Het oude beeld dat de aarde aan haar oppervlak
kwaliteitspunten heeft, is wijdverbreid in de geomantie. Krachtplekken worden massaal
bezocht in de landbouwfase van de
mensheidsontwikkeling; de laatste 10.000 jaar. Maar hoe zit het in deze nieuwe
sprongtijd naar een andere mensheidsontwikkelingsfase in deze eindtijd van de
vast gesettelde mens? De nieuwe aarde wordt al heel lang gevoed door de kosmos.
Op het eigentijds festival in Vierhouten zag ik lange lichtdraden heel diep in
de aarde dringen. Heel veel draden die heel diep met veel licht indringen. Wat
dat met de aarde doet is moeilijk voorstelbaar. In elk geval bij de mens geeft
het vernieuwingschaos; het oude onverwerkte wordt losgeweekt en komt aan de oppervlakte. Als het oude is losgeweekt kan het
nieuwe daarzijn zijn.
Ook in de kosmos was een oude
belevingservaring een universum pallet van vele kwaliteitspunten. Als je nu dieper
in de schedelmanifestatie van jezelf duikt kom je als zijnde in de kosmos zelf
en ben je de kosmos als geheel. Mogelijk zijn geheelervaringen passend in deze
vernieuwende nieuwe tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten