen combineren met bijvoorbeeld natuurbeheer. Sowieso moet er meer ruimte komen voor bomen, heggen en water, bepleit Janssen.
Joks Janssen, hoogleraar brede welvaart in de regio, pleit voor een ruimtelijke herinrichting van het platteland.Beeld Maurice van den Bosch
Stimuleren
Al vaker is bepleit dat boeren betaald moeten krijgen voor zogeheten ecosysteemdiensten, zoals natuurbeheer, versterking van de biodiversiteit en waterberging. Janssen sluit daarbij aan. Hij voegt eraan toe dat de overheid samenwerking tussen boeren meer moet stimuleren, bijvoorbeeld als zij zich samen inzetten voor agrarisch natuurbeheer.
“Ik kom vaak genoeg op het platteland”, zegt Janssen. “Hier in Brabant werken boeren samen aan een verkoopkanaal voor lisdodde, isolatiemateriaal voor de bouw. In Zuid-Holland werkt een gebiedscoöperatie, Buijtenland van Rhoon, aan natuurinclusieve landbouw. De bereidheid om samen te werken is groot. Dat is mooi, want het heeft geen zin om natuurinclusief bezig te zijn als de buurman nog intensief boert. Dan zitten ze elkaar in de weg.”
Leren van historische systemen
Janssen: “Ondersteun ze. Gebiedscollectieven zijn belangrijk voor de herinrichting van het landschap. Ik zie groene boeren hard werken en met elkaar afspraken maken, maar de overheid doet nu te weinig voor dit soort initiatieven.”
De hoogleraar pleit voor de herwaardering van het gemeenschapsinitiatief, van het leren van de geschiedenis. Kennis van het verleden kan helpen om beter bestand te zijn tegen klimaatverandering. Bijvoorbeeld door herintroductie van vloeiweiden, een greppelsysteem voor irrigatie in een gebied. Of door gezamenlijk beheer van watermolens. “We kunnen leren van historische systemen.”
De aankoop van grond en de kosten van ecosysteemdiensten kunnen worden betaald met onder meer een planbatenheffing. Als er woningen op agrarische grond worden gebouwd, stijgt de grondprijs. Janssen bepleit over de waardestijging van de grond belasting te heffen en een ‘grondfonds’ op te richten. “Economische en ecologische opwaardering kunnen zo prima samengaan”, zegt hij. Een deel van de kosten kan ook uit de algemene middelen worden betaald. “Het levert meer natuur op en dat heeft een maatschappelijke waarde. Minder vervuiling leidt tot een besparing.”
‘Wiersma schiet door’
Janssen denkt dat er een grote behoefte bestaat aan verandering. Dat blijkt niet uit de verkiezingsuitslag, erkent hij. Hij verklaart de winst voor partijen die pleiten voor minder milieumaatregelen: “Er is in het verleden veel over boeren gesproken en niet met boeren”.
“Maar wat de nieuwe minister van landbouw, Femke Wiersma, nu doet is doorschieten naar de andere kant. Ze zegt ‘de boer aan het roer’ maar stimuleert het oude model, de economische belangen van de intensieve landbouw. Dat verergert de problemen. Ze moet de boeren die het anders willen doen ook stimuleren. Er leven genoeg ideeën. Bij bestuurders die ik tegenkom en ook bij boeren. Luister naar wat ze willen en kunnen om de brede welvaart te versterken.”
Voor iedere schol op je bord gingen 38 andere zeedieren dood
Een groot deel van de vis die bij de bodemsleepnetvisserij op platvis wordt meegevangen, overleeft dit niet. Wekelijks sterven zo miljoenen dieren, becijferden Tilburgse onderzoekers.
Mindestens 110 Tote bei Massaker in Elendsviertel in Haiti
Eine berüchtigter Bandenchef ordnete das Blutbad an, nachdem ein Voudou-Priester ihm sagte, alte Leute hätten sein Kind durch Magie krank gemacht. Alle Opfer waren über 60 Jahre alt.
Bei einem Massaker in einem Elendsviertel in Haiti sind einer Menschenrechtsorganisation zufolge am Wochenende mindestens 110 Menschen getötet worden. Der Chef einer Bande habe es hauptsächlich auf ältere Menschen abgesehen, teilte das haitianische Netzwerk zum Schutz der Menschenrechte (RNDDH) am Sonntag mit. Er habe sie verdächtigt, durch Hexerei die Krankheit seines Kindes verursacht zu haben.
Den Angaben zufolge suchte der Bandenführer Monel „Mikano“ Felix nach der Erkrankung des Kindes Rat bei einem Voudou-Prieser. Dieser habe ältere Menschen beschuldigt, dem Kind durch Hexerei zu schaden. Dies habe Felix dazu veranlasst, die Tötungen anzuordnen. Seine Bandenmitglieder hätten in dem Slum Cite Solei am Freitag mindestens 60 Menschen und am Samstag 50 Personen Menschen mit Macheten und Messern umgebracht. Alle seien über 60 Jahre alt gewesen.
Cite Soleil ist ein dicht besiedelter Slum am Hafen der Hauptstadt Port-au-Prince und gehört zu den ärmsten und gewalttätigsten Gebieten Haitis. Es wird durch Banden streng kontrolliert - auch die Nutzung von Mobiltelefonen. Durch diese Einschränkung seien Bewohner nicht in der Lage gewesen, Informationen über die Geschehnisse weiterzugeben.
