Binnen de geomantische plekken orde
onderscheid ik de volgende classificering van klein naar groot: Menselijk
materiele plek, Natuurwezenplek, Geestelijk cultusplek of een materiele
machtscultusplek, Eenheids Oerplek, Eenheidsgebieden.
Hoe hoger de orde van een plek, hoe
meer de plek werd uitgekozen door iemand met een bepaald ervaren inzicht, al of
niet in een bepaalde traditie passend en geschoold.
Tot laat in de 20ste eeuw had
je in de landelijke cultuur mensen die bepaald sacrale aspecten konden
signaleren, zoals een waterpunt, een bouwplek, een plek die je moet mijden als
een pijnpunt, een door een andere orde bewoonde natuurwezenplek e.d.)
De hogere geomantische orden hielden
zich vooral bezig met hoofdpunten waar ze hun cultusraam bouwden en lang in ere hielden tot het verworden werd tot
een ‘subtiel leeg cultus raam van een tijdsmonument’ waarin de
herinneringsvelden de waarnemingen vullen.
In Nederland kennen we eenheidsgebieden
niet zo, wel Eenheids Oerplekken. Een zo’n plek beschouw ik Stavoren, die ik
zaterdag ga onderzoeken en de anderen voormalige Friese Vrouwenburchten op
Texel en Medemblik en in het Gooi.
Wil je meer hierover weten geef je op
voor de excursies die dit weekend plaatsvinden naar Stavoren, Helwerd en
landgoed Schellerberg bij Zwolle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten