onleefbaar warmer in India

waT doet de klimaat verandering met zeer drove gebieden in India? Ontwrichting, zelfmoorden van boeren…. barren land en achterblijvers…

kijk een naar deze korte impressie film van de nytimes

https://www.nytimes.com/interactive/2017/10/26/world/middleeast/india-farmers-drought.html?hp&action=click&pgtype=Homepage&clickSource=story-heading&module=photo-spot-region&region=top-news&WT.nav=top-news

‘Het water komt’ zit in onze Alblasserwaardse genen

“Een Hopi indiaan heeft me gezegd dat de dolfijnen terug komen op waar nu land is, maar zij blijven behouden daar ze de oude taal hebben behouden en het oude voedsel, mais blijven eten.”

2006 HJ

Liep afgelopen week langs de rivier toen een grote rivierreus mijn aandacht trok. ‘Het water komt’, was zijn uitspraak, ‘wat nu land is wordt water’.

Het rivierengebied van Rijn en Maas heeft nu ingedamde grenzen; hoge dijken. Maar eens komt er een tijd dat het niet meer te houden is.

Lang heb ik al gezegd dat investeren in het deltagebied niet wenselijk is en op lange duur weggegooid kapitaal.

De oude hofstee Doolhof staat op een oude huiswerf/terp uit de 12e eeuw.  In de begintijd van de ontginning, Men ontgon hier het land voor de akkerbouw. De eerste houten boerderij met vlechtwerkwanden werd op het nog hoog gelegen kleiveen gebouwd. Al binnen een generatie zakte de bodem snel en nam het nog vrije oppervlakte water weer bezit van het land. Een komen en gaan en de enige mogelijkheid was de woonwerf op te hogen. Na elke hoge vloed met weer een laag. Tot in de 13e eeuw een ringdijk kwam die bij onze hof over de eerste oude woonterp  werd gelegd.  Achter deze zeedijk kwam  een nieuwe terp en op de twee kavels brede ontginningsstrook lagen twee kleine huisterpen met eenvoudige boeren huizen met verstening pas na 1600.  D klei voor de ophoging haalde men van de buitendijkse landen en uit een kleikom achter de boerderij.

Begin 1700 brandde beide bouwwerken af en daar kwam een nieuwe nog bestaande boerderij met waterzolder. In het bouwwerk kon je have, goed en dieren op zolder laten overleven. Bij de watersnood in 1953 werd deze stal nog vrijgemaakt maar ze moesten onder dwang weg, wat achteraf gezien niet nodig was.

Het water komt, elke winter weer was er die dreiging.

Nu woon ik deels in een van de  brongebieden  van de  Rijn, de rivier de Weise Maine die vanuit het centrale Fichtelgebirge haar water westwaarts laat stromen. In de andere drie hemelrichtingen stromen andere rivieren naar het zuiden (Donau), oosten Eger en noorden Saale. Een paradijselijk gebied volgens de ouden waar vier waterstromen elk een hemelrichting volgen.

In de V.S. moeten  nu al de eerste indianen stammen overwegen een ander woongebied te kiezen vanwege het stijgende oppervlaktewater……..

Wil in 2018 een leergang organiseren over hydromantie over de energetica van het water in zijn vele vormen; helende bronnen, onderaardse stromen, beken en rivieren en de kustzee

Heb je belangstelling, laat het me weten.

over gaan

wat is er mooier dan te sterven als de natuur haar eigen materiële kleed aflegd
sterven is een oud woord
'van huis' veranderen is mooier
'thuis komen' ook
maar het is niet zo plek en materie gebonden
wel Al In verbonden

flow of life

ergens in Zuid-West Engeland

Jan Piet is niet meer

9.50 uur

woensdagmorgen

de laatste adem in zijn eigen huis

na een moeilijke nacht

Jan Pieter is niet meer  onder ons

wat rest is zijn  stoffelijk lichaam

dat we met zorg zullen behandelen

om het terug te geven aan de Aarde

in het Oudkerkse familiegraf

het eerste wat die enthousiast zei aan de andere kant: ‘ik ben NU vrij’

en hij dankte me

Vrijheid was zijn streven

net als die dat had ervaren toen hij 65 jaar werd

en zijn koeien die hij veertig jaar lang, dag in dag uit had gemolken losliet

om weer te leven

en mogelijk was hij ook bevrijd toe hij in 1946 op de boot stapte naar Indië om het land te dienen

los van het kleine

ontroert door zijn deels vervuld  leven

dat nu elders door gaat

groet  aan het werkelijk LEVEN

en we nemen werkelijk afscheid van hem in een Dankdienst!

Voer voor homo digitalis: een van ruimte, lichaam en de ander vervreemd rakende smombie (een samentrekking van de woorden 'smartphone' en 'zombie') met de aandachtspanne van een goudvis

"Intenser, rijker en gelukkiger leven? Zet je smartphone eens uit

Merel Kamp– 13:28, 29 september 2017

Leef zeven dagen zonder smartphone, vroeg techniekfilosoof Hans Schnitzler aan studenten. Hij schrok van hun ervaringen, en schreef 'Kleine filosofie van digitale onthouding', dat vandaag verschijnt.

'Echter', 'mooier', 'intensiever', 'bewuster'. De ruim honderd studenten die op verzoek van filosoof Hans Schnitzler een week lang smartphoneloos leefden gebruiken consequent de overtreffende trap om hun ervaring van de werkelijkheid zonder tussenkomst van hun smartphone te beschrijven.

De een raakte in vervoering van een wandeling in het park, een ander kreeg te horen dat hij prettiger in de omgang is zonder het apparaat.

Smombie

Schnitzlers studenten aan De Bildung Academie in Amsterdam gaven allemaal aan dat ze eigenlijk helemaal niet zoveel bezig willen zijn met hun smartphone. Tekenende getuigenissen, vond Schnitzler, en dus schreef hij er een boekje over, 'Kleine filosofie van digitale onthouding', volgens Schnitzler een tijdsdocument. Daarin schetst hij een ontluisterend beeld van de homo digitalis: een van ruimte, lichaam en de ander vervreemd rakende smombie (een samentrekking van de woorden 'smartphone' en 'zombie') met de aandachtspanne van een goudvis. Ook in een 'kleine filosofie', schuwt Schnitzler grote beweringen niet.

Waarom raken we door de smartphone vervreemd?

"Daarvoor moeten we ons afvragen wat het betekent om ervaringen op te doen. Ik geloof dat twee dingen daarbij van belang zijn. Ten eerste ons lichaam: we leren middels lichamelijke ervaringen. In het digitale leven raakt ons lichaam op de achtergrond. Dus je kunt het minder echt en vervreemdend noemen, omdat die lijfelijkheid en de fysieke werkelijkheid verdrongen raken. Een tweede aspect van ervaringen opdoen en leren is frictie: het overwinnen van weerstanden en omgaan met mislukkingen en tegenslagen. De digitale realiteit wordt voor ons zo frictieloos mogelijk gemaakt; alles moet soepel, glad en gemakkelijk. Ook in die zin vervreemdt ze ons. De directeur van Tinder prijst zijn datingapp aan door te zeggen dat je nooit meer pijnlijk afgewezen kan worden en alle touwtjes in handen hebt. Zo werkt het niet. Je kunt pas echt met je aandacht ergens bij zijn en betrokken zijn, als je weet dat het inspanning vergt."

Kun je dan niet betrokken en aandachtig zijn mét smartphone? Je hoeft toch niet de hele dag te Snapchatten?

"Het gaat er uiteraard ook om hoe je je tot zo'n apparaat verhoudt, maar smartphones zijn nu eenmaal aandachtstrekkers. Zowel het apparaat als de applicaties die erop draaien zijn ontworpen om zoveel mogelijk van onze aandacht te confisqueren. Er wordt van ons verwacht dat we voortdurend beschikbaar en bereikbaar zijn; we krijgen permanent (push)berichten en notificaties op ons afgevuurd. Je kunt je afvragen in hoeverre daar nog een keuze in zit, hoe je je daar nog op een eigenzinnige manier toe kunt verhouden. Mijn ervaring met de studenten is dat ze dat heel moeilijk vinden. En dat is gevaarlijk, want aandacht is een eindige hulpbron."

Kan het zijn dat we gewoon nog wat langer moeten wennen aan nieuwe technologieën om er beter mee te leren omgaan?

"Dat zou kunnen. Ik hoop het oprecht."

Maar u denkt van niet?

"Ik maak me zorgen. Toen ik met dit boek begon wilde ik vooral de studenten aan het woord laten en er vervolgens zo neutraal mogelijk over doorfilosoferen. Maar toen ik de resultaten van hun detox terug las, vond ik ze eigenlijk verontrustender dan ik had verwacht. Ik heb echt het idee dat we ergens naartoe gaan waar we helemaal niet willen zijn. Mijn missie veranderde dus door de input die ik kreeg."

Dus u waarschuwt ons met dit boek?

"Ik stel vragen nu het nog kan. De tech-industrie streeft ernaar de technologie steeds intiemer te maken, zodat we langzaam in cyborgs veranderen. Op den duur zullen we misschien niet eens meer in de gaten hebben waar wij eindigen en de techniek begint. Juist nu die transformatie nog gaande is, hebben we de gelegenheid om haar kritisch te bezien en bevragen: wat gebeurt er nu precies? Wat betekent het om in het digitale te zijn? Alleen zo komen we tot een gewetensvolle betrekking met de techniek. Ik wil met dit boek helemaal niet pleiten voor geheelonthouding."

Wat houdt een gewetensvolle betrekking met de techniek in?

"Die houdt in dat we digitale middelen in vrijheid welbewust en weldoordacht aanwenden en dat ze ons behulpzaam zijn bij het realiseren van het goede leven."

U beschrijft in uw boek een onbehagen bij een samenleving waarin iedereen in de trein met zijn telefoon bezig is. Waarom voelen we over het algemeen niet hetzelfde soort onbehagen bij een trein vol mensen verdiept in een boek?

"Als je niet meer om je heen kijkt, zie je de ander niet meer. Als iedereen altijd alleen nog maar oog zou hebben voor zijn boek, zouden we de ander ook niet meer waarnemen. Maar in boeken kom je minstens nog fictieve anderen tegen die er andere opvattingen van het goede leven op na houden dan jij. Verdiept in je smartphone daarentegen, zit je in een echoput, de zogenaamde filterbubbel. Je hoort er alleen nog de echo van je eigen voorkeuren en overtuigingen."

Aan het eind van het boek formuleert u een missie: 'het terugwinnen van het reële'. Vallen onderscheidingen als digitaal-analoog, reëel-virtueel nog wel zo gemakkelijk te maken?

"We leven in een werkelijkheid waarin die twee sferen steeds minder van elkaar te onderscheiden zijn, maar tegelijkertijd bestaan we bij de gratie van onderscheiding: we definiëren geluk bij de gratie van ongeluk, herkennen goedheid bij de gratie van het slechte. Experimenteel extremen opzoeken - zoals in een detox - maakt duidelijk wat er echt op het spel staat."

Wat moeten we doen om het reële terug te winnen?

"We moeten de aandachtswoekeraars uit onze ervaringstempels verdrijven. Ik zeg weleens gekscherend tegen mijn studenten dat de grootste daad van verzet die ze kunnen plegen, is dat ze iemand op straat zomaar een compliment geven, of de weg vragen. Stap uit de virtualiteit!"

Gaat dat ons redden?

"Nee, er ligt ook een taak voor overheden. Bedrijven als Facebook en Google zouden verplicht moeten worden om inzicht te geven in de geheime algoritmen waarmee ze ons in onze bubbels plaatsen. Het zou moeten worden verboden dat data en algoritmen worden gebruikt om ons zo veel mogelijk vast te lijmen aan onze schermpjes. Ik geloof in radicale maatregelen, maar ik wil ook niet bestempeld worden als moraalpolitie."

Een deel van uw studenten verviel na de detox in hun oude gewoonten.

"Ja, en dat frustreerde ze enorm. Bij sommigen was er sprake van een terugval, zoals je dat bij verslaafden ook ziet. Dat gaven de studenten overigens ook zelf aan: 'Ik ben gewoon veel verslaafder dan ik dacht'. Wie werkelijk ander gedrag wil cultiveren, moet zo'n detox-oefening herhalen. Iets wat je door herhaling aanleert, kun je ook weer door herhaling afleren."

Ik zet geen gepolijste foto's meer online

Anne van der Krol 20 jaar, student bestuurs- en organisatiewetenschappen

"Voorheen voelde ik de drang om alles te delen op Snapchat en Instagram. Altijd dat schermpje ertussen. Tijdens de detox heb ik ervaren dat je geen telefoon nodig hebt om in het moment te zijn. Juist niet. Ik heb Snapchat verwijderd en mijn Instagram-account is nu privé. Ik maak een ander soort foto's. Geen gepolijste selfies meer. Mijn Instagram-account voelt niet langer als een verlengstuk van m'n identiteit, als een deel van mij. Het doet er niet meer zo toe. Dat vind ik echt heel fijn."

Ik werd me meer bewust van gesprekken

Lore van Riel 20 jaar, student geneeskunde

"Tijdens de detox kon ik me beter concentreren. Leren voor school ging verrassend goed. Ook sliep ik beter en langer en voelde ik me uitgeruster. In het openbaar had ik meer oog voor de mensen om me heen en werd ik me bewust van de gesprekken die zij met elkaar voerden. De detox heeft me laten zien wat voor onrust mijn telefoon eigenlijk veroorzaakt. Ik kan hem nu heel makkelijk wegleggen als ik daar behoefte aan heb. Zo sta ik sinds de digitale detox op zonder telefoon, ga ik ontbijten terwijl ik een krantje lees en kijk ik in de loop van de ochtend pas op mijn telefoon."

In de trein keek ik naar de mensen of naar het landschap

Ronald Vollenbroek 21 jaar, student economie en bedrijfseconomie

"Tijdens de detox kwam ik tot rust en was ik productiever. Eigenlijk is het enorm vermoeiend om tussen al je dagelijkse activiteiten door ook nog druk te zijn op je mobiel. De treinreis naar de universiteit voelde opeens bijna als vakantie. Ik keek door het raampje naar buiten naar het landschap, of ik keek naar mensen. Er bleken overal superhulpvaardige mensen te zijn, die me de weg wilden wijzen.

Ik gebruik mijn mobiel nog voor praktische dingen, maar ik ben me veel bewuster geworden van de nadelen. Tijdens de detox vroeg ik mij af wat mij nu écht gelukkig maakte en wat mijn telefoon daaraan bijdroeg. Dat viel eigenlijk best tegen."

Kritisch over de Digitale mens

Hans Schnitzler (1968) is filosoof en publicist. Van zijn hand verscheen in 2015 Het digitale proletariaat waarin hij het door de digitale revolutie voortgebrachte soort mens kritisch bespreekt."

Trouw 29 september 2017

Deuren

Wat oude aantekeningen uit m'n geomantisch archief

Volgens vele volksgeloven is het zo dat het van belang is deuren te openen als er een kind wordt geboren of als er iemand sterft. Dit, opdat zo een gebeurtenis onbelemmerd kan verlopen. Bij een geboorte wordt het nieuwe zieltje verwelkomd door de deur open te laten staan. Bij een sterfgeval wordt de heenreis van de ziel van de overledene "vergemakkelijkt" door de deur open te laten staan. 

Men vindt dit bijgeloof overal ter wereld. Het brengt ongeluk uw huis achter te laten terwijl alle deuren binnen én buiten openstaan.
Doe nooit de voordeur open zonder dat de achterdeur dicht is. Dit stamt uit de dagen toen men vreesde dat de kwade geesten op die manier gemakkelijk hun intrek in huis konden nemen.

In Suriname is het de gewoonte om achterstevoren het huis te betreden, als men 's avonds na 10 uur thuiskomt. Alvorens naar binnen te gaan, keert men zich om en loopt met het gelaat naar buiten gericht naar binnen. Men gelooft dat op deze manier kwade geesten die hen op weg naar huis stiekem gevolgd zijn, zich betrapt zullen voelen en zullen weggaan.

De Romeinen meenden dat het ongeluk zou brengen als iemand met de linkervoet het eerst over de drempel stapte bij het naar binnen gaan. Daarom was er bij de deur altijd een knecht aanwezig die erop toezag dat dit niet zou gebeuren. In Engeland heet de huisknecht die opendoet nog 'footman'.

In Duitsland zal men nooit hard een deur dichtgooien als er een gestorvene in huis is, want de dreun bezeert dan de ziel.

In Afrika zullen de inboorlingen nooit het stof uit hun hutten door de deur wegvegen als er iemand gestorven is. Pas een jaar na het laatste sterfgeval durven ze dat weer te doen; de reden: mocht de ziel van de overledene nog ronddwalen in huis, zou het de indruk kunnen krijgen dat men hem/haar probeert het huis uit te vegen...........