nieuwe verhalen rond het feest dat nu Kerst wordt genaamd.

Dank voor alle ervaringen dit jaar vrienden en graag tot ontmoetens in het nieuwe jaar!

de Hof van Schirnding

de tijdelijke eeuwige "leer Baustelle' 

in een beweeglijke tijd

Twee waar gebeurde verhalen voor je

 als dank!

Die Geschichte eines Weihnachtsbaumes

 

Niemand wollte ihn haben. Da lag er dann, am Nachmittag des 23. Dezember, abgesägt, mitten im Wald. Aber irgendwie war er vergessen worden. Oder die Menschen, die ihn entwurzelt hatten, wollten dann doch einen anderen Baum. Einen mit gerader Spitze. Oder mit mehr Ästen.

 

Fast schon hatte er sich damit abgefunden, dass er wohl hier draußen bleiben sollte. Dabei wollte er doch so gerne auch ein bisschen Weihnachtszauber erleben. Leuchtende Kinderaugen, Menschen, die sich an seinem Duft freuen und ihn liebevoll mit bunten Kugeln, Lichtern und Anhängern schmücken. Die sich darüber freuen, dass er da ist und in ihm das immergrüne Wunder des Lebens wiedererkennen. Er war nun  etwas traurig.

 

Da hörte er Schritte. Von zwei kleinen und zwei großen Füßen. „Papi, schau mal!“, hörte er eine helle Stimme rufen. „Da liegt schon ein Baum. Der ist ja toll. Können wir den mitnehmen?“ „Natürlich“, sagte der Papa, der auch ganz froh drüber war, jetzt nicht noch die Säge auspacken zu müssen. Die kleine Fichte konnte ihr Glück kaum fassen. Schon wurde sie von zwei starken Händen aufgehoben und mitgenommen.

 

Zu Hause wurde sie dann liebevoll und voller Begeisterung geschmückt. Mit allerlei bunten Dingen, kleinen und großen Kugeln, noch von Uromas Zeiten, Geschenken von Freunden, selbst gebastelten Anhängern und natürlich vielen Lichtern. Der Weihnachtsbaum strahlte.

Da steht er nun, unser Baum. Wir mögen ihn. Er passt zu uns: nicht geradlinig sonder eher organisch gewachsen,  mit viel Platz für bunte Herrlichkeiten und jetzt, am Ende eines aufregenden Jahres, eher schlank. Und sehr liebenswert.

 

In diesem Sinne wünschen wir euch von Herzen ein fröhliches Weihnachtsfest im Kreise lieber Menschen und dass ihr aus der Zeit „zwischen den Jahren“ schöpfen könnt.

 

Habt unser herzliches Dankeschön für all die wunderbaren Begegnungen, Freundschaften und  alle Unterstützung in diesem Jahr!

 

Nadine 

Voor Kerstavond de 24ste December 2014

Het is een namiddag en ik ga op pad met de kinderwagen en m’n bijna een half jaar oude dochter naar m’n bos, niet ver weg van de woning.  Dit ritueel doe ik al een paar dagen met steeds nieuwe  subtiele ervaringen. De sferenzijn hier momenteel heel ijl. Nu deel ik wat met je.

Overvliegende wolken

Het bospad

Reeds voor het bos komt het beeld hoog het geestes kind te schenken aan boven

Ik heb het gekregen van de Godin op de Sint Jansberg niet lang  geleden, toen ik te gast was bij m'n vriend.

Een geesteskind dat de godin plaatste in m’n hart

Op de subtiele stalplek op de heide zag ik de ‘ster van Bethlehem’.

Nu op de dag voor de kerstnacht geef ik het aan de Natuur, het Bos

Niet gewenst maar opeens ingegeven. Normaal is het op dit kind namelijk te laten groeien in het jaar en met kerst omkleed het je en als dank gebruik je het het kerstmaal. Dat is de aloude esoterische kerstviering vanuit de aarde naar boven, aldus m'n bron.

Een sterrenregen komt nu over  met heen en een stem zegt: “we geven je het duizendvoudige terug!” Blijheid welt op en een grote glimlach.

Vele dwergen en andere kleine wezens warrelen om m’n benen.

Even verder is links een draken ontlastingspunt.

Een grote stroom draken komt daar uit de aarde die stromen in de luchtsferen.

Bevrijd.

Eén rust er tijdelijk op m’n rechter schouder

en vervolgt de anderen in de grote stroom naar boven.

Stop,  daar staan over me heen plots boom hoge benen.

Het is de eenogige reus Odin, die ik de afgelopen dagen ook al heb ontmoet; “zo mensenkind, weer op stap?  A, ik zal je oog nog even bijwerken. Ze hebben er  een constructie omheen gebouwd”  Het vrije oog wordt nu een klare lichtbol en wordt Zichzelf. “Ga nu door want er wacht nog meer!”, zegt deze reus vriend.

Rechts in het bos zie ik de vriend bos slang over de bodem schuiven.

“Hoe is het nu met jouw slang” vraagt het nieuwsgierig? A, ik zie het al, de rechter wil wat” . En ik zie dat het m’n rechter slang inslikt en herboren weer herplaatst. Aangenaam en warm voelt het aan. Ik krijg een kroontje op m’n kruin.

“Vertel niet alles, want dat wordt teveel voor de mensen ideeënwerelden”.

Even verder is een kleine open plek in het bos, waar wat bomen zijn gekapt en bosplanten vrij kunnen groeien. Ik wordt getrokken naar een bepaalde plaats en zie schuin boven me een ster in de lucht verschijnen. Een lichtvoertuig. Plots vormt zich een piramidale structuur om me heen.  Ik ervaar dat ze wat uit me weghalen en er wat nieuws in plaatsen. In de verte galmen de klokken. De christelijke afleiding blijft maar roepen.

Loop verder het bos in. Daar komen strijders uit het bos die nog steeds in het strijd-bewustzijn  zijn. Ze hebben het wel geweten wie ze ontmoeten! Korte metten, maak ik van ze.

In het dal verder op is het rechts rustig. Een grote zwarte draak met zwarte ogen ligt op de bosbodem. Zijn rechter voorpoot is geketend.

Ik bevrijd het  en de draak wordt onbeschrijflijk dynamisch en gaat de luchtsferen in. “He oude tovenaar, je hebt me bevrijd, en nu ben jij daar voor verantwoordelijk.” Direct keten ik hem weer; wacht maar af, en leer maar braaf te worden”, zeg ik het en het valt in slaap.

Verder en verder het bos in op een afstand van twee kilometer van huis.  Ontmoet heilzame paddenstoelen, een zwarte godin in een vochtig dal en onwelkome bosgeesten die ik links moet laten liggen. En een sprankelende bosrandbron met ondergronds een bron fee. Ze wil me verleiden maar ik weer het af en ze geeft me een cadeau.

Het begint al te schemeren en ben bijna twee uur op weg. Ga snel weer terug met de kinderwagen en Josephine. Ze slaapt al die tijd aan een stuk. Ze maakt het van binnen allemaal mee en ze is ook helder kijkend, want dat is grotendeels ook erfelijk.

De subtiele wezens die ik hier ervaar zijn heel oud en de omgang daarmee was normaal tot zo’n 2000 BC, de late steentijd.  Latere volkeren voerden hun eigen wezens en  beeldspraak mee .
Nu weer terug naar de gewone wereld die weer schreeuwt om aandacht! Terug in de materialiteit!

Dick van den Dool