een volk in Indonesie dat nog wil leven volgens de oude tradities: enkele fragmenten uit een artikel

 De Badui-gemeenschap in Indonesië probeert zo zuiver mogelijk te leven, in zelfverkozen isolement. Het wringt bij sommige bewoners als ze zien wat er in de rest van de wereld mogelijk is.

De Badui leven in veertig nederzettingen, gelegen in de tropische bossen op de heuvels van het Javaanse achterland, op vier uur rijafstand van Jakarta. Hun cultuur is geworteld in eeuwenoude animistisch-hindoeïstische gebruiken en de gemeenschap ziet het als haar taak om de tradities van hun voorouders strikt na te leven. Ervan afwijken heeft niet alleen grote gevolgen voor de sociale cohesie van hun eigen gemeenschap, maar ook voor de rest van de wereld, zo is de overtuiging. Invloeden van buitenaf kunnen de kosmos uit balans brengen en worden daarom zoveel mogelijk geweerd. Zo gaan Badui-kinderen niet naar school. Het is de bedoeling dat ze kennis opdoen via mondelinge overlevering. Ook moderne gemakken zoals elektriciteit zijn niet toegestaan. Hetzelfde geldt voor stoelen, zeep, plastic of het gebruik van cement of spijkers. Vrouwen weven textiel. Gezinnen telen hun gewassen op akkers in het bos. Kortom: de Badui volgen een ascetische, zelfvoorzienende leefstijl die de natuur zo min mogelijk verstoort.

In het dorp Gajebo, dieper in het woud en dus dichter bij Badui dalam, zit oud-dorpshoofd Sari (76) op de veranda van zijn bamboe hut. In de rivier voor hem gooit een dorpsgenoot zijn visnet uit. Boven zijn hut schudden hoge bomen luid hun volle bladertakken. Krekels, gekko’s, vogels en andere wezens laten zich van alle kanten horen. „Zonder de Badui zou Indonesië instabiel worden”, stelt Sari, vertrouwd met het jungleconcert. „En zonder ons zal de opwarming van de aarde versnellen, er zullen meer tsunami’s komen”, vervolgt hij. „Wij zijn de poortwachter van de aarde. Zolang wij de regels van onze voorouders in stand houden, heb ik vertrouwen dat het goed komt met het universum.”

Deze verantwoordelijkheid wordt breed gevoeld. Op een helling langs het bergpaadje met glibberige keien biedt dertiger Mista textiel aan, geweven door zijn vrouw. Ook Mista is opgegroeid met kennis van zijn voorouders. „Van kind af aan leerde ik hoe ik gewassen moet telen.” Wat gebeurt er als je je niet aan de regels houdt? Komt zelden voor, aldus Mista. „De adat [traditie, red.] is belangrijk voor de balans in de wereld.” Een kosmische verstoring wil je niet op je geweten hebben.

Terug in Kadukatug, het dorp van de overleden Ambusukma, trekt Sarip (54) aan zijn kruidnagelsigaret, kretek. Vier jaar geleden is hij aangesteld als de leider van alle dorpshoofden. De dorpsleiders hebben de taak de adat-regels te handhaven. „Een heel gedoe”, zegt hij met een quasi-vermoeide grijns. „Maar het is de opdracht van onze voorouders om onze tradities in stand te houden. Wij hebben veel kennis die elders verloren is gegaan.” Zo wordt rijst geteeld in droge grond en is het om conflicten te voorkomen verboden om grote dieren, zoals koeien, te houden. „Want een koe kan zomaar de planten van de buurman opeten en dan krijg je ruzie.” De Badui gebruiken geen kunstmest of pesticiden. „Onze boeren hebben geen startkapitaal nodig”, vertelt Sarip bevlogen. „Met een gezond lichaam kun je al aan de slag.”

Handhaving van de sociale orde is ingewikkelder. „Wij beslissen wanneer iemand over de schreef is gegaan.” Zo moeten ook de huizen volgens adat-regels worden gebouwd. Bouw je een groter huis dan is toegestaan of weef je afwijkende geometrische patronen in de muren, dan grijpt het dorpshoofd in. „Dan moet je je huis terugbrengen naar de oude staat en veertig dagen onder toezicht van je dorpshoofd op het land werken.” De straf zit hem vooral in het stigma. Bij grove, bijvoorbeeld gewelddadige, overtredingen wordt de Indonesische politie ingeschakeld. „Maar dat komt zelden voor.” Maak je het te bont, dan moet je de gemeenschap verlaten.

https://www.nrc.nl/nieuws/2024/10/02/de-badui-in-indonesie-willen-geen-stoel-zeep-spijkers-of-internet-toch-zitten-ze-nu-op-instagram-a4867767#/krant/2024/10/03/#118