Wat maakt een huis toch onverkoopbaar?

Elke opdracht is weer een uitdaging. Vandaag betreft het een huis dat niet verkoopbaar is. Vijftien jaar geleden heb ik de plek reeds bezocht voor een ander doel.

Wat maakt een plek zoal onverkoopbaar? De volgende mogelijkheden herken ik:

-       - de maatschappelijke context, zoals nu, waarin handel minimaal is

-       - de bewoner(s) houden het huis zelf vast, willen als het ware onbewust nog niet weg

-       - het huis houdt één of meerdere bewoners vast

-       - de buurt, de omgeving houdt de bewoners vast daar ze een eigen noodzakelijke plek innemen, die nodig is voor de ontwikkeling van de omgeving

-       - subtiele bewoners willen niet dat de bewoners weggaan

-       - het is nog niet de tijd  en het is wachten op het juiste tijdstip
     - iets wat ik nog niet herken

Bij dit huisbezoek  als ‘huisdokter’herken ik vooraf dat factor 5 en 6 zich hier afspelen.

Bij aankomst viel me aan de rand van het huis een jong hulstboompje op. Niet geplant maar vanzelf gekomen. Pas  aan het eind van het huisbezoek herken ik z’n signaalfunctie.

In het huis zijn vier mensen betrokken; een man, vrouw en twee dochters. Een overdaad aan vrouwelijkheid.  Ik herkende dat de vrouw onbewust het meest van de vier met het huis verbonden is. Zij was het ook die me ook uitnodigde. In haar subtiele groot aura zit een hechtingspunt van een aarde-waterwezen, een godinachtig aardewezen. Dat wezen wil niet dat de vrouw hier weggaat. Toen ze even weg was,  veranderde de huisenergie en herkende ik opeens dat zij de aanvullende factor was van het geheel. Zij compenseerde het gemis aan het element aarde van die plek. Zij is als het ware onderdeel van de plek en als zij weg is mist de plekomgeving iets om, te zijn wat het is.  Ik ging verder onderzoeken en ontdekte net buiten de gevel een aarde-uitstroompunt van aardevuur zit, waar de hulst zich heeft genesteld. Wat een mooi teken. Diep in de aarde is een aardevuurbaan die hier een uitstroomopening heeft.  Dat voedt de in de aarde levende godin die niet aan de oppervlakte  komen kan door een sterke culturele afweerlaag. De bewoonster heeft door haar eigen systeem deze godin ruimte gegeven en houdt haar ook vast.

Maar wat nu te doen? Blijven is geen optie want elders trekt een andere plek die aantrekkelijker is . Daar is al een grote verliefdheid opgetreden voor een ander huis. Een ander deel in haar groot aura trekt haar daar naar toe; een water-aardwezen verbonden met de Nehelleniacultussen. 

Deze aardeplek heeft haar hier nog nodig en een oud stuk is daarvoor verantwoordelijk. Dat dient ze te herkennen en de aarde iets te geven dat het weer wordt herkend wat daar verborgen is. Zo buiten, zo binnen.

Ik had later met een vriend over dit fenomeen van ‘subtiele compensatie’ door bewoners in een omgeving.  Bij bewoning settelt je groot aura zich in de omgeving en doet ervaringen op. Trek je weer weg, dan neem je die omgevingsinfo weer met je mee en trekt de omgeving weer iets anders aan, was zijn antwoord. Je past als het ware in de huid van een plek en herken wat je plaats daarin is.

In het voorbeeld is  de vrouw ongeduldig en moet wachten op het juiste moment dat de omgeving weer iemand aantrekt. En dat kan sneller zijn dan ze denkt.


Reactie:
'Dank voor je bezoek ik vond het interessant!
Na jouw vertrek heb ik een fles wijn uitgezocht waarop het etiket een afbeelding stond van een mooi vrouwspersoon (godin?) Deze heb ik geofferd en onderweg naar Walcheren werd ik in de auto door de makelaar gebeld dat er a.s. maandag een bezichtiging voor ons huis is ingepland. Grappig he? '

-