Een persoonlijke reis door de oplichtende nederwereld naar meer eigenheid en loutering.

Deze nacht werd ik vroeger wakker uit een droom. Dat gaf aanleiding tot zelfonderzoek met Nadine

Vanuit mijn  zeer oude familietraditie is het gewoon dat de eigen kinderen geboren worden op de stamhof. De oude familiehof ligt in de Alblasserwaard waar mijn mannelijke familielijn al vanaf begin 1800 woont.  Toen ik in 1996 de boerderij in Schirnding kocht wist ik nog niet dat dit de nieuwe plek zou worden voor mij als ‘stamoudste’. Het is in m’n zeer oude boerenfamilielijn is het gewoonlijk dat een telg elders een nieuw bestaan opbouwt als de natuurlijke omstandigheden door klimatologische omstandigheden ongunstiger worden.  De echte  boerentraditie is in de laatste twee generaties tot een einde gekomen en ik als derde generatie ben opgegroeid met de ouderboodschap: “Dick jij moet geen boer worden, jij moet leren.”  Wat schets m’n verbazing dat de Hof van Schirnding een deursteen heeft met het jaartal 1800 en ook een oud boerengeslacht heeft gehuisvest; de familie Jackel die daar is uitgestorven. Daar is ook onze eerste  dochter geboren en de planning  was dat ook onze zoon daar geboren zou worden.  De brand heeft hier letterlijk roet in gegooid, zodat de nieuwe Dooltelg niet op de hof zelf geboren kan worden.

M’n werk is immer zeer verbonden met plek en aarde en water wat bij mij tot uitdrukking komt in het werk dat ik heb gedaan in het milieubeheer en landschapsbeheer en later in de geomantie en gaialogie met een accent op sacrale geomantie. M’n zielelijn heeft zeer nauwe relaties met oude sacrale bouwtradities, sjamanisme en inwijdingsculturen. Het element Aarde is nu m’n voornaamste leermeester en dat is onbewust ook de medereden geweest dat ik dat in Nederland niet zo goed kon ervaren en een oud Middelgebergte me  weer terugwegtrok; het Fichtelgebirge. Letterlijk kwam een bewoonster uit dat gebied eens naar Giessenburg om me weer te brengen in dat gebied.  Later kwam een andere oude bekende uit het gebied op m’n pad om een andere diepere relatie te kunnen aangaan.

Bracht de brand echter nu echt roet in het eten, is de vraag? Ik heb in dit leven al twee ingrijpende veranderingsmomenten  gekend die me op een ander spoor hebben gezet. De eerste was een  burnout waardoor ik uit de uiterlijk georiënteerde werkelijkheid moest komen tot een meer innerlijke ontwikkelingsweg. De tweede was de gedwongen afbraak van m’n werkruimte wat me bracht in een omgeving waar ik meer de beschikking kreeg over een  echte eigen ruimte die beter bij m’n weg past; de Hof van Schirnding. Daar kon ik gasten huisvesten, m’n bouwliefde uitleven en me verder verdiepen in de oernatuur.

Een relatiebreuk met m’n de brengster in het Fichtelgebergte bracht me meer dan een maand in de onderwereldrijken om zo te mogen herkennen dat m’n ziel ook een medereizende zieldeel kende die sterk in de persoonlijkheid had gedrukt, die ik achter me kon laten. Eigener verder reizend  kwam ik in de brand, de laatste verandering. 

Voor de brand was ik ze al enkele maanden met zelfonderzoek bezig in de onderwereld, beter gezegd de eigen onderwereld. De laatste ontmoeting was met een trickster in me. Lees dit verhaal van woensdagmorgen rond  6.00 uur, presies een week voor de brand

“De deur gaat open en iets brengt me een briefje: “je wordt verwacht in 10 minuten. Buiten bij de buitendeur zie ik een geroezemoes. Dan komen ze omhoog en ze brengen iets tegenstribbelends binnen en zetten dat voor me. “We willen dit kwijt. Hier kunnen we niet mee omgaan; te eigenwijs, te eigengereid.” Stop zeg ik tegen ze maar ze gaan weer snel weg. De wezens  laten me alleen weten: “we komen uit de lagere onderwereld –laag 7- en daar wil men alleen gehoorzaamheid en afhankelijkheid.” Dat wil dit niet en ik wil weer zijn wie ik ben” zegt het wezen nu zelf en het wordt heel actief. Iets zegt me; het is een trickster, kijk uit. Het beduvelt je waar je bij staat.’ Twee reuzen verschijnen op de achtergrond en houden het in de gaten.

