wat ervaringen in het Frankenland

We spraken over een verdwijning van een 20 jarige vrouw in Regensburg in Beieren. Een  stad met een zwaar karma en een sterk zwart magische kant in de ondergrond. Gelegen aan een wonderschone lichte rivier de Donau. Een mooie polariteit van zwart en licht.

De jonge vrouw is middernacht na een feest naar de rivier gegaan en hoogstwaarschijnlijk in het water gekomen. Je hebt van die plekken die een offer vragen en zo ook hier dat krachten in de stad een offer vroegen en nu een deel van haar ziel daar gevangen houden in de ondergrond. Dat kan alleen gebeuren als iemand daar aanleg voor heeft uit oude incarnaties. Niets gebeurt zonder reden. Voor de overlevenden is het een Spiegel dat hier wat gaande is in de onderaardse sferen die oplichting nodig hebben.

Toen ik in het ziekenhuis lag, was naast mij een man die in de regio veel

kennis heeft van de ‘Heimat’, lokale geschiedenis. Zijn klacht was dat er nu geen belangstelling meer is en dat de draad met het verleden verbroken wordt.

Hij was ook trots om de zoon te zijn van de Gauleiter – een hoofdvertegenwoordiger van het NS regime- van Regensburg in de laatste oorlog. Waar je wel trots op kunt zijn maar goed het was m.i. maar wel verkeerde grootspraak. In het Duitse is nog steeds een sterke onverwerktheid van het zwarte verleden dat steeds weer kan opduiken in mensen, organisaties en zoals bij de verdwijning van de jonge vrouw.

Het verleden mag goed onder ogen komen en verwerkt  en verdient geen be- of veroordeling.

Regenburger Dom is overigens gewijd aan Petrus.  Petrus patroniemen zijn net als Johannes de Doper patroniemen van vroeg christelijke aard toen het christendom nog veel meer natuur georiënteerd was.  Petrus op rotsachtige plaatsen en Johannes op of bij  waterrijke plaatsen.

Vanuit  Regensburg werd in de Karolingische tijd het noordelijk gedeelte van Beieren gechristianiseerd waarbij ook Bonifatius betrokken was. Men noemde dat gebied Nordgau en het Fichtelgebirge maakte daar onderdeel van uit.  Vanuit dit centrum ontstond een moederkerk in de 9e/10e eeuw Tirschenreuth ook gewijd aan Petrus.

Later werd in de tweede ontginningsfase in de 12e, 13e eeuw Schirnding gegrondvest ook met een Peterskerk  gelegen in het kerspel Arzberg  en vermeld in 1268. De Schirndinger kerk ligt op een rotspunt in een dal.