Volle maan in mei, wat een feest. Vanmorgen
met Janne naar buiten en op een lokale berg realiseer ik me de verbinding met
boven en haar blokkaden. Vanavond maar eens deze maanberg bezoeken en herverbinden.
Onderweg kom ik bij de bosrand een zwart kaboutervolkje tegen. Ze zijn vrij groot,
zo’n meter lang en leven in onmin met de bosreus. Een goed gesprek was nodig om ze weer te verzoenen. Wat een
energie gaat er toch zitten in het elkaar lastig maken, gaat er door me heen!
Dat kun je beter gebruiken met een scheppend proces zoals het voorjaar zo
duidelijk laat zien.
De witte bosvrouwen vertellen me dat ze op hun
lichtplek bij volle maan in een kring op de grond liggen en starende naar de
maan haar kwaliteit in de aarde trekken.. Hun rijk wordt bewaakt door een
bosluchtwezen, octopusachtig die zweeft in de boomkruin.
Een bijzondere dag om eens niet stil te staan
bij jezelf en de persona's maar om weer verbonden te zijn met het Ene, en
daarvoor dankbaar te zijn. Een ware maanzondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten