"De metafoor van het menselijke uitlaatgas is helemaal zo gek nog niet. Met de winden die gepaard gaan met het verteringsproces van één mens, kan volgens de auteur van Het ultieme schetenboek (2006), filosoof en godsdienstwetenschapper Bart Lauvrijs, dagelijks een ballon worden gevuld. Het verteringsproces van vliegtuigen, en van een auto als de onze, mag daar best mee vergeleken worden: ook die komen alleen vooruit wanneer ze worden gevoed met een product van organische oorsprong, waarna er verbrandingsgassen verschijnen op een plek die de gebruiker niet ziet of ruikt. Mensen houden van de voorkant en ontkennen de achterkant, je zou het haast een natuurwet kunnen noemen. Wanneer je niet direct de nadelen ervaart, zal het allemaal vast wel meevallen.
vermoed ik dat ieder individu een beperkte hoeveelheid wilskracht ter beschikking heeft. En dan bedoel ik wilskracht zoals Immanuel Kant die ongeveer heeft gedefinieerd: de kracht om in vrijheid beslissingen te nemen die ook voor anderen gunstig kunnen zijn. Die beperkte hoeveelheid moet je, lijkt mij, bewaren voor de belangrijke kwesties. Om niet in de verleiding te komen ‘troep’ te kopen, haal ik daarom iedere week een papieren tas die door anderen is gevuld met onbespoten groenten en fruit, zodat ik mijn reservoirtje wilskracht niet hoef aan te spreken om te bedenken wat we gaan eten. Bij producten die incidenteel nodig zijn, zoals verf of tafelzeil, blijkt de wilskracht alweer verbruikt.
.......Erich Fromm, de filosoof en psychoanalyticus, heeft er in 1976 over geschreven in zijn boek Een kwestie van hebben of zijn. Hij legt uit dat het streven naar een ‘goede’ leefwijze vroeger de vervulling van een religieuze of ethische eis was. Dat geldt nu niet meer, voor het eerst in de geschiedenis heeft dat streven te maken met de fysieke overlevingskansen van de mensheid."
uitspraken uit artikel in nrc vandaag
https://www.nrc.nl/nieuws/2025/10/31/ik-wil-wel-duurzamer-leven-maar-a4909934#/krant/2025/11/01/#308
Geen opmerkingen:
Een reactie posten