Blausäulenlinie

Vandaag de  Blausaulenweg gelopen met m’n dochtertje. Een kaarsrechte weg door het bos in het noordenn van Schirnding.  Een weg uit het jaar 1100 die aangelegd is om het bos te ontkrachten. Energetici hebben in het verleden alles gedaan in de christelijke era om de natuur te ontkrachten. De rechte weg trok de energie naar een plek die de Franken-heersers goed uitkwam.  En de naam Blausaulenweg duidt mogelijk op een krachtpunt aan het westeind bij de Sieben Lindenberg.  In de laatste oorlog is deze weg versterkt als soldatenmarslinie en loopt door tot in Bohemen.

 In het bos staan nog sparren van meer dan honderd jaar oud.  “We zijn een eeuwig bos. We komen en gaan en komen.” Het oude oerbos was wat onderaards door een middeleeuwse vloek.
In het bos staan de kleine zevensterns  (Trientalis europaea) te bloeien. Witte bloemetjes met zeven kelkbladen hebben deze zuurminnende plant die in de oude sparrenwouden voorkomt. Het zijn aantrekkers van luchtenergie uit de vrije laag en brengen het in de bodem. Ze hebben dus niets met het Zevengesternte te maken. Het is wel het symbool van de natuurliefhebbers in dit Fichtelgebirge.   Een lange spar-ent staart me aan. Het heeft een lange baart. Even later komt een woud-ent langs met een nog langere baard. Het zijn reuzengestalten. Het is heel stil in het bos.

Langs de Blausäulenlinie worden in 2013 vijf hoge windmolens gebouwd met een windraddiameter van 117 meter en een vermogen van 2,4 megawatt per molen. De boskwaliteiten zullen zekere onder dit gesuis gaan leiden. Moderniteiten.