De ‘lucifer’ die niet uitging doch haar licht richt naar de subtiele natuur

 

Als ik terugkijk herinner ik nog goed het moment dat ik in 1971 in m’n studentenkamer als 19 jarige in het Groningse Haren de film Woodstock, dat grote festival uit 1969 zag en totaal door m’n dak ging. Ik had zo’n hele oude tv-kast en het geluid stond maximaal tot ergernis van de omgeving.

Vooral de song van Canned Heat "Going up the Country" sprak me toen aan en nog steeds met de tekst:

I'm goin' up the country, baby don't you want to go?
I'm goin' up the country, baby don't you want to go?
I'm goin' to some place, I've never been before
I'm goin' I'm goin' where the water tastes like wine
I'm goin' where the water tastes like wine
We can jump in the water, stay drunk all the time
I'm gonna leave this city, got to get away
I'm gonna leave this city, got to get away
All this fussin' and fightin' man, you know I sure can't stay
So baby pack your leavin' trunk
You know we've got to leave today
Just exactly where we're goin' I cannot say
But we might even leave the U.S.A.
It's a brand new game, that I want to play

No use in your runnin', or screamin' and cryin'
'Cause you got a home as long as I've got mine

 

Het was de tijd dat ik als student het platteland in ging om te wonen, een ander leven te leiden als je ouders en vooral eenvoudig in de natuur met nieuwe gewoonten.

 

 

Vanaf m’n 19^e gingen we vooral met elkaar buiten de studietijd de natuur in om haar te onderhouden en elkaar te onderwijzen in de gewoonten van natuur, landschap en mens. Mooie tijden daar buiten met de WvK -werkgroep van kampstafleden-van het IVN (Instituut van Natuurbeschermings Educatie). Van ‘Us Mem’, Mem Wedman in Groningen die onze grote moeder was van al die idealistische studenten die het leven gingen ontdekken.

 

Een tijd dat ik in 1971 m’n studie Milieukunde aanvang, de eerste in het land, met grote idealen van een betere omgang met het milieu. En met ‘een lucifer’ de maatschappij in werd gelanceerd om andere omgangsvormen te propageren, af te dwingen etc.

 

Een ontwikkeling vanuit de hippietijd, anti autoritarisme, anarchisme, andere religies en voeding (vegetarisme) en opkomende new age, oosterse mystiek met Bagwan e.a.

 

Nu is het 2019, bijna 48 jaar geleden en ik houd nog steeds van buiten, het land, de natuur, dat is gebleven! Maar heb geen geloof meer dat de Aarde Natuur ons langer zal verdragen en wacht af op haar reactie en ben teleurgesteld in mensen omgang met deze prachtige planeet. Maar ik heb wel m’n luciferdoosje in m’n zak.

 

Doch ik was vandaag weer buiten, in het bos en werd onderwezen in bosbeheer door een bosfee, bezocht een grondwinput waar zeer bijzondere aarde aan de oppervlakte komt en je de sfeer van een voorbije tijd zonder mensen kan ervaren bij deze ‘paradijsaarde’. En vervolgens op een heilige heuvel met stenen met rituele zitplekken en ‘offerschalen’ uit de steentijd in de granieten rotsen, die we gereinigd hebben van het mos. Het kan verkeren in je leven.

 

De ‘lucifer naar buiten is uit’ maar de eigen verbinding met de buiten natuur is nog steeds zeer verlichtend, voor wie dat licht zoeken.

 

Nu trekken de studenten de steden in en gaan van stad naar stad maar niet meer naar het land en zijn los van het Grote in de manie van de materie.