Het woud achter ons huis. Weer de diepte in en
in een diepe stilte ontmoet ik een waldfee zwevend in de lucht. Even een
wezenlijk mentaal emotioneel en lichamelijk contact. Wat verder in het bos
lopend zittend tegen een oude boom komt een reuzenmier in het vizier. Het
archetype van de mier en miljoenen jaar oud. “Het is slecht met ons mieren: de
bosbouw verstoort veel. Geef dat door anders verdwijnen de mieren. Ze komen van
verre planeten. Mierenzuur kan mensen helen”. Dan spuit de Oermier die zo hoog
is als de hoogste bomenkruin het subtiele zuur over me heen. Op m’n rug zie ik
een naar wezen wakker worden dat de mier weer weghaalt; een echte reptilian.
Dan verdwijnt het weer in de aarde.
Dan verschijnt een vuurspuwende draak in de
luchtsferen die echter vast geketend is aan de aarde door mensen. Bevrijdend
cirkelt het hoger en hoger de ruimte in. Dit is een vastgezette ruimtedraak en
het schiet nog verder de ruimte verder in. “Ik was eens op aarde en toen hebben mensen me
vastgezet.” Deze beeltenis
is een spiegeling in mezelf die wakker werd en die nu kon worden bevrijd. De
macro kosmos in de microkosmos.
Bij het waarnemen van subtiele fenomenen kan
het gaan om verschillende hoedanigheden. Ondermeer dat er iets in het eigen
systeem wakker wordt, dan wel dat iets op je wordt geprojecteerd door een
interne of externe bron.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten