Onlangs brandde het dak van de kathedraal van Parijs af. Nu wordt
militair precies de herbouw opgepakt tot elks genoegen. En dat zal zeker
technisch hoogstaand zijn, maar ook energetisch?
Weet iemand nog dat kathedraal bouwers ook subtiele aspecten
incorporeerden in hun bouwwijze? Bijvoorbeeld bij een dak verbindingen
vastleggen met boven, planeten en sterren? Deze traditionele bouwmeesters waren
zeer lang geschoold in ‘levend bouwen’ en niet zoals nu in technisch levenloos
bouwen.
Gisteren was ik in een nabijgelegen stadje inkopen doen. Een
blik naar buiten werpend naar de mensen. Een grote zielloze massa die leek op
een legioen autisten die niet meer in staat is tot sociaal intermenselijk contact.
Laat staan met zichtzelf, voorbij de overheersende persoonlijkheid. En laat
staan nog met de natuur om hen heen met haar vele kwaliteiten. Geen frisse
blik.
Ben gisteren ook met de Waldkindergruppe van Nadine naar buiten mee
geweest, het bos in. Daar is nog eens oprecht contact te leggen in de
speelsheid van de kinderschaar. Ook kun je hen veel makkelijker wakkerder maken
dan een oudere.
Zo sprak ik een oudere heer aan in het dorp die veel met
filosofie bezig is: “en heb je God nu al gevonden, was m’n vraag”? “Hummm nee”!
Een deur te ver, nee want ik weet dat hij met die vraag bezig is. Ik confronteerde hem vervolgens nog met het
gegeven dat ik in een huis woon dat ik in de 17e eeuw zelf heb
gebouwd. “Dat geeft stof tot nadenken”, en hij ging ras weg. Geen vragen meer! Elk
in zijn eigen bubbel, fijn he!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten