donderdag 4 januari 2018

Mitras, midwinter, zon en rituele ruimten


Oriëntatie van heiligdommen is zo oud als de mensheid. Voor de gangbare wetenschap is dat  veelal para wetenschap.

In onderstaand artikel wordt een relatie gelegd tussen tempel oriëntatie en de oriëntatie van een Mitras tempel op 25 december.  Abusievelijk wordt hier steeds genoemd de winterzonnewenden die een paar dagen eerder plaatsvindt, op 21 december: het cultusmoment in het zonnejaar.
De vaststelling van de geboorte van Jezus op 24/25 december is een latere act in het Christendom en pas na de soldaten Mithras zonnecultussen in Noord-Europa door de Romeinse invaders. De zon werd in dit deel van Europa millennia lang geëerd en zijn diepte/hoogtepunt rond de midwinter was voor christenen de aanleiding om hun mythe rond die datum later vast te leggen.

Laat je alle religieuze dekkingen en ladingen los, dan blijft over de zon met haar jaarlijkse beweging. Dat verdient vooral aandacht!
En je hebt geen staande steen, steenkring, holte, bouwwerk of anderszins nodig om je met het fenomeen achter de momentane zonnestraal te verbinden in deze tijd! Ga naar buiten en eer elk moment.

Lees onderstaand artikel uit Livescience wat 'deskundigen' 'afschrijven' 
en wat info over Mitras.

Roman Temple of Mithras May Align with Sun on 'Jesus' Birthday'
This 1,800-year-old temple was dedicated to the god Mithras.


An 1,800-year-old temple in northern England that is dedicated to the god Mithras was built to align with the rising sun on Dec. 25, a physics professor Sparavigna has found.

The temple is located beside a Roman fort in Carrawburgh, near Hadrian's Wall, which served as the most northerly frontier to the Roman Empire, beginning around A.D. 122.

Some modern-day scholars believe that the Romans celebrated Mithras' birthday on Dec. 25 — the same day eventually chosen by Christians to celebrate the birth of Christ. (Scholars don't really think Jesus was born on that day.)

Using satellite imagery and astronomical software that shows the direction of the sunrises and sunsets, "we can easily see that the building is in good alignment along the sunrise on December 25," wrote Amelia Carolina Sparavigna, a physics professor at the Politecnico di Torino in Italy, in a paper published online recently in the journal Philica.  

"It means that, probably, the orientation of the temple was chosen to recall the birth of Mithras on December 25," Sparavigna added in the paper.

Scholars know that Mithras was popular among soldiers who served in the Roman army, because temples dedicated to the god are sometimes found near Roman forts.

"Mithras is the god of light, the new light which bursts forth each morning from the vault of heaven behind the mountains and whose birthday is celebrated on 25 December"
 Manfred Clauss, a history professor at Goethe University Frankfurt, in his book
"The Roman Cult of Mithras: The God and His Mysteries" (Routledge, 2001).

 A physics professor Sparavigna has found that this 1,800-year-old Roman temple dedicated to the god Mithras is aligned so that it faces the direction of sunrise on Dec. 25.

There is also an alignment between the Mithras temple and the rising sun on the winter solstice, the shortest day of the year, Sparavigna said. 

Roger Beck, an emeritus professor of Classics at the University of Toronto, who has written extensively on the cult of Mithras, said that he hypothesized that such an alignment existed in a paper published in 1984 in the journal Aufstieg und Niedergang der Römischen. In that 1984 paper, he speculated that the rays of the sun might have illuminated a statue and altar within the Mithras temple on the winter solstice.
After reviewing Sparavigna's research article, Beck commented that "the main point about alignment to the winter solstice I think stands, though not to the level of detail that I then proposed," regarding the statue and altar.

In his 1984 paper, Beck did not propose that the reason for such an alignment was to celebrate the birthday of the god Mithras on Dec. 25, and he's skeptical that the Romans celebrated the god's birth on that day.

While ancient texts indicate that the birthday of Sol Invictus — a sun god who became popular in the Roman Empire during the reign of Emperor Aurelian (reign A.D. 270 to 275) — was celebrated on Dec. 25, there is little evidence that the Romans believed that Mithras was also born on that day, Beck argued in a paper published in 1987 in the journal Phoenix.

 Other temples dedicated to Mithras exist throughout the Roman Empire, and more research is needed to determine whether any of them align with the rising sun on the winter solstice or on Dec. 25, Sparavigna said.

