Wolvenbos

Later in de avond ga ik naar het bos ten noorden van m’n woonplaats. Een sparren-dennenbos in het middelgebergte. Loop nu eens naar een onbekend stuk gebied. Plots sta ik stil en m’n intuïtie merkt op ‘weerwolven’. Niet verschrikt zag ik menshoge wolven me aankijken. Herinneringen over samenwerking met wolven in sjamanistische oertijden in Noord Europese regio’s komen boven. Liep door en zag een roedelleider wachten. Loop weer door en kom bij een jachtplek. Jagers hebben daar hun schietzit bij een plek waar een klein riviertje loopt en een drinkvijver.  Wat verder kom ik een bosvijver tegen, zeer idyllisch gelegen maar het voelt niet oké. De ondergrond past iets niet en ik zie een sparrenboom met een groot gezwel.

Ik merk dat de wolven negatief zijn geworden door menselijke interactie in de hussieten oorlog, eerste helft 15e eeuw. Eertijds zocht de mens kameraden in de dierenwereld om hen te helpen in de strijd. Strijddieren zijn het hier. Al erover nadenkende realiseer ik me dat ze ook weer bij hun oorspronkelijke aard gebracht kunnen worden. Sociale roedel dieren.  Een wolf liep al enige tijd aan m’n rechterkant mee en het had rode ogen. Door de bewuste interactie worden de wolven weer kleiner, spelend en plots zie ik de grote Odinreus verschijnen die z’n wolven komt halen. Een roedeltje loopt bij me en ik accepteer alleen dat ze beschermend werken. Thuisblijven ze echter wel buiten.

Negativiteit kan vele vormen krijgen. Door onverwerktheid, in tijden van crisis, van extremen maar ook door gebruik van leven nemende middelen zoals bijvoorbeeld een chemokuur. De metalen kunnen je door hun aard in de negativiteit brengen. ‘Wees mild tegen hen’, zegt m’n vriend.