Elke morgen ga ik met m’n dochter Janne de
omgeving in, de natuur wel te verstaan. Vanmorgen was het in het Kohlwald
achter ons huis. Een lange bosweg gaat door het diepe woud van sparren en
dennen. Ik was eigenlijk op zoek
naar de Buchbrunne die in de twintiger jaren nog een “alte Tanne” heeft gehad, zo’n
350 jaar oud den. Zittend in het bos speelt Janhe aller-gelukkigst met de
kleinigheden op de bosbodem. Voor mij een gelegenheid om op een ander nivo waar
te nemen.
Zo rond 1000 is het heilig woud hier verdwenen
door de invasiecultuur van de Franken. Dezelfde Franken die de lage Landen
hebben gechristianiseerd. Het christendom was werkelijk een ramp voor de Oernatuur,
die op talrijke wijzen werd bestreden. Hier ging het heilig woud subtiel ondergronds
in de aarde-nederwereld waar het een ruimte inneemt van een kilometer dikte,
gelijk de hoogte bovengronds die het oertijds had. Oertijds had je bovenaards de lucht- en de vuurwezens en op
aarde de water- en aardewezens en in de aarde de godin met haar gevolg. In
de bovensferen leefden dan de goden. Nu kwam ik ook een heel oud wezen hier tegen: een gordeldier.
Een sterke ogenschijnlijke polarisatie in territorium oudtijds. Deze tijd kent
niet meer zo’n strikte scheiding en leven goden en godinnen in zelfde lagen.
Het heilig woud wil weer graag terugkeren in
onze aardse oppervlaktelaag en daartoe kunnen we het uitnodigen. Geef de natuur
haar heiligheid –heelheid- weer terug. Wie wil zijn stukje aarde, of het nu bos, weide of akker is,
weer oerkwaliteiten geven? Neem eens contact op. Hier ben ik maar begonnen door
eerst het zwerfvuil op te ruimen wat ik onderweg begegnet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten