Terpen zijn Eldritch plaatsen, continuitietsplekken

there are deeper layers of history, myth, and folklore that cling to the land and its people, and which are not quite so easy to sweep away. 

Nigel Pennick benoemt ‘The Eldritch World: Otherworld in this world’. Deze Keltische benaming benoem het gewoon de speciale subtiele realiteit op de oeroude plek. Plekken waar voorchristelijke aspecten al heel lang aan de orde kwamen. Eigenlijk zijn alle terpen in Noord-Nederland zulke plekken met oude verhalen. Waar altijd al dingen gebeuren. Plaatsen met een speciale sfeer die nog steeds te beleven is. Ook een Plaats van waar ‘heilige mensen’ leefden, Keltische vestigings verhalen leven van dieren die plekken bestemmen.

Zo is bekend dat christelijke heiligdommen werden gesitueerd daar:

- waar twee ossen na een wandeling gingen liggen; bv. Nyland bij Bolsward, Dronrijp (zie links in gemeentewapen), Edam, Opitter, Heist-op-den-Berg, Hoorn (Terschelling), Wijtwerd.

- waar lichtverschijnselen als bollen of lichtlijnen werden waargenomen. Voorbeelden van dit soort vestigingen zijn het klooster van Aduard en de kerken van Arnhem, Delft en Hoorn

“Lang geleden, toen er nog geen dijken waren, zag iemand op zondag op het wad twee enorme zwanen zwemmen. Ze hadden een donker ding bij zich, dat ze tussen zich in vooruitduwden. Toen ze aan land kwamen, bleek het een houten kruis te zijn. De zwanen vlogen weg en de mensen overlegden wat ze moesten doen. Ze wilden op het punt een kerk bouwen, maar daar op de rand van de kwelder kon dat niet. Toen hebben ze het kruis laten verslepen door twee witte ossen. Die gingen er al even voorzichtig mee om als de zwanen. De ossen kenden het pad en hielden pas stil voor het klooster Wijtwerd. Zo is het kruis in het klooster gekomen en de plek waar de zwanen aan land kwamen was Kruisstee, waar later de boerderij is gekomen.” (Vlak bij Usquert)

catch a glimpse of what he calls “the eldritch world”—a world that exists alongside our own mundane reality of work, the distractions and disappointments of “current events,” and manufactured entertainments of every sort. Unlike the entirely transcendent spiritual universe of monotheistic faiths like Christianity and Islam, however, the eldritch inheres in the very same places where these other, more hum-drum, activities run their course. The trick is to see these places through eyes attuned to the uncanny, and with a mind that can grasp their mythic and historical significance. It is then that our world, which is both local and familiar, reveals itself as simultaneously otherworldly and mysterious. This is how the process of re-enchantment begins.

Bron: land of his ancestors, Nigel Pennick