Tenminste eenmaal in de week ga ik de Bergen in. Soms meer de afgelopen tijd daar er gasten waren. Niet om te wandelen maar steeds om te ontmoeten. Elke keer is het een reis in een andere wereld van het subtiele.  Het is ook een ontmoeting met persoonlijke vorig leven gebeurens, dat hersteld kan worden en om de blokkerende tijden ervaringen te herstellen en de zegeningen te ontvangen van de wereld die veel grootser is dan de onze.

Een recent voorbeeld op vollemaan dag 2 september 2020.

 

 

Je hebt de steen bevrijd. Nu kan het weer ademen!

De steen lijkt op een drakenkop. Het komt uit de tijd dat mensen die draken nog konden zien.  Zie opeens in de bovensfeer een hele grote draak van 30-40 m hoogte: we zijn er nog steeds!

 

Realiseer me dat de mensen deze steen zelfs beschilderden.  

Functie: stamtotemgrens van bergvolk, dat ik de dag daarvoor heb ontmoet. De hoeders van de draken.

 

De draken zijn je heel dankbaar dat je ze herkend.

Deze steen is gericht -de kop- op de hoofdburcht boven op de Platte.

Het bergvolkje woonde op de flank van de berg in de periode van 37.000 – 12.000 BC: de drakentijd. Ze woonden aan de zuidhellingen die de Bergeest eerden. Toen waren er meerdere berggeesten.

Stop: de draken wachten op je. Je hebt ze wakker gemaakt. Ze zijn wat schichtig als ik ze zie. Waarom vraag ik? Ze hebben ons vervloekt, de christenen in de 9^e eeuw en jij was erbij!

Na de verzoening komt er één naar me toe en likt me af: he drakenmens! Merkt het op. Eigenlijk hadden wij niet veel last van die vervloekingen. Die gingen over ons heen. Wel angst voor die mannen, die dat deden!

 

Ga de bosweg links op waar ik gisteren vanaf ben gelopen op de retourweg.

 

Stop: Je komt nu in drakenterritorium!

 

Stop: ga zitten op die steen: een platte steen langs de weg. Ik zie eerst een jonge draak, dan ééntje heel hoog de lucht ingaand; met de thermiek heel hoog opvliegen.

Maar waarom doet die dat, vraag ik me af? Zie dat daar een kosmische instroom is die ze voedt.  Doch de instroom wordt gehinderd door een horizontale blokkade in de bovensfeer en boven de Platte leeft een groot afsluitingen wezen, een elementaar. De drakenberg heeft dus geen kosmische voeding.

Het is een gebieds blokkade; de kosmische instroom is gehinderd. Voorheen was het blockmeer op de Platte het instroompunt.

 

De elementaal die het tegenhoudt zegt: we willen niet dat ze gevoed worden! Van wie is die opdracht vraag ik het. Heel, heel lang geleden. 1^e eeuw BC: een volk kwam die draak onvriendelijk was en ze vervloekten en er boven het gebied hun afsluiting elementaar kwam. Het was voor de Kelten. Dat volk kon niet met ze omgaan en wilden ze beheersen en dat lukte nu.

Het elementaar wil wel weg maar weet niet waarnaartoe. De Berggeest weet wel een plek en leidt het daarheen.

Laat de instroom weer voorzichtig op gang komen. Het gaat om een instroom die specifiek is voor de draken en in hun nest komt.

Meer is niet nodig. De draken: Woh, er komt weer Licht in onze wereld!

 

Dit is maar een voorbeeld van zo’n ontmoetingen reeks dat niet gezocht wordt maar op je pad komt. Leerzaam, verhelderend en ook mededogend de lange ontwikkeling van soorten op deze kleine planeet. Soorten die komen en gaan en soms in het subtiele ter plaatse weer verder leven. Waarom? Dat is de loop der dingen. En het is zeker niet saai!!

 

The myth of Bran, an Irishman, embarked on a quest to explore the Otherworld, Sidge, home to immortal ones. It was divided into two realms: the Isle of Joy, where people laughed all day and the Isle of Woman, where life was lived in endless pleasure. When it came time to return to Ireland, Bran and his crew of 30 men realized the journey came with a price for it was impossible to return back home.

 

https://www.facebook.com/groups/AdeptExpeditions/