In a separate paperpublished recently in the journal Philica, Sparavigna proposed that another Mithras temple near a Roman fort in Rudchester, in northern England, may be aligned like the temple at Carrawburgh.

Vance Tiede, an archaeologist with the company Astro-Archaeology Surveys, is in the process of researching astronomical alignments of Mithras temples, and he presented some preliminary results in September at the Joint 17th Conference of the Italian Society for Archaeoastronomy.”



 De legende over Mithras verhaalt dat hij een stier doodde en dat uit het bloed van dat dier het leven op aarde ontstond. Afbeeldingen van het doden van de stier door Mithras worden alom aangetroffen op de altaren in de Mithraea, zo ook in een reliëf op het altaar dat gevonden werd onder de San Clemente in Rome (zie afbeelding). De stier is symbool voor het kwade dat door Mithras werd overwonnen. Hij verrichtte zo een heilsdaad voor de mensheid, een daad van bevrijding en verlossing. Zo lezen we in een inscriptie die op een van de altaren van Mithras werd aangetroffen: "Gij hebt ons verlost door het vergieten van het eeuwige bloed." Hoe bekend klinkt ons deze uitspraak in de oren!


Invloed op jonge Christendom

De Mithras-cultus had volgens recente onderzoekingen ook een sterk astrologische component. De overgang van het stier-tijdperk naar het vissen-tijdperk, die rond 2000 voor Christus plaatsvond, werd herdacht in de legende van de overwinning op de stier. Deel van het Mithras-ritueel was een maaltijd van brood en wijn die het vlees en bloed van de stier verbeeldden. Latere Christelijke schrijvers hebben nog getracht de oorsprong van deze rituele maaltijd aan de Christenen toe te schrijven met de opmerking dat de mysteriegodsdiensten deze praktijk hadden overgenomen, maar de Mithras-cultus kende deze rite al voor het begin van onze jaartelling. Het blijft niet alleen bij deze opvallende overeenkomsten rond de rituele maaltijd. Over Mithras werd verhaald dat hij geboren was in een grot, dat deze gebeurtenis werd verkondigd aan herders, dat drie koningen er getuige van waren en dat de plaats werd aangeduid door een ster. Het feest van de geboorte van Mithras, alias Sol Invictus, werd gevierd op 25 december, bij de zonnewende, als de zon zijn onoverwinnelijkheid demonstreert in het opnieuw gaan lengen van de dagen. De grotgeboorte van Jezus treffen we in de tweede eeuw voor het eerst aan bij Clemens van Alexandrië, en de viering van Jezus' geboorte op 25 december stamt pas uit het einde van de vierde eeuw!
Belangrijke elementen uit de Mithras-religie zijn het geloof in één God en de belofte van opstanding uit de dood na een vroom en moedig leven. Het Mithraïsme was een mysterie-godsdienst zoals er vele waren in de klassieke oudheid. Je kon trapsgewijs ingewijd worden in de geheimen van de cultus. Je diende dan een leven te leiden volgens de regels van de religie en werd daarin begeleid door een hoger ingewijde. Wie de zeven graden had doorlopen en dus hoogste in rang was en volledig ingewijd, ontving de titel Pater. Een tot priester gewijde monnik wordt nog altijd Pater genoemd en evenals in de Mithrascultus was en is deze rang ook in het christendom alleen weggelegd voor mannen. De keizer als hoogste priester in de Mithrascultus droeg de titel 'Pontifex Maximus', een eretitel die nu nog door de pausen wordt gedragen, en een van de eretekenen van het hoge ambt was de Mitra, de phrygische muts van Mithras, die als 'mijter' nog doorleeft tot in onze tijd.

We zien dat de Mithrascultus diepe sporen heeft nagelaten in het ritueel en de legenden van het Christendom. De uitspraak dat in de loop van de vierde eeuw het Mithraïsme verdwenen is ten gunste van het opbloeiende Christendom zou je wellicht kunnen nuanceren door te stellen dat het Mithraïsme is opgegaan in of getransformeerd tot het Christendom dat we aan het einde van de vierde eeuw als staatsgodsdienst van het Romeinse rijk aantreffen. En dan krijgt de opbouw van de drielagige San Clemente tevens een overdrachtelijke betekenis: Het Mithraïsme is ook inhoudelijk een van de fundamenten waarop het Christendom is gebouwd.
Bron: http://www.thomasevangelie.nl/gesch01.htm

Geen opmerkingen:

Een reactie posten