Ik vraag aan de groene Mens een vraag hierover en het zegt: dit is een zo gemangelde, dat het alle vormen kan aannemen. Geduld en liefde zijn nodig. Het stelt alles in het werk om je te pleasen.  Het heeft nu een louteringsfase nodig en dat is de reden dat het naar de middenwereld is afgereisd.””

Op de dag van de brand ging Nadine bij een bekende een boek afhalen getiteld; Tore zur Unterwelt. Das Geheimnis der unterirdischen Gange aus uralter Zeit…. De onderwereld of zoals ik het liever benoem, de nederwereld, is ook nauw verbonden met het element Aarde, en alle verborgen bezettingen die onvrij maken. 

Een aspect van de brand is dat het veroorzakende buiten is te plaatsen,  doch ook in me. Deze morgen heb ik deze zwarte kracht ontmoet en wilde het eerst knechten, maar herkende nu ook haar ‘lichtende kwaliteit’: het geeft een groteske, indringende en soms rauwe  en soms grove verandering bedoeld om verder te reizen. De oude huid laat los en een nieuwe kans ligt er. Ben benieuwd wat de nieuwe verandering verder nog brengt. Door het donker zwart reizen naar meer eigenheid zal ik het zo maar noemen.  De hof krijgt een nieuw gezicht en het oude is weggebrand. Uit het bezwarte dak een nieuwe kop bouwen. Opmerkelijk dat de uit Dartmoor afkomstige liggende kabouter  op de noordmuur bij de brand zijn hoed heeft verloren. Letterlijk kregen we het voor onze kop. Uit het hoofd naar de basis van de aardse realiteit waar grote veranderingen grof kunnen zijn maar dienstbaar aan het gehele. 

De brand had eens moeten gebeuren en is op de 21^ste december 2007 - in het midst van de jaardonkerte-vorm gegeven door het verkeerd plaatsen van een schoorsteenpijp in een oude vakwerkwand. Door jarenlange stoken is de wand verkoold en na vijf jaar in brand gevlogen. Op de dag zelf werd ik wakker met een pijnlijk gevoel in de maag. Iets wat ik nooit heb. Nadien werd die dag wakker met het gevoel; dit wordt een merkwaardige dag.  Janne  was die dag ook uitermate rustig door een grote geest die haar extra begeleidde.

Ik wil maar zeggen; het bestaande heeft haar eigen agenda, jezelf heeft een ontwikkelingsweg en de omgeving idem. Een prachtig netwerk van gebeurens en het enigste dat je kwalijk is te nemen, dat het 'Roepende'wetende in je niet wordt aangehoord. De bezettingen sussen steeds met zoete gedachten of misleidingen.  Als de juiste impulsen serieus waren genomen had de brand niet moeten plaatsvinden.

We hebben inmiddels een tijdelijke nieuwe woning gevonden in Schirnding. Boven op de berg in de bovenste verdieping van een nieuw huis met prachtig uitzicht naar het westen en het oosten. Het huis is in ombouw en het bewaarde deel een gastenverblijf. 

Vanuit het dal naar de berg. Het leven zit volop symboliek en zelfgeplaatste betekenis. Doorademen.




Reactie:

uit je web log:  Als de juiste impulsen serieus waren genomen had de brand niet moeten plaatsvinden. Ik vraag mij af kunnen wij wel leven met die instelling, er is altijd wel iets en veel dingen materialiseren zich niet, het zijn vaak momentopnames. Leidt het niet tot een te grote onzekerheid waardoor wij niet voluit kunnen leven? en blijven sommige dingen niet altijd een mysterie omdat dat zo moet zijn?

Gr.

Peter

Vele vragen op zich Peter. Leven heeft volgens mij te maken met mogelijkheden. Elk moment biedt zich een mogelijkheid aan. Door onze omgeving worden deze mogelijkheden in de eerste plaats gericht en begrensd. Ook door onze persoonlijkheid en bezettingen en oude codes worden mogelijkheden begrensd. Wat over blijft is een kanaal van onmogelijkheden, de eigen begrensde stroom waarin je mag beleven dat je nog een vrije wil hebt. Momentane onvrijheid. Wat jij voluit leven noemt, is geen leven maar een materialisering van de eigen onvrijheid. Kijk maar om je heen naar je medemensen en je begrijpt wat zich daarin uitdrukt. Plato's schildert zo mooi het beeld van de gehechtheid aan de beelden op de grotwand die achter je worden geënsceneerd. 

En hoe is het dan met het levensmysterie? Dat is uit die indrukken stappen en uit je grot gaan en werkelijk buiten zijn, vrij van de persoon, de ziel en weer in vervoering geraken.