Reageer jij in termen van intuïtie,
gevoel/emotie, fingerspitzengefühl, ervaring en/of praktische wijsheid’ of zoals in spirituele
kringen wordt gezegd; mijn gids, mijn wezen of leidster?
Vertrouw je op onbewust nadenken? Slaap er
een nachtje over en laat je je gevoel beslissen?
Intuïtie en gevoel op een voetstuk te
plaatsen en haar wijsheid te roemen, is toegeven aan je zelf geplaatste en
verslavende valketens!
En op een dwaalspoor wordt gezet door de uiterlijkheid
en de uit de heup schietende deskundigen, hete lontjes, eigen of externe over-reactieve
systemen.
Nodig is meer een hyperbewuste inspanning
om het alternatieve scenario in te kunnen kleuren.
Een eigenaardigheid van onze intuïtie is
haar moreel egocentrisme. Wij zijn onberispelijk. Het zijn anderen die ellende
veroorzaken en straf verdienen. Je ziet dat terug in de cijfers van de Duitse
onderzoeker Hoffman die zijn proefpersonen over een langere periode een paar
keer per dag vroeg of ze gebeurtenissen met een morele lading hadden meegemaakt.
Hij vond een onmogelijke asymmetrie. Zijn respondenten hoorden ruim twintig
keer vaker over het wangedrag van anderen dan dat ze dat zelf tentoonspreidden.
Althans, dat zeiden ze: ik gedraag me keurig en het zijn anderen die in moreel
opzicht steken laten vallen. Daarom geven hoon, afkeuring, woede en
verontwaardiging de toon aan in de gaarkeukens van de opiniedemocratie. De
handi’s zijn bij uitstek de uitlaat kleppen van dit amorele braakgedrag van nog
niet opgeschoonde menselijke systeem.
Hoon en verontwaardiging zijn namelijk de
producten van morele intuïtie. Psychologen noemen dat Systeem 1. Het is een
vorm van denken die razendsnel gaat, geen moeite kost of twijfel kent. Een
automaat die stoelt op eenvoudige patroonherkenning. De innerlijke respons op een
uiterlijke waarneming.
Intuïtie die ogenschijnlijk iets heroïsch
heeft.
De intuïtieve vonk die overspringt naar de
verkeerde conclusie. Een haastige conclusie, een rappe oordeelsvorming trekken
zonder tussenkomst van reflectie en deemoed.
De onnatuurlijke vorm van denken heet
Systeem 2. De essentie ervan is dat er uitvoerig wordt gewikt en gewogen en pas
daarna een besluit wordt genomen. Systeem 2 werkt daarom langzaam, traag, kost
moeite en gaat gepaard met twijfel, het dubben en piekeren. Voortdurend stelt
Systeem 2 de vraag of we iets over het hoofd zien. Juist omdat Systeem 2 een
slakkentempo heeft en nogal eens conclusies oplevert die loodrecht staan op de
intuïtie van leken.
In de gaialogie leer ik dat de vier
elementen elk hun eigen taal hebben van indrukken van binnen/buiten. Aarde het
gevoel, water de emotie, vuur de intuïtie en lucht het denken. De eerste stap
is je eigen taal/talen te kennen en die te vertrouwen. De tweede veel
moeilijker stap is te onderzoeken wat de werkelijk bron is van je impuls; je
eigen opgebouwde ervaringen ketens, de collectieve druk of de grote Krachten. Dat is een veel langere weg van reflectie,
bezinning, zelfonderzoek. De externe realiteit kan heel makkelijk inbreken in
ons systeem van impulsen en indrukken uit de collectiviteit en het Veld.
Het niet volgen van je eerste impuls
vereist zelfbeheersing, afstand en jezelf niet als subject maar als object te
zien. Zelfonderzoek vereist wijsheid en niet oordelen is een niet altijd
gemakkelijke duale inwijdingsweg.
Gurdjef zei eens: de kunst is
om de invloeden van de sterren te ontkomen
Maak gebruik van de vier elementen door je
gevoel als temporaal te beschouwen, je emotie door afstand te nemen, je vuur te
laten uitbranden in de tijd en je denken met de wind te laten wegstromen,
wegwaaien om het hier en nu te begroeten.
Inspiratie: https://www.trouw.nl/samenleving/waarom-het-een-slecht-idee-is-om-op-je-gevoel-af-te-gaan~a1c7f18d/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten