Das Haus brennt!

Vorige week woensdag 15 februari  belde ik Nadine rond 18.00 uur en het enige dat ze riep: "das Haus brennt” en ze verbrak direct de verbinding. Ik heb het niet direct begrepen en even later belde haar vader met het gelijke droeve bericht.

Opmerkelijk dat ik die morgen met maagpijn wakker werd, wat ik niet van me ken. Ook Nadine had een juiste intuïtie, die meldde dat haar tussenwand brandde, maar ze zag niets en rook wel iets. Pas tegen de avond werd het ernst en heeft de gewaarschuwde Andreas nog geprobeerd de brandhaard die op zolder zichtbaar was,  te blussen. Te laat en te groots. De brandweer heeft manhaftig het vuur met 150 man weten te beperken en om 19.30 was de brand meester. Het liet achter zich een weggebrande kap boven het gehele rechter woonhuis. Het linkerwoongedeelte bleef gespaard dankzij de brandmuur die het vuur goed keerde.

Nadine en Janne hebben de brand niet meegemaakt, want die zijn gelijk weggebracht. Andreas heeft  door zijn reddingsactie een lichte rookvergiftiging opgelopen en heeft nog een halve dag in het ziekenhuis gelegen. Hij heeft  gelukkig geen blijvende schade opgelopen.

Ben die nacht naar Duitsland gereisd en heb rond 9.00 uur de ravage aangezien. Wat een triestheid die geblakerde balken.  Letterlijk in anderhalf uur zijn we  dakloos. 
De politie heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de oorzaak. Op 21 december 2007 is door een bedrijf in de zitkamer een schoorsteenpijp aangebracht in een oude muur. Naar nu bleek was dat een oude vakwerkwand met stevige balken. Die zijn door de pijpverbinding in de jaren verkoold en hebben op de bewuste woensdag de brand laten zien. Gelukkig dat het overdag heeft plaatsgevonden, want het had eerder of later zich zekere kunnen manifesteren.

Het is ontroerend de medewerking van buren en kennissen ter plaatse. Het gebouw heeft een zware waterschade opgelopen op de eerste verdieping. Een ravage en we hebben alles eruit gehaald en gesorteerd en opgeborgen. Vele handen maken het leed draaglijker.  Nu we daar dakloos zijn, hebben we een tijdelijk goed onderdak bij Nadine’s ouders in Hochstadt. Een plek die ook Janne kent, want de kleine merkt natuurlijk dat er wat gaande is. En Nadine  is ook nog hoog zwanger.

Het is nu zondag en het sneeuwt.  Wel is  het goed om te zien dat wat opgebouwd is in de afgelopen jaren er nog is. Alle vensters zijn nog heel, alleen dat wat we nog niet hebben aangepast: de zolder en de vloeren  zijn nu weg. 

Hoe het verder hier gaat, hangt af van de verzekering, monumentenzorg en giften. Er is ongelooflijk veel werk bijgekomen.  Het voelt voor me als een feniks die neerstort en door het vuur kan opstaan. Hopelijk hebben we voldoende kracht, praktische, financiële steun en vrienden om door te gaan.

Het is vooral ook ontroerend om de reacties te horen van anderen hier. We hoeven ons geen zorgen te maken over huisraad. We proberen in de naastgelegen pastorie een onderkomen te krijgen of iets anders passender.  We gaan in elk geval door!!

Dank aan allen die meeleven. Vele handen zijn wel nodig....ben je praktisch, neem kontakt op!